Woningbouwduizendpoot na veertig jaar in de VUT

Bij die gelegenheid werd hij toegesproken door zowel de directeur als de voorzitter van Woongoed Flakkee. resp. de heren Van der Steen en Van Nieuwaal. Beiden schetsten hun vertrekkende collega als een harde werker, die met verve, kennis van zaken en eigen inzichten zich van zijn vele taken bij de woningbouwvereniging gekweten heeft. Van der Steen ging met name in op de wisselende getijen in woningbouwland gedurende Bert’s dienstjaren, terwijl Van Nieu-waal met name de persoon van Bert Kleingeld in de schijnwerpers zette. "Zijn naam heeft hij bij de woningbouwvereniging géén eer aangedaan. want hij ging slim en verantwoord met het geld van de corporatie om. zodat hij nu een solide vereniging achterlaat; een vereniging die mede daardoor in staat is om antwoord te geven op de volkshuisvestingsvragen van de toekomst". Zowaar geen onaardige verdiensten die op je conto worden geschreven op het moment waarop je én afscheid neemt én je veertigjarig dienstjubileum viert. "Bevlogen, idealistisch. eigenzinnig, geen betweter maar wel iemand die over veel zaken een eigen mening heeft en daaraan vasthoudt, degelijk. deskundig en soms niet gemakkelijk". zo werd hij op zijn laatste werkdag getypeerd door voorzitter Van Nieuwaal.

Het reilen en zeilen bij de woningbouwvereniging moet Bert Kleingeld met de paplepel zijn ingegoten, daar ook zijn vader al sinds 1951 in het verenigingsbestuur zat - al is ’t wel waar dat hij niet z’n héle arbeidzame leven bij de woningbouw heeft gezeten. Hij begon z’n carrière bij Administratiekantoor Tamboer, maar werd na een paar gevraagd bij de woningbouwvereniging te willen komen werken. Een tijd waarin de vereniging nog slechts een opzichter en vier schilders kende. En daar kwam Bert dan bij. Sinds zijn aantreden aldaar heeft hij - met uitzondering van de technische zaken - zo’n beetje alle taken verricht die je binnen de woningbouw maar bedenken kunt. Vandaar dat talloze huurders in al die jaren ongetwijfeld wel eens met hem te maken hebben gehad. En vandaar ook dat het méér dan eens voorkwam dat hij op straat of thuis door huurders benaderd werd, 's Maandagsavonds was in die tijd het woningbouwkantoor 'gewoon' tot tien, elf uur geopend. En daarna begonnen pas de vergaderingen van het dagelijks bestuur, w aarbij iedereen nog rookte en de vergaderruimte gevuld was met een dikke walm van sigaretten- en sigarenrook... "Veel is er veranderd in al die jaren. maar veel dingen komen ook weer terug", zei Kleingeld toen hij woensdagmiddag zijn afscheidspreek hield in 'het Prieel’. Wat echter nimmer veranderd is. zijn de wachttijden voor woningzoekenden. "En zolang in de samenleving nog steeds niet voorzien kan worden in alle levensbehoeften - waarvan woonvoorziening er één is - zou je je kunnen afvragen hóe welvarend die samenleving eigenlijk wel is", zo bracht Kleingeld het ged'achtegoed in herinnering zoals zijn vader in dezen erop nahield. "Maar werken in de volkshuisvesting, is werken voor mensen. Dat was voor mij altijd het leuke aan dit werk. Daarom heb ik ook met veel plezier voor de woningbouwvereniging gewerkt."

Nog één keer - al was het dan tijdens zijn afscheidsreceptie - had hij nog een karweitje te verrichten. En ook dat zal ‘ie met veel plezier hebben gedaan. Bert’s zoon Joris met diens vriendin Marianne Vinke hebben namelijk bij Woongoed Flakkee al zes jaar ingeschreven gestaan voor het krijgen van een woning. maar kregen er onlangs een toegewezen. En ’t was dan ook aan hén dat kleingeld, ter afsluiting van z’n loopbaan, de huissleutel mocht overhandigen. Eind goed, al goed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen