Stijlvolle gastrol van 'Eeuwkant' bij historische vereniging Westelijk Voorne

Verhalen over het boerenleven

'Het boerenleven in de polders van Westelijk Voome tot 1950' is een prachtig boek, waaraan door veel vrijwilligers met toewijding is gewerkt onder de bezielende leiding van Clara van Zoelen. In een pittige toespraak schetste mevrouw Van Zoelen de ups en downs bij het maken van zo'n hjvig werk. Ze roemde de inzet van de medewerkers en gaf een overzicht van de inhoud van het boek. Meer wetenschappelijk getinte hoofdstukken gaan samen met verhalen van mensen, die het boerenleven van vroeger nog hebben gekend en kunnen vertellen.

Door de directeur van het Erfgoedhuis Zuid­ Holland werd het modelexemplaar van 'Het boerenleven in de polders van Westehjk Voome tot 1950' in welgemeende dank aanvaard. In zijn toespraak benadrukte de heer Ponsteen het belang van regionale geschiedschrijving, het vastleggen van cultuurhistorie in een snel veranderende omgeving. Hij constateerde dat de belangstelling voor de geschiedenis van de eigen omgeving toeneemt, terwijl het met de kennis van de nationale geschiedenis niet zo best gesteld is. Recent onderzoek naar de kennis van de nationale geschiedenisheeft uitgewezen dat veel mensen Willem van Oranje in Dokkum laten vermoorden, vertelde Ponsteen. Er komt wel steeds meer interesse voor bijvoorbeeld de historie van de eigen famiUe, het eigen dorp of de straat waarin men woont. In deze trend vond hij het boek over het boerenleven op Voome uitstekend passen.

Presentatie

De presentatie van het boek werd passend aangekleed met muziek en zang, een Voomse voordracht en een korte streekdrachtshow. In een 'Boerenblues' werd door een lid van de historische vereniging met veel gevoel het verUes van het oude boerenland­schap op Voome bezongen. De voordracht gaf mimte voor de streektaal, die vroeger bij een bezoek aan Rotterdam aanleiding kon zijn tot komische misverstanden.

Diny de Vries gaf toelichting bij de streekdrachtshow. Mensen van het museum De Duinhuisjes heten zien hoe de mensen op Voome in het begin van de twintigste eeuw gekleed gingen. Onbetwist klapstuk van de show was het optreden van vier jongedames van Ensemble Eeuwkant van Goeree­Overflakkee. Ze waren gevraagd om in beeld te brengen hoe de streeksieraden zich op de Zuid­Hollandse eilanden in de negentiende eeuw hebben ontwikkeld.

Met charme en allure lieten Jantine Adriaanse, Martina Westdorp, Kitty van 't Geloof en Nadia Nieuwland de ontwikkehng van de boerenpracht en boerendracht in de negentiende eeuw zien. Ze vormden het levende beeld van het hoofdstuk dat Piet Minderhoud uit Westkapelle in het boek van de historische vereniging Westelijk Voome heeft geschreven.

Hoofdstuk sieraden van Piet Minderhoud

De jonge Minderhoud is juweher en gespecialiseerd in streeksieraden. Aan zijn hoofdstuk over de streeksieraden op de Zuid­Hollandse eilanden hebben Ensemble Eeuwkant en het Streekmuseum Goeree­Overflakkee medewerking verleend. Minderhoud heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van de sieraden die bij de keuvel werden gedragen. De meisjes van Eeuwkant waren getooid met streeksieraden uit de collectie van het Streekmuseum Goeree­Overflakkee, de collectie Minderhoud en particuliere collecties. De heer Minderhoud vertelde met passie en grote kenms van zaken over de hoofdtooi van de 'gouden' boerenvrouwen rond 1825, 1850, 1875 en 1900. De hoofdtooien uit circa 1825 en circa 1850 met de schitterende krullenbellen noemde hij uniek en nog nooit zo vertoond.

Ensemble Eeuwkant zorgde voor de passende kostuums. "Dat vind ik nou zo bijzonder", zei Piet Minderhoud in de wandelgangen. "Meestal hebben de mensen oude kleding en zoeken daar sieraden bij. We krijgen veel mensen in de winkel, die bijvoorbeeld een ketting zoeken bij het jak van een grootmoeder of overgrootmoeder. Hier is het net andersom. Er is uitgegaan van de sieraden en de kleding is bij de sieraden gezocht. Mijn hoofdstuk over de streeksieraden is door Eeuwkant echt tot leven gekomen. Vooral bij de twee oudste drachten. De heb nu zelf voor het eerst gezien hoe de sieradenset, die anders in een kluis ligt, er 'levend' uitziet." Een toegift van Minderhoud was de aanwezigheid van twee dames die de Walcherse dracht nog dragen: twee vriendinnen ­ van wie de oudste negentig jaar ­ in vol ornaat met hun krullenbellen en van een leeftijdloze schoonheid. Het hoofdstuk van Piet Minderhoud laat zien dat geschiedbeoefening van de eigen streek gebaat is bij contact en samenwerking met andere regio's.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen