Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Oorlog

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Oorlog

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Met de titel kan alleen bedoeld zijn de oorlog die Amerikanen, Engelsen, Australiërs en anderen in Irak uitvechten. Enkele weken geleden heb ik over de intense voorbereidingen daartoe een artikel geschreven onder de titel ‘Afschuwelijk dilemma’.

De Veiligheidsraad is jammerlijk tekortgeschoten

Toen heb ik erop gewezen dat de Veiligheisraad krachtens resolutie 1441 verplicht is om met militair geweld in te grijpen. Het is bekend hoe grote landen die een vetorecht hebben, niet bereid zijn geweest hun verplichtingen na te komen. Naar mijn oordeel kan geen zinnig politicus verwachten dat Saddam Hussein eigener beweging onder dreiging van geweld uit Bagdad zal vertrekken. Als zou de Veiligheidsraad de termijn van inspecties met een halfjaar verleng hebben en de militaire druk opgevoerd hebben, Saddam Hussein heeft zich - zoals nu alom duidelijk wordt - zo ingeburgerd in Bagdad dat hij elke aanval meent te kunnen overleven. Daarom is het een vorm van zelfbedrog op het hoogste niveau te menen dat hij zal wijken voor politieke en militaire druk. De Veiligheidsraad had tot een aanval op Irak moeten besluiten.

In een artikel in het Nederlands Dagblad van de hand van Imja Nyznayu, hulpverlener in Centraal-Azië, las ik dat in de ruim dertig jaar van het bewind van Saddam Hussein gemiddeld tweehonderdvijftig mensen per dag in Irak zijn gedood. Anderhalf miljoen mensen door de eigen overheid gedood; zeg maar vermoord.

Die een tot drie miljoen mensen (laat de waarheid van deze schattingen in het midden liggen; dus anderhalf miljoen) zijn overwegend moslim. Als Saddam zich opwerpt als strijder voor en zelfs als beschermer van de moslims, geldt dat alleen die moslims die zich voor zijn bewind (en terreurregime) uitspreken. Wie zich publiekelijk tegen hem verklaart, heeft - zo las ik ergens - nauwelijks nog tien minuten te leven. Verdediger van de Islam voorzover die zich achter Saddam opstelt

Saddam heeft op een knappe manier de publiciteit voor zich gewonnen. Hij wekt de indruk dat hij de plaats en de rechten van de Islam in deze wereld verdedigt. Daarom hebben moslims overal in de wereld, niet het minst in Europa, zich voor steun aan Saddam uitgesproken en tegen Amerika stelling genomen. Saddam gebruikt de Islam om zijn eigen terreurbewind in het zadel te houden.

Men kan deze immorele kant van Saddams bewind het beste afmeten aan de manier van oorlogvoeren. Ook in Irak worden zelfmoordaanslagen gepleegd. Evenals in Israël is daar tegen in Irak moeilijk te vechten. Dit zijn ongeoorloofde middelen van oorlogsvoering. Daarbij komt dat militairen hun uniformen uittrekken en als burgers gekleed gaande tegen de Amerikanen strijden. Ja, burgers ontvangen een hoge prijs als ze Amerikaanse vliegtuigen neerhalen of andere wapens uitschakelen. Saddam voert een oorlog waarbij hij iedere burger als strijd inschakelt.

En dan mogen de Amerikanen zich alleen richten op militairen en op militaire doelen. Dit is een onmogelijke strijd voor de verbonden legers, tenzij zij op dezelfde immo­rele wijze strijdtactieken gebruiken als de Irakezen.

Het eigenbelang van steunverleners aan Saddam

Ik blijf bij de overtuiging dat de Veiligheidsraad gefaald heeft en onrecht begaan heeft door royaal uitstel van tijd te geven aan Saddam Hussein. Daarbij hebben, zij het op verschillende manieren, allerlei overwegingen van eigenbelang een rol gespeeld, zowel politiek, militair als economische.

Frankrijk, Duitsland en Rusland - zo is bekend geworden - hebben enorme investeringen in Irak gedaan. Ze hebben voor miljarden contractens afgesloten en willen hun geld terugzien. Bij de Franse president en bij de Franse premier druipen de machtshonger binnen en over Europa van alle toespraken af. Waar zij het woord voeren is het ‘Vive la France’, ten koste van de bevrijding van het Irakese volk van een meedogenloze tiran. Die is in onze eeuw zoveel gevaarlijker als Nebucadnesar in oudtestamentische tijden. De bewapening is geraffineerder, de propaganda is door de wereldwijde communicatie veel breder en beter georganiseerd en gepraktiseerd.

Islam keert zich tegen Europa

De Islam als innerlijke drijfkracht van het verzet tegen de Amerikanen zal zich straks ook tegen Duitsland en Frankrijk keren. De politieke leiders van die landen weten dat ze de vijfde colonne als in eigen land hebben. Is dat mede een reden om het niet al te hard te spelen tegenover Saddam Hussein?

Ik blijf erbij dat het gerechtvaardigd is om deze tiran aan te pakken. De Irakese bevolking lijdt eronder. De wereld wordt erdoor bedreigd.

Amerika verkeert in een hachelijke positie

Niettemin verkeren Amerika en zijn bondgenoten in een hachelijke positie. De Amerikanen hebben vanuit een superieur bewustzijn van militaire en economische macht Irak onderschat - en dat naar vele kanten. Hun zelfbewuste optreden heeft afkeer opgewekt. Vandaar dat niet alleen de wereld van de Islam, maar ook grote landen in het westen en in het oosten zich tegen Amerika keren. Ik ben ervan overtuigd dat deze landen ooit hun anti-Amerika politiek zullen betreuren. De vraag is echter of dan nog het kwaad te keren is waartegen deze landen zich niet hebben verzet, ja waarmee ze hebben samengespannen, zij het alleen uit lafhartigheid en kortzichtig eigenbelang.

Hoe de oorlog zal aflopen kan niemand voorspellen. Ik ben er somber over gestemd. Vrijwel de hele wereld keert zich van Amerika af - en dat betekent in feite een keus vóór Hussein.

Ik ben ervan overtuigd dat, hoe deze oorlog ook afloopt, de wereldkaart er-straks anders zal uitzien dan vóór 2003.

2001 luidt de grote wending in, en de halfslachtigheid om niet te zeggen de lafhartigheid van de Veiligheidsraad. Het wordt echter in de wereld niet meer als vóór 2001. Er zijn dijken doorgebroken. De vloed zal erger nog West-Europa dan Amerika treffen.

Temidden van onrecht, geweld en onzekerheid blijven we geloven dat het Lam vanaf de troon regeert. Hij leidt naar het nieuwe Jeruzalem!

W. H. Velema

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 april 2003

Eilanden-Nieuws | 18 Pagina's

De Oorlog

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 april 2003

Eilanden-Nieuws | 18 Pagina's