Het Kijkvenster

Onlangs was ik getuige van een min of meer politieke discussie. Een discussie waarbij de bekende standpunten naast elkaar, of tegenover elkaar werden gezet, waarbij ieder z’n eigen inbreng had en de standpunten nog eens toelichtte. Tenslotte leverde één en ander toch geen resultaat op, althans de gesprekspartners kwamen er niet uit. Toch is het probleem interessant genoeg - en naar ik meen ook relevant - om erover na te denken.

Het ging over de zogenaamde volgorde van de grondrechten. Je kunt ook zeggen om de botsing van de grondrechten. Sinds jaar en dag kennen we in Nederland grondwettelijke vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, enzovoorts. Maar er is in de Grondwet een bepaling bijgekomen. Het zogenaamde gelijkheid of non-discriminatie beginsel. Op zichzelf bevat deze bepaling niets verkeerds. Zij houdt eigenlijk niet méér in dan dat alle burgers voor de wet gelijk zijn en dat gelijke gevallen gelijk worden behandeld. Dat wil zeggen dat bij de beoordeling geen rol mag spelen tot welk volk of tot welk ras iemand behoort, of welke levensopvatting hij of zij er op na houdt. * * *

Zo’n artikel - daar is natuurlijk niets mis mee. Het probleem is de plaats waar het staat. Het is namelijk artikel 1 van de Grondwet, terwijl de artikelen 6 en 7 handelen over het recht op vrije meningsuiting en over de vrijheid van godsdienst.

Dat alle mensen voor de wet gelijk zijn spreekt een groot deel van de bevolking kennelijk aan. En dit gedeelte is dan ook van mening dat artikel 1 belangrijker is dan de volgende artikelen. Met andere woorden dat artikel 1 de andere artikelen overheerst. Het zou zelfs blijken uit de nummering, het eerste artikel is natuurlijk belangrijker dan het zesde of het zevende. Concreet betekent dit, dat je op grond van godsdienst of van vrije meningsuiting niet alles mag zeggen. Zodra je daarmee anderen krenkt zou je in strijd komen met artikel 1, het non-discriminatie beginsel. * * *

* * * De discussie over die volgorde duikt steeds weer op, ook naar aanleiding van bepaalde uitlatingen waarover mensen zich voor de rechter moesten verantwoorden. Ik denk aan Jenny Goeree, die herhaaldelijk gezegd en geschreven heeft dat de joden de holocaust over zichzelf hebben afgeroepen. Aan de politieagent Van der Wende en aan Leen van Dijke die homoseksualiteit zonde voor God hadden genoemd. Aan Ds. Herbig die zelfs had gesproken over een vuile en vieze zonde.

En wanneer dan de rechter komt tot vrijspraak, omdat verdachte niet de bedoeling had te beledigen, maar die uitspraken deed o grond van de Bijbel, dan schreeuwen de humanisten, en met name de homo’s, dat christenen in dit land dus op grond van vrijheid van godsdienst vrijelijk anderen mogen beledigen... * * *

* * * Tot nog toe is ieder geval afzonderlijk door de rechter behandeld. Een uitspraak over de volgorde van grondrechten of over de graad van belangrijkheid is daarmee nog niet gedaan. Of dat in de toekomst zo zal blijven is de vraag. Dat het non-discriminatie beginsel op de eerste plaats staat, zegt op zichzelf niets, er moet in de nummering nu eenmaal een 1, een 6 en een 7 zijn. Maar wanneer een (grote) meerderheid van ons volk vindt dat vrijheid van godsdienst en van meningsuiting ondergeschikt is aan het beginsel dat de ander niet mag worden gediscrimineerd, dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat we op grond van de Bijbel niet meer in het openbaar mogen zeggen dat een bepaalde manier van leven zondig is.

Zo ver kén het komen, als de norm van het Woord van God door de samenleving wordt losgelaten en als de meerderheid van het volk bepaalt wat er wel en wat er niet gezegd kan worden. Waarnemer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen