Isra�l, Het Wonder

Ji)

Het Oude Testament geeft ons een uitvoerige beschrijving van de geschiedenis van Israel vanaf de roeping van Abraham tot na de ballingschap.

We noemen enkele van de wonderen die God vanouds bij Israël gedaan heeft.

Abraham was 99, Sara 89 jaar oud en onvruchtbaar en toch had God beloofd: "Ik zal U tot een groot volk maken, als de sterren aan de hemel, ontelbaar" (Genesis 12 en 17). Op een moment waarop het menselijkerwijs gesproken volslagen onmogelijk was, wordt in het gezin van Abraham en Sara het kind van de belofte ­ Izak ­ geboren.

Izak trouwt met Rebekka. Ook zij was onvruchtbaar, lezen we (Genesis 25:21). Maar opnieuw vervult God Zijn belofte door het onmogelijke heen: Ezau en Jakob worden geboren.

Maar liefst Hen plagen waren nodig om Farao zover te knjgen daf hij het volk toestond het slavenhuis van Egypte te verlaten. En toen ze gingen, liepen ze vast bij de Schelfzee. Maar God baande door de woeste baren en wilde stromen hun een pad. Wat zou er van het volk geworden zijn als

Wat zou er van het volk geworden zijn als de hemel geen manna en de steenrots geen water zou hebben gegeven in de veertig jaar, dat ze met zoveel mensen en vee in de huilende wildernis moesten ronddolen? En nadat ze het beloofde land, nu via een

En nadat ze het beloofde land, nu via een pad in de Jordaan, zijn binnengegaan, komen ze voor machtige steden te staan: steden met reuzen, en met tot de tanden toe bewapende inwoners. Voor de verovering van Jericho is alleen maar een wandeling van zeven dagen rond de muur nodig!

Wet van Meden en Perzen

Hoe kan een wet van Meden en Perzen nog ongedaan gemaakt worden, een wet, waarbij de datum en het uur, waarop de Joden zullen worden verdelgd al vaststaat. Het wonder vindt plaats, en Haman komt ­ als een waarschuwend voorbeeld voor ieder, die zich aan dit volk vergrijpt ­ aan de galg! En wie is in staat de gevangenisdeuren voor

En wie is in staat de gevangenisdeuren voor de Joden te openen, als zij zich al bijna zeventig jaar als ballingen in Babel bevinden? Het is God zelf, want in Psalm 126 lezen we: Als de Heere de gevangenen van Sion wederbracht, waren wij als degenen, die dromen. Toen werd onze mond vervuld met lachen en onze tong met gejuich; toen zei men onder de heidenen: De Heere heeft grote dingen aan hen gedaan". Ook het Nieuwe Testament spreekt van het

Ook het Nieuwe Testament spreekt van het wonder. Paulus komt over de leiding van God met het volk ­ zijn volk ­ niet uitgedacht, als hij zijn visie op de toekomst van Israël beëindigt met de lofzang op het wonder: O diepte des njkdoms, beide der wijsheid en kennis Gods, hoe ondoorzoekelijk zijn Zijn oordelen en onnaspeuriijk Zijn wegen! Wie heeft de zin des Heeren gekend? Of wie is Zijn raadsman geweest? Uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen (Romeinen 11).

Het is bij de wonderen die in de Heilige Schrift vermeld staan niet gebleven. Ook de recente geschiedenis is er vol van.

De roeping veronachtzaamd

Het nageslacht van Abraham was geroepen om een licht te zijn voor alle voUcen. Het heeft aan die hoge roeping geen gehoor gegeven. Het heeft gemurmureerd, de Baals, de Molochs en de Asteroths gediend, de profeten gedood en geweigerd Israels grote Koning te erkennen. Het heeft God vertoornd. Er zijn momenten geweest dat God dreigde het volk te verdelgen. Het staat beschreven als een weerspanmg, een hardnekkig volk. Het is geen haar beter dan welk ander volk dan ook. Toch heeft God dit volk apart gezet.

"Uit alle geslachten van de aardbodem heb ik U alleen gekend, daarom zal Ik al uw ongerechtigheden over U bezoeken"", sprak de Heere (Amos 3:2).

De ondergang van het volk in het jaar 70 ­ waarbij Jeruzalem en de tempel in een puinhoop werden veranderd ­ luidde een enorme lijdensweg in. Bijna 20(X) jaar stond het volk bloot aan vervolging en onderdrukking. Onbeschrijfelijk is het leed dat de Joden is aangedaan. Overal trokken ze heen, telkens maar weer om een veilig heenkomen te zoeken. Ze leefden over de vijf werelddelen verspreid, maar nergens vonden ze een vaderland.

Het verlangen wordt gewekt

Een Joodse kapitein, Alfred Dreyfus, werd op grond van valse documenten ten onrechte beschuldigd van hoogverraad, gedegradeerd en verbannen. Dit gebeurde na de Frans­Duitse oorlog van 1870, een tijd waarin het antisemitisme hoogtij vierde. God gebruikte dit proces om het sluimerend verlangen bij de Joden naar het beloofde land wakker te roepen. Theodor Herzl, een geassimileerde Jood, een journalist, schreef naar aanleiding van dit proces een boekje, getiteld "Der Judenstaat", dat wereldwijd verspreid werd. Daarin beweerde hij, dat de veiligheid voor de Joden alleen gewaarborgd zou zijn in een eigen staat. Vanaf die tijd trokken Joodse emigranten, al

Vanaf die tijd trokken Joodse emigranten, al dan niet gedwongen door vervolgingen, nchting Palestina. Daar aangekomen stonden ze voor een vnjwel onmogelijke taak: het land, eens overvloeiende van melk en honing, lag daar als één grote woestijn, eenzaam en verwaarloosd. Ondanks dat hebben Joodse mannen en vrouwen onder de meest moeilijke omstandigheden, ten koste van veel slachtoffers ­ door malaria, gele koorts of dysenterie ­ uitgeputte grond tot vruchtbaar land gemaakt en op moerasgronden nederzettingen (kibboetsim en moshavim) gesticht. Zelfs de woestijn bloeit nu als een

Net als de uittocht uit Egypte is de terugkeer van het volk naar het door God beloofde land een wonder. De Heere gedacht aan het verbond dat Hij bij herhaling met een plechtige eed aan Abraham, Izak en Jakob ­ aan Israel ­ bekrachtigd had. Een verbond dat HIJ ingesteld had tot in duizend geslachten, een eeuwig verbond, waarvan de inhoud luidde: Al dit land zal ik u geven en uw zaad tot een eeuwige bezitting" (Genesis 17:8, Exodus 6:7, Psahn 105:11).

Een hardnekkig misverstand

Dat land was niet van de Palestijnen, zoals wel wordt beweerd. Het is goed dat Gretta Duisenberg en allen die zich met haar verbonden voelen, dat nog even weten. Nee, het land was al 400 jaar in het bezit van de Turken, en na de Eerste Wereldoorlog werd het ­ op last van de Volkenbond ­ beheerd door de Engelsen. Wel woonden er Arabieren, maar er woonden ook Joden. Ze hebben er altijd gewoond, vooral in Jeruzalem, Tiberias, Safed en Hebron. Daarom worden deze 'steden wel de vier heilige steden genoemd. Van een Palestijnse staat met een Palestijnse bevolking was dus geen sprake. Toen de staat Israël in 1948 begon, was het land van niemand! En Jeruzalem is ook nooit de hoofdstad van welk voUc dan ook geweest, behalve van de Kruisvaarders. En laten we het over die mensen maar niet hebben. Daar valt met zoveel goeds van te vertellen. De stenen m Israël getuigen nóg tegen hen.

Een toekomst daagt

De eerste lichtstraal voor het Joodse voUc brak door toen de Britse minister van Buitenlandse Zaken Balfour namens zijn regering beloofde mee te werken aan de stichting van een Joods Nationaal Tehuis voor Palestina (De Balfour­declaration van 1917). Lord Balfour was een man die op basis van profetische voorzeggingen wist dat er een moment zou komen dat de Joden naar hun land zouden terugkeren, en dat ze de Messias zouden aannemen in een tijd waarin het Vrederijk beginnen zou.

God gebruikte de Eerste Wereldoorlog om het Beloofde Land van Turken te bevrijden. De Volkenbond ­ een volkerenorganisatie, net als de Verenigde Naties ­ gaf op 24 juli 1922 aan de Engelsen de opdracht deze belofte uit te voeren. Ze moesten ervoor zorgen dat de immigratie van Joden soepel zou verlopen. Maar die verliep niet zoals verwacht werd. De immigranten werden bedreigd door Arabische terreur op grote schaal. De Joden lieten zich daarbij niet onbetuigd.

En toen kwam de Tweede Wereldoorlog. Speciaal voor de Joden waren dat jaren van verschrikking! Een opeenvolging van steeds erger wordende kwellingen; een drama van vernedering, van honger, angst en sterven. Bergen­Belsen, Dachau, Auschwitz, het zijn enkele van de vele namen die men zich in heel de wereld tot in lengte van jaren met huivenng en afgrijzen zal blijven herinneren. Alle technische hulpmiddelen zijn aangegrepen om aan het Jodendom een eind te maken, en de Joden die in die tijd de nazi's wisten te ontvluchten, zochten als bootvluchtelingen in de meest gammele schepen een wanhopig heenkomen. Overal werd hun de deur gewezen, zelfs in Palestina waren ze niet welkom!

Het beheer over Palestina liep de Engelsen volkomen uit de hand. Dat bracht hen ertoe het mandaat (beheer) over Palestina aan de Volkenbond terug te geven.

Palestina wordt verdeeld

Daarop kwamen de Verenigde Naties met een voorstel om het land in een Joodse en een Palestijnse staat te verdelen. De Joden gingen ­ zij het met tegenzin ­ met dit plan akkoord, het werd door de Palestijnen bruut verworpen. Desondanks vond op 27 november 1947 de stemming plaats. Het werd met 33 stemmen vóór, 13 tegen en 10 onthoudingen aangenomen. Laten we dus goed onthouden dat de Palestijnen een aan hen toegewezen staat als onbespreekbaar van de hand gewezen hebben! Dat is ook nuttig voor Mevrouw Duisenberg en haar volgelingen om dat te weten.

Dat het ooit tot een verdeling van Palestina gekomen is, dankt Israël aan het collectieve schuldgevoel over de zes miljoen vermoorde Joden. Na de holocaust overheerste de opvatting dat het gedecimeerde en getraumatiseerde Joodse volk recht had op een eigen staat. De toekenning daarvan suste het geweten van Amenka, Rusland en Engeland, die geen raad wisten met de misdaad door nazi­DuitsIand begaan, een misdaad waarvan ze op de hoogte waren.

(^NORUT VERVOLGD) VH

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen