Estafettegebed

In het nieuws

De kranten maken er melding van: Schreeuw om leven is al wat langer in het nieuws in verband met een gebedssessie van vierentwintig uur. Hu ziet het er naar uit dat ook de Stichting Open Doors zo'n estafettegebed voor China wil organiseren. Wat daarvan te denken? Laat ik vooropstellen dat men over het gebed van een ander altijd heel voorzichtig, om niet te zeggen terughoudend moet spreken, ledere christen zal al genoeg moeite hebben met zijn eigen gebed. In hoevee) schiet ik zelf niet te kort? Hoe zou ik dan op het gebed van een ander of van anderen kritiek willen of durven maken?

Toch voel ik me gedrongen in deze column eens na te denken over het fenomeen: estafettegebed. Is het gewenst daaraan mee te doen en dat in de toekomst vaker te "organiseren"? Inderdaad, dit werkwoord organiseren moet ik hier wel gebruiken.

Organiseren

Een estafettegebed van mensen in verschillende plaatsen of zelfs in verschillende landen, vraagt om organisatie. Zelfs als men het beperkt tot een groep in één plaats, is er een zekere organisatie nodig.

Nu zij men voorzichtig met kritiek op het woord organisatie in verband met gebed. Er is wel, bijvoorbeeld in verband met zondagse of door-de-weekse erediensten, altijd een zekere regeling nodig. In de zondagse eredienst heeft het gebed een - min of meer - vaste plaats. In andere bijeenkomsten kan dat wisselen. Het is goed daarover na te denken en met betrokkenen te spreken. Deze regeling is toch een vorm van organisatie. Ik schrijf dit om mezelf en anderen voorzichdg te maken met kritiek op een gesprek over de plaatsbepaling van het gebed in een gemeenschappelijk samenzijn.

Ja of nee?

Nu naar het estafettegebed - in eenzelfde plaats of in overleg in verschillende plaatsen, in aansluiting op elkaar. De een (groep) neemt het gebed van de ander (groep) over. Moet je daar bezwaar tegen maken? Kun je daaraan meedoen? In antwoord op deze vragen gaat het mij er niet om toch vooral kritiek te leveren. Ik wil graag hardop - met de lezers - nadenken over een ja of een neen.

Hierbij zij nogmaals gezegd dat het voor ieder om een persoonlijke beslissing gaat. Ik zal niet gauw kritiek hebben op de beslissing van anderen. Wel wil ik de lezer voorleggen hoe ikzelf tegen een estafettegebed aan kijk. Terloops zij gezegd dat we dan eigenlijk moeten spreken over een estafette van gebeden. Het gaat immers om een veelheid van gebeden, waarbij de een voortgaat als de ander ophoudt. De een neemt het gebed van de ander over; of geeft het bidden door Ik zal maar niet weergeven wat Van Dale in het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal onder estafette vermeldt. Vanuit die omschrijving zou je de combinatie estafettegebedf niet kunnen gebruiken!

Paulus over aanhoudend bidden

Nu, ter zake! Het gaat dus om een voortdurend gebed, op één plaats of wereldwijd. Paulus schrijft in 1 Thessalonicenzen 5:17 "Bidt zonder ophouden." Deze tekst voert men veelal aan voor een bijbelse fundering van het estafettegebed: Ook op andere plaatsen spreekt Paulus óver het aanhoudend bidden. Ik noem Romeinen 12:12 en Kolossenzen 4:2, terwijl Paulus in Efeze 6:18 (HSV) schrijft "terwijl u bij elke gelegenheid met alle gebed en smeking bidt in de Geest en daartoe waakt met alle volharding en smeking voor alle heiligen."

Alles moet in gebed gebracht worden

Deze teksten maken duidelijk dat aanhoudend bidden mede bepaald wordt door de gelegenheid. Dat wil zeggen dat Paulus met de oproep om te bidden zonder ophouden, niet bedoelt twaalf of vierentwintig uur achter elkaar, zonder onderbreking.

Dat zou een mens ook niet kunnen volhouden; psychisch noch spiritueel. Een mens heeft in de vierentwintig uur van een dag ook andere taken - al was het alleen maar: te rusten; maar er is meer!

Ik kan de oproep tot volhardend gebed het beste omschrijven met de uitdrukking: ons leven moet biddend geleefd worden. Dat wil niet zeggen dat we twaalf uur aaneen alleen of met meerderen moeten bidden.

Het wil wel zeggen dat we alles wat we doen en meemaken, of waarbij we betrokken zijn en waarvoor we zorg dragen, in het gebed moeten brengen. Er mag eigenlijk niets zijn dat niet in ons gebed een plaats krijgt. Dat mag meer dan eens gebeuren. Anderzijds wil dit ook zeggen dat ons aanhoudend bidden niets dwingends mag hebben. Daniël heeft driemaal daags gebeden (Daniël 6:11). Zie voor dat driemaal daags bidden ook Psalm 55:18.

Is er dan bij speciale noden (ziekte, rampen en vervolging) geen reden om in een bijzondere samenkomst van gemeenteleden of van betrokken familieleden, samen te bidden? Ik heb het zelf meegemaakt en ook 'georganiseerd', in afhankelijkheid van Gods Geest.

Toch is zo'n bijzondere gebedsbijeenkomst in kleinere of grotere kring iets anders dan een estafettegebed. Men moet in een gebed ook op tijd 'amen' zeggen. Dat geldt ook van het gebed in een kerkdienst. Wie die grens overschrijdt, in welke samenkomst ook, loopt het grote gevaar zijn gebed tot iets dwingends te maken, om maar geen ander woord te gebruiken.

God hoort het gebed van een enkeling en van een gemeente, ook als het niet de vorm heeft van een estafettegebed. Het antwoord op de vraag: ja of neen, ligt in het voorgaande opgesloten. Men kan op een andere manier inhoud geven aan de oproep: bidt zonder ophouden. Men zou, vind ik, zelfs naar een andere manier moeten zoeken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen