Blik op kerk en samenleving

- Gemengde huwelijken

- Teleurstelling

- Eén lierk

"Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen". Met deze wijsheid werd vroeger een jongen gewaarschuwd, die verkering had gekregen met een meisje van een andere kerk of uit een andere kring. Omgekeerd natuurlijk ook het meisje dat die jongen met andere opvattingen geen probleem vond. Ik ga nu maar voorbij aan die grappenmaker, die tegen zijn moeder zei: "Maak je maar niet ongerust, ik zal zo dicht tegen haar aankruipen dat de duivel er niet tussen kan komen..." Of het bezwaar van zijn moeder daarmee weggenomen was weet ik niet...

Overigens, in die bekende woorden zat veel waars. Huwelijken waarin de man de ene en de vrouw de andere kant opgaat, ook 's zondags, staan onder extra spanning. Aangenomen dat beide partners naar hun eigen kerk blijven gaan. Want je kunt het natuuriijk ook anders oplossen. Ik heb de onvergetelijke ds. Jac. Van Dijk eens horen zeggen: "Ik rooms en ij protestant? Dat is toch geen enkel probleem? Ik geen kapelaan meer en jij geen dominee meer, dan is er toch niets aan de hand?" Ik vrees dat het in veel gevallen inderdaad zo is gegaan: het gemengde huwelijk was de poort naar volkomen onkerkelijkheid. ..

Vorige week hebben we in de krant kunnen lezen dat echtscheiding in zogenaamde gemengde huwelijken naar verhouding meer voorkomt dan in huwelijken waarin man en vrouw hetzelfde geloof belijden of dezelfde levensbeschouwing aanhangen. Ik zal u de cijfers besparen, maar ik had de indruk dat het de onderzoekers een beetje tegengevallen was. Daar maak je toch in onze moderne tijd geen probleem van dat man en vrouw van verschillende kerken zijn? De tolerantie die alom gepredikt wordt kunnen twee mensen in een huwelijk toch wel opbrengen? De tijd dat een huwelijk tussen, laten we zeggen, een Hervormde jongen en een Gereformeerd meisje werd afgekeurd, is toch voorbij? Als kerken samen op weg kunnen, dan toch zeker twee volwassen mensen? En nu heeft die enquête het uitgewezen:

En nu heeft die enquête het uitgewezen: gemengde huwelijken verhogen de kans op echtscheiding. Je hebt de neiging om te denken: dat wisten we toch al?

* * *

Er is natuuriijk van alles tegen in te brengen. Huwelijken worden tegenwoordig meer dan vroeger uit liefde gesloten. In het verleden waren andere factoren (mede) bepalend en soms moest het meisje maar goed vinden dat zij uitgehuwelijkt werd. De sociale status, het beroep, of het geld gaven de doorslag. Kerkelijke verschillen waren er nauwelijks of deden minder ter zaken. Die komen meer aan de oppervlakte, naarmate het huweUjk een vrijwillige verbintenis is tussen twee jonge mensen. En als er oprechte liefde is, dan is er dikwijls ook wel de bereidheid om de geloofsverschillen te relativeren.

* * *

Toch blijkt dat die verschillen er wel degelijk toe doen. Zelfs zie je vaak dat de kans op conflicten groter is naarmate men kerkelijk dichter bij elkaar staat. Dat is ook weer niet zo. verwonderlijk, want hoe strenger in de leer, hoe meer aandacht voor de nuances, die misschien een buitenstaander niets zeggen. Het is goed, als jonge mensen inderdaad van elkaar houden, dat zij het kerkprobleem van het begin af bespreekbaar maken. Het wordt niet opgelost door het voor zich uit te schuiven. En het beste is nog dat gekozen wordt voor één kerk, hoewel het dan één van de partners enige pijn zal doen, zijn of haar kerk te verlaten. Maar naar twee verschillende kerken blijven gaan is in de meeste gevallen geen optie. Na afloop van de dienst is er niets te bepraten, en bovendien, als de kinderen groter worden zeggen ze: "Gaan we zondag naar pappa's of naar mamma's kerk?"

Waarnemer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen