Een week uit het leven van een redacteur

AAAANDAC

Er staat weer een nieuwe werkweek op de rol. Na de rust van de zondag is het altijd weer even ertegenop zien om je aan de maalstroom van agenda en deadlines, de jacht van de tijdsdruk, over te geven. Maar kom. Het is een groot goed dat ik werk heb, dat bovendien nog leuk is om te doen ook.

Ik begin vandaag maar wat op tijd. De vrijdag vóór 't weekend was ik niet op de redactie, dus zal de meeste post wel zijn blijven liggen. Dan weetje de maandag daarop niet watje vindt, zo'n hoeveelheid berichten ­ hoofdzakelijk per e­mail ontvangen ­ om te verwerken Veel mensen en organisaties hebben iedere dag weer de nodige hoeveelheid kopij van allerlei aard, waarvoor ze graag publiciteit willen en deze dus naar de krant sturen met het verzoek hun de berichten en artikelen te willen plaatsen. En die zijn er tegenwoordig vele malen meer dan zo'n tien jaar geleden. Daar heeft vast ook de mogelijkheid van e­mailen aan meegewerkt. De hoeveelheid post die je tegenwoordig via e­mail krijgt, staat in de verste verte niet meer m verhouding tot de post en ingezonden berichten die je vroeger via de postbode kreeg. En als dat 'n paar dagen opstapelt, weet je er bijkans niet doorheen geworsteld te komen. Daarom houd ik het 't liefst allemaal maar zoveel mogelijk brj. Tot zaterdagsavonds tegen twaalf uur toe. Dat kan thuis, want daar heb ik vanaf m'n pc een verbinding met de e­mailbox op de redactie. Alleen is 't daar dit keer niet van gekomen, dus moet er deze maandagsmorgen wel een lading te verwerken kopij liggen waar je u tegen zegt.

Dus zit ik vanmorgen, de eerste dag van de nieuwe werkweek, al om half zeven achter m'n pc thuis Heerlijk in alle rust. Dan verzet je bergen werk in vergelijking met wanneer je op de redactie zit. Dan wordt je telkens van je werk afgehaald. Dan belt deze, dan belt gene, dan komt die binnen, dan weer 'n ander. En dikwijls met eens voor redactionele aangelegenheden, maar veelal omdat ze ­ zo lijkt nogal eens ­ om 'n praatje verlegen zijn. Dat heb je thuis dus niet. En het ene bericht na 't andere gaat onder m'n handen door.

Je staat er soms voor hoe bizar mensen schrijven kunnen. De lezers zouden 't eens moeten zien, denk je dan bij je zelf, hoe je allerlei berichten die voor plaatsing bestemd zijn, binnen krijgt. Die kunnen zo nooit in de krant. Taalfouten bij 't leven, een onmogelijk zinsopbouw, noem maar op. Of allerlei berichten in de ik­ of wij­vorm, alsof de krant 't zelf is die de dingen organiseert waarover ze benchtjes plaatst. Zulke stukjes moeten we dus verbouwen. Ook allerlei wervende en enthousiaste zinsneden moeten eruit. Een krant dient zich immers zo veel mogelijk aan objectieve benchtgevmg te houden, ook als 't gaat over aankondigingen van alleriei activiteiten of gebeurtenissen. Een volgend e­mailbericht open ik. 'Dit bericht ongewijzigd plaatsen!' staat er met koeienletters bij. 'Die mensen hebben dus niet begrepen hoe 't bij 'n krant werkt', denk ik bij mezelf. Sommigen menen blijkbaar dat een redactie alles klakkeloos plaatst en overneemt zoals 't aangeleverd wordt. Dat gaat natuuriijk met. Sommige ingestuurde berichten zouden dan dikwijls ook veel te lang worden, zodat er voor andere berichtjes te weinig ruimte overblijft.

Inmiddels gaat de tijd door. Het is zo'n uur of half elf als ik alles heb gehad Goed dat ik deze morgen op tijd begonnen ben, anders had 't vanmiddag flink in 't honderd gelopen met de opmaak van de krant. Want we hebben 's maandags tenslotte maar één dag de tijd om de dinsdagkrant voor te bereiden Altijd weer 'n heftige dag, die maandag.

Om 'n uur of tien voor elf kom ik op de redactie. M'n collega zit er geheel verdiept in zijn werk. We doen de redactie samen. En in de achterhoede hebben we ­ gelukkig ­ nog 'n aantal freelancers die ons ter zijde staan. Ik zit zo'n vijf minuten achter m'n bureau als hij voorstelt eerst nog maar 'ns 'n bakje te doen. Intussen gaat de eerste telefoon al. Een boze lezer Hij ergert er zich aan dat in de vorige editie een aankondiging van 'zijn' kerk een paar pagina's verder in de krant werd geplaatst dan die van 'n andere kerk, waartoe hij 'n paar jaar geleden nog behoorde. "Jullie trekken die altijd voorl", wordt ons meteen daarbij toegevoegd. Het vraagt heel wat woorden om uit te leggen dat dit bij ons natuuriijk zo niet werkt. Maar ik merk dat sommige meningen wel eens met bereid zijn om hun meningen bij te stellen. Dus steek ik er verder maar niet teveel energie meer in. 'Als ze d'r zo over willen blijven denken, ook best', denk ik. Het gesprek is beëindigd De koffie is intussen niet echt warm meer. En al de kopij die ik thuis heb zitten verwerken, moet ook nog naar de dtp­afdeling van de drukkerij, anders komt 't nóóit in de krant Dan klinkt er 'n zachte roffel op de deur van de redactiekamer, die op 'n kier staat. Een mijnheer stapt binnen, met attachétasje ;n z'n handen. Frommelt er wat in en begint 'n redelijk uitvoerige toelichting op het kleine stukje dat hij in de krant geplaatst zou zien. Alleriei achtergronden rondom het artikeltje passeren de redactietafel, en Intussen zeg ik regelmatig dat 't goed is en het stukje in de krant kan. Maar mijnheer blijft uitleggen Zelfs toen hij al 'n paar keer aanstalten leek te maken om weer om te draaien kwamen er nog de nodige toelichtingen, en uiteindelijk, na beleefd 'n paar keer "een goede dag verder" te hebben gewenst, gaat hij. M'n collega en ik kijken elkaar even aan. We weten wat er komen gaat; deze mijnheer vergeet meestal iets te vertellen wat 'ie toch ook graag nog kwijt had gewild en komt dan na een paar stappen weer terug met: "Nu zou ik bijna iets vergeten, en dat moet ik natuuriijk niet doen..." We horen de weggaande voetstappen op de trap naar beneden verstillen. Even niks Dan zijn ze daar weer, ze komen weer onze kant op, horen we... En een paar tellen later klinken weer 'n paar roffels op de redactiedeur "Tja, nu zou ik bijna nog wat vergeten, en dat moet ik natuuriijk niet doen..." Met een half oog kijken m'n collega en ik elkaar vluchtig aan. En eerlijk we proberen met te lachen Geduldig luisteren we weer even Dan is het echt voorbij Intussen hebben ze op de drukkerij nog steeds onze kopij met gehad "'t Wil weer met vlotten vandaag", verzuchten we Want intussen zocht er nog iemand naar binnen te komen, maar die is kennelijk weer verdwenen

't Is pas tegen twaalf uur als ik eindelijk de kopij die ik vanmorgen thuis verwerkte, doorgesluisd heb naar de drukkerij Maar er ligt nog veel meer Ook m'n collega heeft 'n berg werk verzet, en daar moet ook allemaal nog door m'n handen Ik wil 't per se eerst af hebben voordat ik ga eten Beneden klapt 'n paar keer de buitendeur Collega's elders in 't gebouw die gaan eten Zij gebruiken hun verstand, denk ik bij mezelf, ik niet Maar 't voordeel van nu door te werken is dat er tussen de middag niemand meer naar binnenkomt Da's met geen goud te betalen, zo'n werksituatie Voor ik er erg m heb, IS 't al half twee, en nog lang ben ik er met door Even kijken, welke berichten met per se m de krant van morgen mee moeten Die kunnen dan wel even blijven liggen En verder gaat 't weer Tot ik 'n uur of kwart voor drie, drie uur erdoor ben en ik alles naar de drukkerij heb doorgesluisd Ook foto's die bij de artikelen geplaatst moeten worden Sommige zagen er met uit Slecht belicht, donker, een beeldcompositie die nog niet echt af was Het zijn allemaal dingen die je op moet knappen en die je er gauw ook nog even bij doet Want het resultaat zie je echt wel Dezelfde foto's komen nu in de krant er veel beter uit te zien

Om kwart over dne, half vier kom ik thuis Voor de lunch "Moet dat nu echt zo 7" is 't eerste wat ik daar hoor als ik binnenstap, "dat kan toch niet goed zijn?", zo zegt 'n bezorgde echtgenote "Nee, 't is waar, maar anders loopt de voorbereiding van de krant vast, en dat gaat ook met " Gelukkig hebben we alleen 's maandags die hectische situatie dus dat vind ik wel te overkomen Met tien minuten, een kwartier heb ik gegeten en vlieg ik weer terug

L' Op de zaak eerst 'ns kijken hoe ver ze al zijn met 't opmaken van de krant De schnk slaat me om 't hart We hebben zoveel kopij geproduceerd dat lang met alles in de krant van morgen kan Dat zullen 'n heleboel mensen met leuk vinden die van alles hebben ingestuurd wat toch echt in de krant van morgen zou moeten In samenspraak met de collega die de opmaak van de krant verzorgt, probeer ik enigszins tot een oplossing te komen Stukken die al 'ingebouwd' waren maar toch nog even zouden kunnen wachten, worden er weer uit gehaald en schuiven door naar de volgende edihe a s vrijdag Toch blijkt nog met alles mee te kunnen Nou, het zij zo, we hebben ons best gedaan, en de grootste druk is van de ketel

Dan kunnen nu, 't is zo'n uur of kwart over vier, nog wat karweitjes worden afgewerkt die al wat langer wachten maar waar je eigenlijk met zo gauw toe komt Sommige mailtjes moeten nog worden beantwoord, er moeten nog wat foto's uit eerdere kranten worden opgezocht die lezers hebben nabesteld, enz En zo sluipt de werkdag uit tenminste op de redactie Ik moet me haasten om half zes op tijd op 't eten te zijn

Maar klaar ben ik nog met En m'n collega ook niet We hebben allebei nog verhalen uit te werken van waar we eind vorige week naartoe zijn geweest en waarvan we er absoluut nog niet aan toe zijn gekomen om daar een artikel over te schrijven Dat moet nu toch echt gebeuren, want anders kunnen we 't wel over laten gaan Dan is 't geen nieuws meer Bovendien kan ik 't niet echt laten liggen tot morgen, want dan staan er ook weer de nodige dingen op de agenda, waar we heen moeten Dan blijft't opstapelen Dus vanavond gaan we gewoon door

Het IS na enkele onderbrekingen, half tien als ik klaar ben Twee artikelen geproduceerd Maar toch kijk ik nog even in de e­mailbox van de redache Alles wat ik nu nog kan doen, hoeft morgen met, dan heb ik echt zoveel ruimte niet Het duurt even voordat de postbus van de redactie op m'n scherm thuis verschijnt Ik voel 'n donkere wolk boven m'n hoofd samenpakken Er liggen al weer zoveel benchten in, bijkans net zo veel als ik in de zomermaanden, in de komkommertijd, soms in 'n hele dag heb Even zucht ik Toch maar doorgaan De kleine uurtjes breken aan Ik krijg trek in 'n hartig hapje, een goed glas rode wijn zou ook best smaken, maar daar wacht ik toch maar mee Wie weet wat voor onzin ik op zou gaan schrijven Op de bovenverdieping hoor ik alles steeds rustiger worden De douche heb ik al 'n paar keer horen stromen, enkele keren heb ik slaapkamerdeuren horen sluiten en lichtknopjes uit horen schakelen Alles gaat in diepe rust Ook ik krijg slaap maar ik ben nog met klaar Alleen de parkiet in de huiskamer tsjielpt nog dat 'n lieve lust is Hij kan immers geen klokkijken 't Is tien over half twee als ik erdoor ben Laat ik 'r maar 'n eind aan maken aan de dag bedoel ik

De volgende morgen begin ik wat later 't Is half negen Voordat ik ga eten, werp ik me thuis eerst weer op de e­mailbox van de redactie Er ligt gelukkig 'n stuk minder post dan de vorige dag En ik heb nu 't voordeel dat ik alles van gisterenavond heb weggewerkt Na dne kwartier is alle kopij van vanmorgen erdoorheen en naar de redactie verzonden en ga ik eerst ontbijten

Om tien uur heb ik een afspraak voor een interview dus ik moet weer voortmaken Net op tijd arnveer ik waar ik wezen moet Een echtpaar dat maar liefst 70 jaar getrouwd IS en hiervoor met een bezoek van de burgemeester wordt vereerd M'n collega van de andere krant zit er ook al Dan wordt 't extra gezellig, weet ik En vragenderwijs komen we één en ander te weten over het leven dat achter het jubilerende bruidspaar ligt Hoe ze aan elkaar zijn gekomen ("'s zaeterdagsaevus roendjes roend 't durp loape), wat ze zoal hebben meegemaakt (steevast komen de oorlog en de ramp ter sprake), waar ze hebben gewoond, waar ­ veelal hij ­ heeft gewerkt, of ze ook (klein)kinderen hebben, enz Intussen verzorgt een van de inmiddels al wat oudere dochters ons uitstekend van koffie en gebak 't Is elf uur als we er een eind aan breien

Als ik straks meteen aan 't verhaal begin, hoefik nauwelijks op m'n aantekeningen te kijken, dan zit al 't vertelde nog kakelvers in m n hoofd En eerlijk gezegd kan ik mijn aantekeningen ook meestal maar moeilijk meer teruglezen, zo slecht schrijf ik als ik in volle vaart van alles wat wordt vertelt op papier wil zetten 't Zou mooi zijn als ik m'n verhaaltje over het echtpaar afkrijg voordat ik naar m'n afspraak van vanmiddag moet Dan ben ik uitgenodigd voor een verhaal over iets nieuws in het ziekenhuis 't Heeft met ziekenhuisopnames te maken van patiënten die geopereerd moeten worden Er zou een nieuw soort poll zijn opgezet, waar mensen worden uitgenodigd voor 'n soort intakegesprek of zoiets

Het schrijven van het verhaal over 't zeventigjarige echtpaar gaat lekker, de sfeer van vanmorgen zit nog in m'n hoofd en van daaruit schrijf ik m'n artikel Nog voordat ik naar 't ziekenhuis moet, is 't klaar Tussendoor gauw even 'n paar boterhammen op, en ik zit nog lekker 'op schema

In het ziekenhuis worden we hartelijk verwelkomd M'n collega van de andere krant, die er vanochtend ook was, is er nu ook weer 't Wordt dus opnieuw extra gezelligi Ik weet met wat dat is, maar ik kom sowieso altijd vreselijk graag in 't ziekenhuis Als verslaggever dan natuurlijk Al moet ik eerlijkzeggen dat, toen ik 'n aantal jaren geleden onverwachts een week opgenomen ben geweest, ik 't er ook pnma naar m'n zin heb gehad. Er zelfs van heb genoten! Heerlijk een week rust gehad, en een uitstekende verzorging en gezellige sfeer die de verpleegkundigen met zich meebrachten. En niet te vergeten, het overheerlijke eten waar 't ziekenhuis om bekend staat, 'n Restaurant is er niks bij. Maar zoiets kun je natuurlijk alleen maar zeggen als je voor mets ernstigs in het ziekenhuis ligt. Want in dat geval hg je daar natuurlijk heel anders...

Maar deze middag krijgen we een interessante uitleg van één van de anesthesisten over waar het om gaat. En ik voel al aan: dat wordt niet niks om hier een verhaal over te schrijven dat recht doet aan de feiten die ik over me heen krijg maar waar ik verder geen enkele sjoege van heb én dat ik daarover dan 'n verhaal maak dat de lezers ook nog een beetje kunnen volgen. Als ik m'n collega aankijk, zie ik dat zij met net zulk soort gevoelens zit. Op de één of andere manier voel en begrijp je dat van elkaar

Als de uitleg voorbij is, krijgen we nog een rondleiding aangeboden over de operatieafdeling. We worden een omkleedruimte ingeleid, in 'n speciaal pak gehesen, met 'n net over ons hoofd en zakken om onze schoenen, en zo komen we uiteindelijke bij de drie operatiekamers terecht. De deur van één van de O.K's gaat uitnodigend voor ons open. Ik realiseer me dat 'n patiënt voor wie deze deuren óók opengaan maar daar onder 't mes moet, zich wel heel anders moet voelen dan ik op dit moment ervaar... Zuchtend staat de hart-longmachine nog de ademhalingsbewegingen te maken van de operaties 's morgens. En in grote lijnen krijgen we ook hier uitleg over hoe het er op de O.K. aan toe gaat. Beslist interessant. Als we na ruim twee uur het ziekenhuis verlaten, hebben we héél veel informatie om over te schrijven. Dat zal 'n hele kluif worden Tegelijkertijd voel ik zoiets als. in dit ziekenhuis zou ik eigenlijk ook heel graag werken. Prachtig om in en voor zo'n ziekenhuis wat te kunnen doen

Het laatste half uur van de middag ga ik nog even naar de redactie, kijken wat daar inmiddels weer binnengekomen is. Maar gelukkig valt 't mee Na een kwartier heb ik het gehad en ga ik op huis aan. Na de warme maaltijd ga ik meteen met 't ziekenhuisverhaal aan de slag Nu heb ik wél m'n aantekeningen nodig. Ik moet meer dan eens goed nadenken water hier en daar nu eigenlijk staat... En voor 'n beter begrip van bepaalde technische en ingewikkelde dingen zoek ik soms ook nog even op het internet. Ik ben trouwens met zo'n schrijver die gaat zitten en in een uur tijd een heel verhaal van ruim twee A-viertjes eruit slingert. Zulke schrijfwonders heb je, maar daar hoor ik niet bij. Vind ik wel eens jammer.. Het duurt bij mij heus wel 'n uur of vier voordat ik werkelijk iedere punt en komma en nog veel meer, helemaal heb zoals ik denk dat 't de krant in kan.

Als ik mijn ziekenhuisverhaal af heb, stuur ik 't - zoals we hebben afgesproken - nog even terug naar de anesthesist Ter autorisatie. Dat doen wij wel vaker Veel andere kranten hebben daar een hekel aan, zeker dagbladen. Maar wij hebben er goede ervaringen mee om 't zo te doen. 't Is beter als je twee tevreden partijen hebt dan wanneer je er alleen zelf een goed gevoel bij hebt. Je kunt simpelweg makkelijk iets verkeerd begrepen hebben of zo geformuleerd hebben dat 't net anders overkomt dan 't werd bedoeld. En zeker als 't om materie gaat waar je zelf helemaal niet inzit en er dus geen greintje verstand van hebt, spelen we liever op safe door 't nog even na te laten kijken. Nee, op onze redactie houden we er met van om te zeggen: 'hoor 's dokter, jij hebt jouw vak en daar heb jij verstand van, ik heb mijn schrijversvak en daar bemoei jij je niet mee'.

't Is inmiddels een uur of elf 's avonds. Als ik nu naar bed ga, lig ik voor mijn doen ook 'n keer vroeg. De daad bij 't woord voegend, lig ik tegen middernacht op bed. En al vrij gauw weet ik van de wereld met meer af.

Totdat om half twee de pieper gaat. 't Schermpje ervan kleurt felblauw, maar met m'n slaperige ogen krijg ik 't niet zo gauw voor elkaar om te lezen wat er staat M'n kijkers gaan trouwens toch hard achteruit de laatste tijd, zonder bril begin ik echt niets meer. Met moeite onderscheid ik de tekst en begrijp ik dat er brand is op een bedrijventerrein een aantal dorpen verder Ik wacht even af. Je kunt onmogelijk op iedere brandmelding af, acht van de tien keer loont 't de moeite niet voor vermelding in de krant. Maar dat lijkt dit keer anders uit te pakken. Binnen één minuut gaat de pieper opnieuw. Nou, zou dat meteen 'middelbrand' betekenen? Ja dus. Dan zal 't wel raak zijn, denk ik bij mezelf, en zullen de vlammen al wel uit 't pand slaan. Dus moet ik eruit. Als ik goed en wel de deur uitstap en de kille nacht om me heen voel, gaat de pieper weer Wat nu? Melding 'grote brand'? Ja dus. Nou, dan is 't er echt goed mis en als vanzelf zet ik er flink de vaart in. Alsof dat zou helpen het vuur te doven, maar onwillekeurig gaat dat zo. Ik ben net het dorp uit of de pieper gaat alweer... 'Zeer grote brand' nu? Ja dus. Nou, dan zal 't een feest van sirenes en zwaailichten worden. Laat ik maar proberen om zoveel mogelijk voor de muziek uit te rijden, anders kom je er soms maar moeilijk meer bij Op de rijksweg gaat de teller al gauw naarde 180/190 km/u en natiën minuten ben ik op de plaats des onheils.

Een bedrijfspand is volledig prooi van 'n vreselijk woedend vuur waarvan de vlammen en giftig zwarte rookwolken tientallen meters hoog de donkere lucht in brullen. Wat 'n schouwspel, maar toch wel mooi om foto's van te maken. Als ik probeer wat dichterbij te komen, slaat een zinderende hitte me tegemoet. Een beetje op afstand blijven dus M'n benen voelen vreemd, koud maar toch gloeiend aan. Onwillekeurig voel ik even aan m'n broekspijpen. Ze zouden vlam vatten Op 'n ander plekje kan ik veiliger langs het brandende gebouw heen. Als ik zo'n twintig meter verder ben, gaat er een enorme dreun door de lucht. Ik voel de trillingen van 'n oorverdovende ontploffing door heel m'n lijf sidderen. Een gasfles die de lucht ingaat, begrijp ik. Heef t't nood? Schiet 'ie echt de lucht in en waar komt'ie dan terecht? Toch maar even uitkijken. Intussen hoor ik van allerlei kanten sirenes naderen, van meerdere politieauto's en allerlei brandweermaterieel, tot 'van de overkant' vandaan. Vanuit meerde gezichtspunten leg ik in redelijk snel tempo de brand vast op de gevoelige plaat. Die plaatjes heb je dan alvast maar. Indrukwekkend, zo'n kolkende vuur- en rookzuil. Zou de vuurkolom tijdens de woestijnreis van het volk Israël er ook zo uit hebben gezien in 't donker, vraag ik me onbewust af. Tal van andere verslaggevers van landelijke kranten en locale tv-stations uit de regio verschijnen eveneens ten tonele. Hier en daar een praatje, weer 'n aantal foto's schieten en proberen of je een chef van dienst te pakken krijgt van de politie, of 'n persvoorlichter, die officieel mededelingen mag doen inzake deze 'calamiteit'.

Na bijna twee uur heb ik 't idee dat om te fotograferen de brand over z'n hoogtepunt heen is, en krijg ik weer zin in bed Maar dan wacht me een vervelende verrassing Een van de brandweervoertuigen, verantwoordelijk voor het zgn groot water transport, heeft z'n slang uit het achterste van het voertuig laten rollen, vlak langs mijn auto En over die slang rijd je, als 'ie volstaat met water, echt met met je auto heen Ik sta ingebouwd! En 't ziet er met naar uit dat dit binnen korte tijd IS opgelost Ik probeer 'n bevelvoerder aan te schieten of er niet al gauw 'n bruggetje zal worden gelegd, want er staan daar nóg meer auto's vast Maar nee, da's voorlopig onbegonnen werk Daar sta ik dus, met m'n camera om m'n nek­wordt na'n paar uur toch wel zwaar­en ik mag gelaten de uren afwachten totdat ik ooit kan 'ontsnappen' Dat wordt uiteindelijk vijf voor vijf Al die uren loop ik verveeld en doelloos heen en weer Ondanks het vuur, krijg ik 't koud en na 'n poosje nl ik over heel m'n lijf 't Is ten slotte pas rond half zes als ik thuiskom en toch nog maar even m'n bed instap Maar van slapen komt met veel Ik stink helemaal naar de rook, en bij elke beweging die ik maak, ruik ik dat ik 'n smenge brandlucht door de slaapkamer verspreid Uiteindelijk dommel ik toch in en is 't tegen half negen als ik wakker word Ik ben met van plan me heel erg te haasten vandaag, na alle jacht en extra uren van de laatste dagen

Als ik de volgende morgen op de redactie kom staan er al 'n paar collega's te wachten die wel eens willen horen wat er 's nachts precies gaande was Dat betekent voor 't werk dus weer een trage start Maar goed, enige collegialiteit en sociale contacten horen er ook bij Als hun nieuwsgierigheid bevredigd is en ze vertrokken zijn, gaat de telefoon Een boze mevrouw Ze heeft al verschillende keren aankondigingen ingestuurd van activiteiten die haar vereniging organiseert, en de redactie heeft daaruit telkens de aanduiding D V ­ Deo Volente indien de Heere wil, en wij leven zullen ­ achterwege gelaten Hoe kun je dat als chnstelijke krant nu waarmaken^! Waar blijf je dan met je belijdenis' En nog enkele bezorgde vragen pnemen door de telefoon Ik probeer duidelijk te maken dat, als je let op het verband waann de Jakobus dit in zijn bnef schrijft, het met aan de orde is dat een krant dit in al haar benchtjes zet Je zou bovendien een krant vol D V's krijgen Maar we worden het met eens Met een 'het gaat hard achteruit met Eilanden­ Nieuwsi' beëindigt mevrouw het gesprek

Vervolgens moet ik nog een e­mailtje beantwoorden Iemand heeft er z'n afschuw over uitgesproken dat van 'n zeer ernstig ongeval op een nacht vonge week, een foto bij de berichtgeving is geplaatst "Dat moet voor de nabestaanden van het slachtoffer wel verschrikkelijk pijnlijk zijn om dit zo m de krant te zien i", zo klonk de grief Ja daar zou ik me wel wat bij voor kunnen stellen Toch bleek de werkelijkheid anders Juist in dit geval verzochten de nabestaanden of ze uitgerekend die foto mochten hebben 't Zou bijdragen aan 'n stukje verwerking van het zware verlies

Als 't koffietijd is is er gebak vanmorgen Van iemand die ontzettend tevreden was over een stukje wat in onze krant heeft gestaan "Kijk da's weer even 'n opstekeri", zeg ik tegen m'n collega, "en nog 'n lekkere ook"

M'n woorden waren nog met koud, of de telefoon gaat weer Een mijnheer in wiens stem enige bedruktheid doorklinkt als hij zijn naam noemt Ik ga ervoor zitten Die man heeft aandacht nodig Al vertellend legt hij uit "dat hij zich zorgen maakt om de theologische koers die Eilanden­Nieuws de laatste tijd vaart Er staan soms artikelen in met een inhoud zoals WIJ 't m onze gemeenten zondags met horen", zegt de man Verder erover doorsprekend komen we op punten terecht waarover het enkele eeuwen geleden precies ook ging tijdens de leerstnjd in de Schotse kerk Toen hebben puriteinse 'oudvaders', wier namen hoog staan aangeschreven in onze gezindte, stelling genomen tegen de toen heersende maar wel scheefgegroeide opvattingen rond de 'toe­eigening van het heil' De stellingneming van deze oudvaders zijn eeuwenlang van rijke inhoud voor de kerk geweest En ook andere oude theologen, waaronder een van wie velen in hun boekenkasten wellicht een Redelijke Godsdienst hebben staan, schreven op precies dezelfde manier als in de 'gevaarlijke artikelen" het geval was, waarover onze lezer nu belt Hoe zit dat toch'. vraag ik me af Zoveel honderd jaar geleden konden de oude theologen deze dingen onbevangen schrijven, en nu niet meer' Hoe komt dat toch' Wat is er dan veranderd' Zijn wij dan nu, zoveel eeuwen later, ook zoveel wijzer geworden' Of zou misschien 't tegenovergestelde waar zijn' In ieder geval mijn gespreksgenoot en ik kunnen het niet helemaal eens worden Al heb ik wel 't gevoel dat we 'm de verte' 't zelfde bedoelen, maar door een andere wijze van benoemen of door de dingen vanuit 'n andere invalshoek te benaderen, lijkt 't alsof we uiteenlopende opvattingen hebben Toch was het gesprek goed En wat we besproken hebben, blijft in m'n gedachten doorwoelen Wat 'n forse accentverschillen toch tussen de theologen die nog zo dicht bij de Reformatie leefden en hetgeen we nu dikwijls als 'feilloze waarheid' te horen krijgen Waar zit 'm dat toch in' Zouden die oudvaders, die zo hoog staan aangeschreven, eigenlijk nog wel gelezen worden' Of is alleen de klank van hun naam al genoeg om bij hun leer een gevoel van veiligheid en zuiverheid te hebben' En dan was daar juist vonge week ook nog een man die belde, ook over zoiets Die was trouwens veel agressiever Hij was hier pas komen wonen en was blij hier een 'Gereformeerde krant' te treffen Maar na een paar keer werd 't hem beslist te gortig "Dit IS geen gereformeerde krant, dit is een of ander reformatonsch blad Maar wat jullie onder het mom gereformeerd schrijven, leren WIJ in ons gelijknamig kerkverband beslist met, mijnheeri" Ik wil wat tussenbeide brengen, maar krijg de kans met Fiolen van toorn lijken geleegd te moeten worden Als ik na enige tijd geluisterd te hebben weer wat wil gaan zeggen, sist hij nog na er verder met meer over te willen praten, z'n abonnement op te zeggen en meteen ligt aan de andere kant de hoorn op het toestel Dan klinkt zacht de stem van m'n collega, die tegenover me mee heeft zitten luisteren, en met 'n vnendelijke lach op z'n gezicht waarschuwt hij me "Ik denk dat ze je nog wel 'ns stenigen "

Dat was dus vorige week En dan nu, daarnet, het gesprek met die andere man Zulke uiteenlopende opvattingen, overtuigingen zelfs, in kerken die zich allebei gereformeerd noemen en zeggen terug te grijpen op de Reformatie Ik raak er meer en meer van onder de indruk wat 'n verduistering er in de breedte van de uiteenlopende kerkverbanden heerst in Nederland zowel naar links als zeker ook naar rechts Wat 'n nood in de kerken eigenlijk

Ik wordt uit m'n gemijmer gerukt doordat m'n pieper weer gaat Op de redactie heb ik vanmorgen eigenlijk nog nauwelijks iets kunnen doen door al dat gepraat Wat zegt m n pieper' Hulpverlening voertuig personen Dat betekent waarschijnlijk een ongeval met beknelling t Is op de N59 het hectometerpaaltje staat er ook bij t moet ergens tussen Oude Tonge en Schaapsweg zijn Ik kijk nog even op de website waarop ook alle meldingen te zien zijn M n pieper staat alleen ingesteld op meldingen van de brandweer en misschien wordt ik van de website nog wat wijzer En jawel twee ambulances moeten erheen en de traumaheli ook Nou '

Ook ik vlieg de deur uit Hoe eerder je bij zulke meldingen op pad bent des te beter tis Tien tegen een dat als je later gaat er een kilometerslange file is ontstaan waar geen doorkomen meer aan is Ik probeer flink door te jakkeren maar altijd als je de grootste haast hebt wordt je t meeste opgehouden Autos voor je die met doorrijden en vooral nu toch wel erg langzaam gaan nauwelijks 70 km/u op de N215 En passeren gaat ook met door de tegenliggers Intussen houd ik steeds m n achteruitkijkspiegel in de gaten want de kans is groot dat er blauwe zwaailichten vanuit de nchting Dirksland komen en die moet je de ruimte geven n Paar tellen later is t zover Dit blauwe gewakker van die panieklichten valt altijd meteen op En iedere keer opnieuw sta ik er versteld van hoe gauw d e jongens dan bij je zijn en met hun voertuig voorbij janken En ook hoe gauw ze weer verdwenen zijn Soms drie auto s mast elkaar gaat t als de ambu zich n weg baant tussen de beide njnchtingen door Prachtig werk toch denk ik bij mezelt door dik en dun heen gaan voor dat ene leven wat daar misschien op t spel staat Voor de volgende kruising kan k met verder Een politieauto met blauwe zwaailichten heeft de znk afgezet en dwingt het verkeer een andere kant op Een agent met een verbeten gezicht houdt er de wacht en geeft het naderende verkeer de nodige aanwijzingen Toch zou ik erdoor moeten

Gelukkig heb ik voor zulke situaties n poliheperskaart op zak Al wil dat nog met zeggen dat iedere agent daar altijd even lieflijk mee omgaat Vooral agenten die van de overkant komen willen daar nogal eens n handje van hebben Daar heb ik laatst nog n staaltje van meegemaakt daar zal ik met teveel over uitweiden Maar ik werd werkelijk als n hond weggepoetst politieperskaart ten spijt Sommige agenten doen alsof je als pers voor n feestje denkt ook aanwezig te moeten zijn terwijl je daar gewoon ­ net als henzelf ­ puur voor je werkt komt Niks meer maar ook niks minder t Scheelt trouwens altijd wel als je agenten treft die zelf ook van t eiland komen Dan gaat t altijd goed Zij weten dat jij je plekje weet en bieden je de ruimte om even je werk te komen doen Ook brandweermensen begroeten je altijd hartelijk als je elkaar weer ontmoet op een onheilsplek Als ik na zeven minuten ook arnveer is net de traumaheli

Als ik na zeven minuten ook arnveer is net de traumaheli aan t landen Twee autos zitten op elkaar en een hangt scheef in de berm Gelukkig blijkt t met de gewonden toch mee te vallen De airbags hebben hun werk goed gedaan en hangen nu als lege witte zakken naar beneden over stuur en dashboard en langs de zijramen Als die met in deze autos hadden gezeten had t waarschijnlijk minder goed afgelopen Maar de matenele schade is met genng Ik probeer gauw m n plaatjes te maken De informatie krijg ik naderhand wel van de politiepersvoorlichhng En al gauw ben ik weer vertrokken

Ik zou veel langer werk gehad hebben als er slachtoffers werkelijk door de brandweer uit hun voertuig moesten worden bevrijd Dan is het een beetje ongeschreven regel datje geen foto s maakt waarop de slachtoffers in beeld komen Op het NOS journaal doen ze weliswaar met anders maar goed wij zijn Eilanden Nieuws Als ik terugrijd en de agent passeer die me op vertoon van m n perskaart doorliet steken we even de hand naar elkaar op

t Loopt al tegen twaalven Ik besluit meteen maar door te rijden naar huis voor de lunch Daar kan ik dan meteen de foto s digitaal afwerken Dat gaat thuis beter als op de redactie n Bevriende fotograaf heeft me intussen gebeld of ik ook naar dat ongeluk van daarnet ben geweest en daar fotos van heb En of hij die dan mag gebruiken voor media waar hij ook nogal eens fotowerk aan levert Dat zeg ik m toe dan verdient hij voor z n kindertjes ook weer wat beleg op hun brood Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik de mooiste foto s toch voor mezelf houd

Woensdagmiddag op de redactie Dan maak ik meestal de lijst van preekbeurten in orde voor de komende vrijdagkrant tenminste een deel daarvan de andere helft wordt op de dtp afdeling van de drukkerij in orde gemaakt Zojuist belde nog een mevrouw de preekbeurten voor a s zondag door Wel bij de Gereformeerde Kerk zetten he vermaant ze lachend en met bij de Gereformeerde Gemeenten net als de vorige keer i Ik beloof m n best te zullen doen Toch kijk i< eerst even wat er tot nu toe aan kopij allemaal is aangeleverd want daar heb ik me de hele ochtend met mee bezig kunnen houden n Karrenvracht ligt er weer om aandacht te schreeuwen Benchten aankondigingen uitnodigingen van allerlei aard M n collega is er met die is ook nieuws halen En in zijn postbus ligt ook nog het nodige

Met spoed ga ik aan de slag k Wil t er zo gauw mogelijk doorheen hebben Dan hoor ik de treden kraken van de trap die naar de redactiekamer voert Nee toch' Niet weer aanloop' Je doet geen steek werk hieri Toch blijkt t onontkoombaar De deur gaat zachtjes open en opnieuw strijkt iemand neer op een van de stoelen die er staan Allerlei praat volgt over van alles behalve redactionele zaken Grappen eigen succesverhalen enz Ik reageer nauwelijks typ onverdroten door proberend aan t werk te blijven Sommige mensen lijken t heerlijk te vinden om zich op de redactie van n streekkrantte verpozen n Zoete inval waar je gerust binnen kunt waaien als je daar zin in hebt want ze hoeven daar toch met te werken n Soort publiek bezit n Soos Als m n bezoeker na dne kwartier eindelijk vertrokken is besluit ik weg te gaan Thuis te gaan werken Dat schiet veel meer op De map met preekbeurten neem ik ook maar mee want dat is ook nog met gebeurd Voor s avonds staan er ook nog wel dingen op de agenda maar daar heb ik gelukkig freelancers op kunnen zetten Die mensen zijn goud waard net als m n collega Deze avond heb ik met zo heel veel werk meer Heerlijk

DONDERDAG

Donderdag is de dag waarop de vrijdagkrant wordt klaargemaakt Voor de voorpagina hebben we de nodige dingen al gereedliggen Verder komt deze morgen nog kopij binnen voor enkele vaste rubnekjes in de vrijdageditie En van lieverlee wordt op de dtp afdeling op de drukkerij de krant volgebouwd Zo n dag is echt een binnendag Al komt took wel eens voor dat er juist dan heel veel op de agenda staat waar je voor verslaggeving naartoe moet Dan is zo n dag nog heftiger als de maandag Maar deze keer gaat t ontspannen Geruisloos verloopt het opmaken van de krant En verder staat er alleen s avonds nog een gemeenteraadsvergadering op de agenda Normaal gesproken gaat daar een van de medewerkers heen, maar dit keer ontkom ik er niet aan dat ik er zelf heen moet. En eigenlijk heb ik 'r een brander aan, die raadsvergaderingen. Te dikwijls naar m'n zin gaat 't over allerlei dingen die voor de gemiddelde lezer niet echt boeiend zijn. Natuurlijk, indirect heeft 't allemaal wel met onze burgers te maken, maar het zijn nogal eens zaken die veel meer op bestuurstechnisch vlak liggen Dat zal de gemiddelde burger en lezer een worst zijn. Belastingverhoging of -verlaging spreekt veel meer tot de verbeelding. Of de mogelijke komst van een asielzoekerscentrum in het dorp. Of plannen voor een jongerencentrum vlakbij een woonwijk. Maar van zulke aansprekende onderwerpen lijkt, gelet op de raadsagenda voor vanavond, helemaal geen sprake. Toch ga ik maar.

Na twintig minuten stap ik de raadzaal in. Net op tijd, zoals altijd. Van de andere krant zit er ook 'n collega. Al 'n hele tijd geleden dat ik die gezien heb.'Terwijl de vergadering met de nodige formaliteiten van start gaat, smoezelen wij intussen nog over wat dingen door. En ook dat we van de vergadering van vanavond niks ven/vachten. Tenminste, voor in de krant. En inderdaad. Allerlei technische aspecten van bestuur- en beleidsmatige zaken worden verhandeld, procedurele kwesties, gediscussieerd wordt over voor- en nadelen van aanbesteding of open inschrijving. En af en toe laten m'n collega en ik een zucht. Ik schuif m'n notitieblok haar kant op. Ik heb 'n paar lijnen op papier gezet waartussen je kruisnul kunt spelen. Zij zet het eerste kruis, ik een nul, zij een kruis, ik... Dan wordt er onbedaarlijk gelachen aan de raadstafels. We hebben een moment gemist. Waar ging dat over? Maar 't volgende moment is 't alweer voorbij. Het raadslid dat al een hele poos aan 't woord was, blijkt nog steeds niet klaar. Een collega raadslid zie ik met 'n moeilijk gezicht wat onder z'n nagels zitten te peuteren. En intussen wordt 't in de vergaderzaal steeds warmer. Op de publieke tribune zit verder niemand. "Snap jij nou dat die tribune hier niet vol zit?", fluister ik naar m'n collega. "Zo interessant". "Nee, dat snap ik nou echt ook niet". Bij het op één na laatste agendapunt, dat best uitgebreide beraadslagingen met zich mee zou brengen, merken enkele raadsleden op, als ze in eerste termijn een gespreksronde krijgen, dat ze 't beter vinden als het agendapunt voor vanavond van de agenda gehaald wordt. Het wordt nog niet rijp geacht voor bespreking in de raad. Die mening vindt bijval van een raadsmeerderheid en zo is eerder dan verwacht het agendapunt 'Sluiting' aan de beurt. Het moment waarnaar ik de hele avond heb verlangd. Toch ben ik weer anderhalf onder de panne geweest. En eigenlijk voor niks. Goed, fatsoenshalve maak je dan toch nog 'n paar kleine berichtjes aan de hand van de raadstukken die je kreeg toegezonden. Daar heb ik naar verwachting morgen niet zoveel werk aan. Nee, ik drink geen glas wijn meer mee als de raadsleden nog n' poosje blijven hangen om 't een en ander te 'gebruiken'. Ik doe dat thuis wel. Daar ben ik al zo vaak afwezig. En na inderdaad däär een glas Medot op te hebben, en 'n restje chips dat m'n vrouw heeft overgelaten, gaan we 't lek boven zoeken.

3 VRIJDAG

Heerlijk, de laatste werkdag van de week. Tenminste, zo was 't in de tijd waarin ik nog ambtenaar was. Sinds ik bij de krant werk, is dat al lang over. De werkweek duurt daar simpelweg tot en met zaterdagavond. Maar voor de paar lichte klusjes die voor dan op de agenda staan, heb ik de organisaties van de betreffende activiteiten gevraagd of ze zelf een verhaaltje willen schrijven en een foto erbij aan willen leveren. En dat doen ze. Bij het één worden dne jubilarissen gehuldigd omdat ze zoveel jaar lid zijn van de muziekvereniging, en bij het ander vindt de prijsuitreiking plaats van een damkampioenschap. Maarda's morgen pas. Voor vandaag moet ik alleen vanmiddag en vanavond nog de pad op. Eerst naar de opening van een nieuwe kledingwinkel, daarna naar de uitreiking van een Koninklijke Onderscheiding aan iemand die jarenlang zich als vrijwilliger ingezet heeft voor een verzorgingstehuis, maar daar nu afscheid neemt.

Ik zit vandaag voor mijn doen wat ruimer in m'n tijd. Vanmorgen heb ik eens 'n keer fatsoenlijk de tijd gehad om nog een beetje aandacht aan de raadsvergadering van gisterenavond te geven. Welgeteld twee kleine stukjes, éénkolommertjes, leverde 't op.

En nu, 't is inmiddels middag, presteer ik 't eens 'n keer om niet op 't laatste moment ergens aan te komen. Bij de nieuw te openen winkel is 't toch al een hele drukte van belangstellenden met opgetogen gezichten. Waarschijnlijk genodigden. Ook de burgemeester zie ik al. Zij zou de openingshandeling verrichten, samen met de kleine kindertjes van de ondernemer. Natuurlijk: er moet weer een lint worden doorgeknipt. Na een paar hartelijke woorden, gesproken door de burgemeester - dat de winkel 'n aanwinst is voor 't winkelbestand in de woonkern en nog 'n paar van die dingen en wat succeswensen - is het moment daar dat de schaar in het lint gaat. Een paar opgewonden kindergezichtjes en 'n moederlijk optredende burgemeester, allemaal rond 'n flinke schaar en 'n rood lint. Knip!, daar gaat 'ie. Juist op dat moment laat ook mijn camera knippen. Dat hebben we gehad. Ik blijf niet te lang meer hangen, ondanks de lekkere hapjes en drankjes die nog volgen...

Dan 's avonds naar de Koninklijke Onderscheiding. Die wordt uitgereikt tijdens een afscheidsbijeenkomst van de vrijwilligster. De avond wordt in het verzorgingstehuis waarvoor ze zich al die tijd heeft ingezet. Ik hou me zo veel mogelijk op de achtergrond als ik binnenstap. De 'decorandus' hoeft niet te zien dat de pers binnenkomt Even later stapt ook de burgemeester binnen. We groeten elkaar even hartelijk en maken een kort praatje. Dan wordt vanaf het podium "bijzondere aandacht gevraagd voor.." En het hele ntueel kan beginnen. Een toespraak van de burgemeester; die bevat natuurlijk veel waarderende en dankbare woorden richting de scheidende vrijwilligster. Die zit af en toe wat instemmend te knikken, maar kijkt verder alsof ze denkt- wat komt ü hier nu eigenlijk doen...? Dan gaat ze even wat rechter zitten. De burgemeester vertelt nu dat al die jarenlange, vrijwillige maar zeer trouwe inzet beslist bijzondere inspanningen voor de samenleving zijn geweest, ja zelfs een voorbeeld voor anderen. En dat mensen zoals haar als cement voor de samenleving zi|n, als olie die een machine gesmeerd laat blijven draaien "En dat dit alles bij elkaar reden is geweest voor Hare Majesteit de Koningin om u, mevrouw Goedhart, te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje Nassau I Mag ik u vragen naar voren te komen?" Dan is 't even stil. Want wat mevrouw Goedhart al die jaren gedaan heeft, heeft ze vanuit de liefde van haar hart gedaan. Wat dat betreft doet ze haar naam eer aan. Ze heeft 't altijd als haar plicht, 'n stuk chnstelijke naastenliefde gezien om te doen wat ze deed. Geen moment heeft ze aan bijzondere beloningen of waardenngen gedacht. En dan nu dit... Ze is perplex. Sprakeloos. En als de burgemeester nóg eens een aanmoediging geeft om inderdaad toch naar voren te komen, biggelen er zachtjes een paar tranen over de wangen van mevrouw Goedhart. En aan de burgemeester merk je dat 't haar extra veel plezier doet om aan zó iemand zo'n onderscheiding uit te mogen reiken. Ja, zelfs als verslaggever heb je dan extra schik in je werk.

Als ik thuiskom, maak ik meteen 't verslagje van de uitreiking van de Koninklijke Onderscheiding. De regels vliegen van m'n toetsenbord. De foto's zien er ook goed uit. De emotie is nog te zien op het gezicht van mevrouw Goedhart.

En als dan alles af is, overspoelt me een gevoel van bevrijding De week zit erop en 't werk is af. Alleen zondagmiddag nog naar de afscheidsdienst van een dominee in de Hervormde Kerk. Maar da's uiteindelijk pas volgende week. Voor nu: Prettig weekend!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen