Kind regeert steeds meer het gezin

Er wordt wat onderzoct)t. Het bericht wat nu de aandacht trok, betreft de verhoudingen binnen het gezin De kop van een artikel luidde: Kind regeert steeds meer het gezin. Dat was kortweg de conclusie van een onderzoek dat gehouden werd onder 700 ouder met kinderen in de leeftijd van O tot 6 jaar Uitgever Sanoma was de opdrachtgever Dat is logisch, deze uitgever van zo'n 75 bladen brengt ook een flink aantal jeugdbladen op de markt.

Er wordt wat onderhandeld. Ook In het gezin. En in veel gevallen wordt er goed geluisterd naar de wensen van de jongste in dat proces. Het is geen: dat moet, omdat ik het zeg. Het is geen: Kijk eens wat ik voor jou.... Het is: Wat denk je van? En: Als we nu eens....

Je vraagt je af hoe ouders zover komen. In ieder geva is er meer ruimte voor, in tijd en geld en letterlijke ruimte. In het gezin met 1 of 2 kinderen is het natuurlijk makkelijker praten dan in een gezin met 6 of 7 koters. Overigens betekent dat niet dat er in het laatste geval geen aandacht voor het kroost is. De jongeren onderhandelen daar ook wel (eens), maar dan m de oudere broers, zusters. Bij het wegvallen van d interactie, vraagt het kind bij anderen aandacht Dan komt het al gauw bij pa en/of ma uit Trouwens, een kind kan ook 'stikken' in de aandacht Er is nog een reden om dit bericht nader te bezien.

Er is nog een reden om dit bericht nader te bezien. Waarom onderhandelt men? Het zou niet venA/ondlijk zijn als blijkt dat dit mede te maken heeft met de wijze waarop men tegen kinderen krijgen aankijkt. werkt (allebei), je bent nu wel aan een kind toe, misschien wel aan een tweede. Het klinkt alsof het dure speeltje nu eindelijk aangeschaft kan worden. Als d gezinsuitbreiding er eenmaal is, is er alle tijd en genegenheid om het kind op te voeden. Waarom zou je he -zij het binnen grenzen - dan niet actief betrekken bi dat opvoedingsproces? Dat is één optie. Een andere dat het kind er is, maar dat het via kinderopvang, peuterspeelzaal, brede school, oppasmoeders en derlijke zijn of haar weg moet vinden. De momenten da er huiselijk contact tussen ouders en kinderen is, zij dan echt hoogtepunten. Die vragen om een bepaald aanpak Liever geen gezeur

Of het de eerste optie is of de tweede, ze zijn in te denken. Of deze aanpak van de moderne mens de juiste is, is punt 2. Er kan ook een opvoedkundig vee gevaarlijker reden zijn om het kind zeggenschap te geven. De ouders hebben geen gezag en sluiten copromissen. De vrede in huis wordt 'gekocht' Dat is de start van een heilloze weg. Het is helaas een weg, die velen (moeten) begaan.

Het is niet wonderlijk als aan het laatste voorbeeld wordt gedacht als je de krantenkop ziet: Kind regee steeds meer het gezin. Toch bleek dat niet uit het bericht Integendeel, deze onderzoeksgroep zoch naar een balans tussen eigen regels en wensen va het kind. Daarbij gaf ongeveer 60 procent van de ouders aan dat de kinderen niets tekort mogen komen. Een merkwaardige uitspraak die niet geleze moet worden met in gedachten de toevoeging: '...en daar ontbrak het vroeger nogal eens aan'. Ook toen zal het gros van de ouders alles op haren en snaren gezet hebben om de kinderen niets tekort te laten komen. Alleen, de middelen waren er niet altijd en du moest er gedeeld worden. Die middelen zijn er nu wel, en er wordt ruim geld uitgegeven voor het kind, zelfs als het gaat over de dagelijkse boodschappen Inspraak en een relatief ruim bestedingspatroon He klinkt niet gek. Als de liefde, gezelligheid en 'nestwarmte'zo maarniet 'gekocht hoeven te worden.

Uit het onderzoek blijkt ook dat de ouders de gezondheid van het kind goed in de gaten houden. Dat valt te begrijpen, gezondheid scoort hoog in onze samenlving. Wat in dit kader minder te begrijpen is, is dat volgens de ouders de helft van de eenjarige kindere (!) de computer al leuk vindt. Dat geldt al voor 93 procent van de vijfjarigen. Afgezien van de vraag hoe ouders denken over de geestelijke gezondheid van het kind, vraag je je af: waar en hoe groeit het kind dan op ? Heeft het wel eens modder aan de schoenen Denken we wel eens na over hoe een kind, kind ka zijn? Eén jaar, de computer Is leuk Hoe is het mogelijk?

Gelukkig wordt er ook veel voorgelezen en vinden kinderen dat leuk Volgens de ondenraagden wordt het ook veel gedaan. Kennelijk hoort dat ook bij he opvoedingspatroon, of bij het plaatje van de ouder die wil genieten van het kind.

Het bericht heeft veel open einden. Je zou meer willen weten van de achtergronden en drijfveren. In lede geval biedt het stof tot nadenken. Daarbij moeten w niet te snel zeggen: onderhandelen? Wie verzint het Wat blijft er over van het ouderlijk gezag?

Natuurlijk is dat een legitieme vraag. Maar die dwing ook tot het doordenken van eigen opvoedingsprakttjken. Een bijbelse gezagsrelatie (dat ene woord word bewust toegevoegd) is geen bot automatisme. Onderhandelen in de eerste levensfase van een kind

Onderhandelen in de eerste levensfase van een kind kan voor het leven het gedrag bepalen. Onderhandlen is dan gevaarlijk Degene die onderhandelt, dwingt altijd voor een deel zijn gelijk, o1 wens al Hoe reageer je dan als iets eens móet? ,

Iets moeten doen, omdat het altijd zo geweest is, of omdat de opvoeder het zo zegt, kan ook tot verkeerde gedragspatronen leiden. Het is heus geen kwesti van ongehoorzaamheid als kinderen vragen naar h waarom van een uitspraak of daad. Wie nooit een antwoord heeft, staat zwak.

Kind regeert steeds meer het gezin. Een kop die de lading van het artikel niet helemaal dekte, maar die in ieder geval veel vragen onder de aandacht brengt In het belang van het kind.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen