Burgemeester A. J. C. Van Pelt Probeert Er Wat Van Te Maken...

De heer Van Pelt, die zijn mening met tal van voorbeelden verduidelijkt, verklaart dat hij zich goed heeft voorbereid op de komst van het dualisme in het gemeentelijk besturen. Hij bezocht verschillende bijeenkomsten van de Commissie Elzinga, die de invoering van het dualisme voorbereidde.

Toch bleek hij niet overtuigd van de invoering van de nieuwe wet. “Voor mij hoeft het niet, want in het oude monisme kunnen toch de resultaten bereikt worden die het dualisme nastreeft”, zo verduidelijkt Van Pelt zijn aanvankelijke huiver tegenover het dualisme.

Toch was hij realist genoeg om te beseffen dat er niet “achterover gehangen moest worden en men de nieuwe wetgeving maar over zich heen moest laten komen”. Integendeel: hij realiseerde zich dat het toch doorging en probeerde er van te maken wat er van te maken is. Momenteel geeft Van Pelt zelfs cursussen voor de PvdA-raadsleden in de regio over hoe men het beste met het dualisme om kan gaan.

Ook met de raadsleden van de gemeente Oostflakkee is er een degelijke voorbereiding geweest op de ‘nieuwe tijden’ die aanbraken. Met de fracties en bestuursleden hebben ze zich tijdens enkele bijeenkomsten goed voor laten lichten over het dualisme.

Pre-historie

Aan de hand van een voorbeeld verduidelijkt Van Pelt dat het monisme - waarin de wethouder deel uitmaakt van de gemeenteraad - democratischer is. Hij duikt daarbij in de verre oudheid van de pre-historie: “Het volk bepaalde zelf wat er moest gebeuren. Dit had tot gevolg dat er elke keer een veldslag uitbrak. Men kwam er achter dat dit toch anders te regelen moest zijn. Men koos uit hun midden een kern (vergelijkbaar met de gemeen­teraad) die dergelijke zaken ging regelen en uit die kern werd weer een kleiner groepje mensen (vergelijkbaar met de wethouders) gekozen die het volk bestuurden”. Het monisme was een feit!

In bovenstaand voorbeeld staat, volgens Van Pelt, het volk dichter bij de bestuurder dan bij het zojuist ingevoerde dualisme, waarin twee partijen zijn gaan werken met verschillende verantwoordelijkheden.

De Oostflakkeese burgemeester betwijfelt of de burgers zich nu zoveel meer betrokken voelen met het bestuur van de gemeente. “De praktijk is dat de burgers maar weinig interesse hebben in de gemeentepolitiek”.

Toch hebben de raadsleden volgens Van Pelt nu meer gelegenheid gekregen om de burgers op te zoeken. “De raadsleden he.bben daarvoor wel een omslag moeten maken. Ze behoeven nu geen meters papier meer door te worstelen omdat ze de kaders waar binnen bestuurd moet worden hebben gesteld en het college het beleid gaat uitvoeren”.

De burgemeester raadt daarom de raadsleden aan om de burgers op te zoeken. Hij geeft een voorbeeld waaruit blijkt dat zowel het raadslid als de burger garen spinnen bij het ‘op de straat gaan’ van het raadslid. De raadsleden zouden eens bij een sportvereniging op bezoek kunnen gaan. Ze kunnen dan de problemen aanhoren die er bij die vereniging leven. Als er dan klachten zijn over, bijvoorbeeld, een slecht onderhouden parkeerterrein, dan kan het raadslid twee dingen doen: dit bij de betreffende ambtenaar op de tafel leggen of hij zou een voorstel kunnen maken om het onderhoud - met extra subsidie - in handen te geven van de sportvereniging zelf. Het resultaat is dan dat de belangstelling van het raadslid een positieve uitwerking voor hem of haar zelf heeft en dat de problemen rondom een dergelijk terrein ook in de toekomst zijn opgelost, door een zich meer verantwoordelijk voelende sportvereniging. Wethouders

Wethouders

Tijdens de raadsvergaderingen van de gemeente Oostflakkee valt het op dat de wethouders een wel heel onopvallende plaats tussen het publiek innemen. Volgens Van Pelt is dit terecht, want als de informatie aan de raad goed is onderbouwd moet deze beslissingen kunnen nemen zonder dat de wethouder aan de discussie deelneemt. “Ik zeg wel eens als je als portefeuillehouder wordt opgeroepen om in de raad te verschijnen is dit de eerste stap naar het ontslag”, waarmee hij de noodzaak van een grondige informatievoorziening naar de raad toe nog eens onderstreept. Toch kan hij zich wel voorstellen dat een wethouder ‘met kromme tenen’ een gemeenteraadsvergadering bijwoont. Maar hij streeft er naar om de nieuwe regels van het dualisme ‘streng’ toe te passen: “Het is net als in het onderwijs; een goede leraar is zeker in het begin behoorlijk streng”, aldus Van Pelt.

De gemeenteraad van Oostflakkee probeert in de raadscommissies zoveel mogelijk de discussies met elkaar te voeren. Dit heeft als resultaat dat er veel zogenaamde hamerstukken in de maandelijkse raadsvergaderingen op de agenda staan. Toch is er tijdens de raadsvergaderingen wel degelijk ruimte voor discussie, want op gezette tijden geeft de raad een onderwerp aan waarover ze met elkaar van gedachten kunnen wisselen en zo hun standpunt kunnen bepalen en vervolgens kaders stellen voor het dagelijks bestuur.

Van Pelt is er geen voorstander van om de raadscommissies af te schaffen en de discussie in een speciaal daarvoor gecreëerde raadsvergadering te laten plaatsvinden. “Ik ben bang dat de fracties dan hun specialisten laten opdraven. Bij onderwerpen in de ‘welzijnshoek’ zullen dan alleen maar de ‘geitenwollensokken figuren’ op komen draven en de ‘harde sector’ zal dan afhaken.

Het vervullen van het voorzitterschap van de raadscommissies door raadsleden lijkt hem zeker voor het betreffende raadslid niet prettig werken. “Ik denk dat je als voorzitter je zelf moet beheersen om niet sturend aan de discussie deel te nemen”. Ook vindt hij dat het niet iedereen gegeven is om een technisch goede voorzitter van een commissie te zijn.

Positie burgemeester

Om onder andere dezelfde reden als bovenstaande pleit hij er ook niet voor om het voorzitterschap van de gemeenteraad te laten vervullen door een raadslid. Ook vindt Van Pelt de positie van de burgemeester in het duale bestel niet erg zwaar aangezet. Hij zal het jammer vinden als deze functie steeds verder wordt uitgekleed, want hij ervaart het niet als een nadeel dat hij als collegelid ook de raadsvergaderingen voorzit.

Van Pelt ontkent dat hij in de raadsvergaderingen het collegestandpunt verwoord. Volgens hem zou dit niet goed zijn. “Als er door raadsleden vragen worden gesteld, is meestal mijn tegenvraag: aan wie vraagt u dat? Als dat raadslid zich dan tot een wethouder wil richten moet eigenlijk het onderwerp terug naar de commissie”, aldus Van Pelt.

Conclusie

Ondanks zijn aanvankelijke scepsis vindt Van Pelt dat er toch goed op het dualisme moet worden ingespeeld. Wel vindt hij het begrijpelijk dat raadsleden met veel ervaring in het ‘oude systeem' moeite blijven hebben met het dualisme. “Als je zo lang in het systeem werkt blijft die omschakeling moeilijk”.

(DE VOLGENDE KEER IS HET WOORD AAN HET RAADSLID).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen