Het gedenkwaardige feit!

'Vader' en 'zoon'

Er bestaat een bijzondere band tussen de briefschrijver en de ontvanger van het schrijven. De eerste voelt zich voor de tweede verantwoordeüjk. Paulus is de schrijver, voor Timotheus is de brief bestemd. De apostel Paulus heeft hart voor zijn geesteüjke zoon. Ais ongetrouwde man heeft Paulus geen kinderen van vlees en bloed, maar als getrouwe dienstknecht van Jezus Christus heeft hij wel geestelijke nazaten. Timotheus is er eentje van. Dat kind is zijn zorg. Daarover bestaat bij het lezen van de Timothéusbrieven geen misverstand.

Zo 'vader', zo 'zoon'

Uit ons hoofdstuk blijkt dat Timotheus in moeilijkheden is geraakt. In zijn ambtelijke dienst ligt de jongeman onder vuur. Deze en gene oefent kritiek. Onbarmhartige kritiek. Men lijkt alles in de strijd te werpen om maar te zorgen dat aan de woorden van Paulus' zoon geen geloof wordt gehecht. Zelfs zijn leeftijd schijnt een punt van discussie te zijn. Sttijd en nog eens strijd. Het komt er voor Timotheus op aan dat hij in Christus' kracht de vijanden het hoofd biedt. Als het over de strijd en de bestrijding gaat

Als het over de strijd en de bestrijding gaat dan overkomt Timotheus niets vreemds. Zijn geestelijke vader die hem een brief schrijft vraagt daarvoor aandacht. Paulus zelf heeft ook steeds onder vuur gelegen, de moeite in de ambtelijke dienst is aan hem niet voorbijgegaan. Hij heeft het aan den lijve ondervonden. Momenteel zit de briefschrijver in gevangenschap. Hij lijdt omwille van het Evangeüe en wordt als een kwaaddoener om Christus' wil geboeid. Dät maakt hem echter niet moedeloos en werkeloos, de apostel klimt in de pen en schrijft een brief. Doet verantwoording waar het mogelijk is en nodig is. Paulus bezit een geweldige troost: het Woord Gods is met te binden. Ondanks de verdrukkingen maar ook mede door de verdrukkingen vindt het Woord zijn weg.

Zoals de Heere het al gezegd heeft dat de discipel ermee moeten rekenen op dezelfde haat te stuiten en tegen hetzelfde verzet aan te lopen als zijn Heere, zo ondervinden deze twee dienstknechten in hun omgeving de weerzin tegen het EvangeUe.

Een algemeen geldende regel. Die het waarachtig' geloof gekregen hebben moeten bedenken: aUen die godzalig willen leven in Christus Jezus, die zullen vervolgd worden (2 Timotheus 3:12).

Volhouden

De briefschrijver houdt vol. Hij is bereid alles te verdragen. Als het maar is dat velen er baat bij hebben. Dat juist anderen zalig en gered worden.

Voor Timotheus gelden dezelfde maatstaven. Zijn jonge zoon moet getrouw zijn en blijven. Volharden in de genade van de Zoon van God. De strijd van het geloof mag niet worden gestaakt. De dienst van Christus is het waard te worden voortgezet. Te langen leste zal de overwinning er zijn, zal de zegekroon worden verkregen, zal de eeuwige heerUjkheid een feit zijn. Wie door het geloof leeft, wie de strijd van het geloof voert en wie de verdrukkingen om Christus' wil verdraagt, die zal met Christus heersen.

Volle kracht

Volhouden. Maar hoe? Hoe kan de jongeman staande blijven? Je moet dan toch wel over grote kracht beschikken wU je tot het einde toe de strijd voeren. Precies, daar is grote kracht voor nodig. En een goed dienstknecht van Jezus Christus heeft die kracht! Geen eigen kracht! Neen, 't is Israels God Die krachten geeft, van Wien het volk Zijn sterkte heeft ...! Daarom is het van levensbelang nooit te vergeten, altijd te gedenken dat Jezus Chrishis uit de doden is opgewekt. Het grote geheim van de dienst, het hartsgeheim van de dienstknecht: hij houdt in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt. Dat wil dus niets anders zeggen dan dat de jongeman tot de strijd is toegerust. Voortgaan met kracht, volhouden zonder aan kracht in te boeten. Het betekent wei afzien van eigen kracht en heengaan in Zijn kracht.

Gedenken

Timotheus, houd vol! Ga niet strijdend ten onder maar ontvang strijdend de overwinning. Een goed soldaat aanvaardt de verdrukking, een voorbeeld dat navolging verdient. Zijn volharding brengt hem de soldij. Het harde landleven dringt de landman menig keer van zichzelf af te zien. Het is de wet van de landman wil hij de vrucht genieten. Zeker zal hij die genieten.

De jongeman moet op Christos Jezus zien. Christus streed. Zijn leven was een lange lijdensweg. Zijn werk bracht Hem de dood. Määr ... maar Hij is opgestaan. Hij heeft de dood overwonnen. Na de dood ... het Leven ...! De dood had niet het laatste woord, de Levende heeft het woord. Hij heeft het leven weer opgenomen. De beloning en het loon op het werk welt in de woorden van de apostel omhoog: Hij is uit de doden opgewekt. Nadat de Zoon van God wetteüjk had gestreden en onder de Wet Gods had geleden en daardoor was vervloekt, is Hij beloond, gekroond. De Vader heeft Hem opgewekt. Dat stond Christus voor ogen. Hij zag op de vergelding. Hij zag op de voorgestelde vreugde. De ontvanger van de brief moet in gedachte

De ontvanger van de brief moet in gedachtenis houden dat Jezus Christos uit de doden is opgewekt! Het genadeloon is gegarandeerd. In gedachtenis houden! Dat betekent m'et: denk nog eens een keer aan dat grote feit. De gebeurtenis van Pasen, het Evangelie van Pasen is geen boodschap van aanbeveling. Het Paasfeit is geen heilsfeit om zo nu en dan in de kerk aan herinnerd te worden. Want stel je voor dat het helemaal vergeten werd en in het vergeetboek zou raken. Als het zo is, is er iets grondigs mis. Zó leeft de Paasvorst niet! Gedenken .... dat is; altijd leven met, bij en _door de werkelijkheid van de opstanding. Het gedenken van Jezus Christos' opwekking betekent dat Zijn opwekking het dagelijkse leven kleurt. Zijn opwekking maakt de dienst uit. Zoals op de dag van de uitslag van het examen de examenkandidaat alleen maar beheerst wordt door de uitslag en er geen moment los van kan komen, zo maakt de opwekking van Christus Jezus het leven van de ware gelovige uit. Zoals er voor de bruid maar niets anders is dan de bruidegom, zo is er in het gedenken van de opwekking van Christos Jezus niets anders dan 'al de weg leidt mij mijn levende Heere en Heiland'.

Zo is Timotheus bevel gegeven de Heere Jezus Christos in Zijn opwekking te gedenken. De geestelijke zoon is door het geloof Christos ingeplant. Hij heeft deel aan Christos' lijden, sterven en opstanding. Blijvende verbondenheid met de levende Christos door de Heilige Geest. Zó kan Hij de strijd voeren. Zó kan Hij overwinnen. Zo kan hij leven: gelijk Christus is opgewekt alzo zal ook ik opgewekt worden uit de dood en Hem ter ere leven. Altijd maar leven bij die opwekking van Christus.

Het gedenkwaardige feit in ons leven

Wij vieren Pasen. Voor sommigen is dat een kwestie van één keer tijdens de Pasen, op de Paasmorgen de drempel van de kerk overgaan. Vandaag de dag stouwen op de Paaszondag 's morgens de kosters de kerken vol. Op de zondagavond gaat het plaats wijzen aan de kerkgangers een stok gemakkelijker af. Op Paasmaandag draaien veel kosters er hun hand niet meer voor om. Kerkgangers raken steeds verder van de Levensbron verwijderd. De schare kerkgangers dreigt steeds minder in de voetstappen van de Heere te gaan en steeds meer doodlopende wegen te verkiezen. Er is ook een categorie die de viering van Pasen terugbrengt tot alleen een trouw bezoek aan de kerk en het driemaal zitten onder de prediking. Alsof tussen Pasen vieren en drie keer naar de kerk gaan een isgelijk-teken staat. Maar noem het wel godsdienst op de brede weg. Want Pasen strekt zich namelijk over 365 dagen per jaar uit. En in een schrikkeljaar mag het nog een dag meer zijn.

Wordt het Pasen, dan moet het Pasen blijven. Komt de Levende aan het woord, dan schrijft Hij de wegen, dan wordt het een wandelen met de Levende. De apostel schrijft: door de genade Gods ben ik dat ik ben! De Heere is verschenen aan Céfas, Jakobus ... en ten laatste van allen is Hij ook van mij, als van een ontijdig geborene gezien! Wat ik leef, leef ik door de Zoon van God.

De hamvraag. De levensvraag: viert u Pasen al? Is uw eerste Paasdag al aangebroken? Na die Goede Vrijdag waarop u met Christos gestorven bent? Het feit dat Jezus leeft en tot leven leidt is een alledaagse aangelegenheid. Sterven en opstaan keert iedere dag terug.

'Ik ben met Christus gekruist en ik leef, niet meer ik maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God Die mij liefgehad heeft en Zichzelf voor mij overgegeven heeft.'

Het sluitstuk van de gedachtenis

Wie de opwekking van Jezus gedenkt, die let op het vooruitzicht. Het blijde vooruitzicht. De Geest heeft het laatste woord: 'indien de Geest Desgenen Die Jezus uit de doden opgewekt heeft in u woont, zo zal Hij Die Christos uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken, door Zijn Geest Die in u woont.' (Romeinen 8:11)

Ds. J. W. van Estrik

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen