Ethiek

Naaktloperij

Het is geen fris onderwerp dat ik in deze column aan de orde stel. Ik trof het thema aan toen ik in mijn garage moest wachten. Daar lag De Telegraaf van 23 juni. Een krant die ik alleen lees als ik hem ergens ondei weg in handen krijg. Dat was die morgen dus het geval.

Op de derde pagina trof ik een bericht aan over een bijeenkomst van de Naturisten Federatie Nederland, te houden op 4 september aanstaande in Ouwehands Dierenpark te Rhenen, 's avonds om zeven uur. Naar ik aanneem dus na sluitingstijd. Er worden enkele duizenden men,sen verwacht die daar naakt zullen rondlopen.

De S(;P­fractie in de gemeenteraad heeft de burgemeester gevraagd deze bijeenkomst te vei bieden, vanwege uit het oogpunt van goede zeden onbetamelijk gedrag.

Reactie van ofïiciële instanties

Volgens de genoemde krant antwoordde de burgemeester dat hij in deze zaak geen partij is.

De directeur van Ouwehands Dierenpark zou in antwoord op dit bezwaar, u mag wel zeggen: op deze klacht, gezegd hebben "Wie zijn wij om te discrimineren?"

Laten we beide antwoorden, met de daarin vervatte argumenten, wat nader bekijken.

De burgemeester zegt: "ik ben geen partij in het geding". Zo maakt hij zich gemakkelijk, maar niet mooi van de zaak af. De burgemeester is wel verantwoordelijk voor het handhaven van de openbare orde; zo ook voor het doen respecteren, om niet te zeggen voor het eerbiedigen van de openbare zedelijkheid.

Nog onlangs las ik dat een man aangehouden en beboet was vanwege het wildpiassen. Dat ziet op een manier van plassen in het openbaar.

Hier heeft de overheid wel degelijk een taak. Ze dient de grenzen tussen wat betamelijk en onbetamelijk is, in acht te (doen) nemen. De overheid heeft wel een taak, als het gaat om openbaar onbetamelijk onzedelijk gedrag. De burgemeester onttrekt zich dus met zijn reactie aan zijn taak.

Hij wekt zelfs de indruk dit met een zeker gemak en een grote mate van zelfstandigheid te doen.

En dan de directeur van het Dierenpark. "Wie zijn wij om te discrimineren?" Het aanspreken op in het publiek naakt lopen is dus een vorm van discriminatie volgens deze directeur. Of hij tot deze conclusie komt vanwege zijn veelvuldig waarnemen van wat dieren doen, weet ik niet.

Naaktheid en zonde

Maar mensen zijn juist geen dieren. Zij hebben, als geschapen naar het beeld van God, een zedelijke roeping te vervullen. Daarbij behoort ook dat ze kleding dragen. We lezen in Genesis 3:7, direct nadat Adam en Eva van de verboden vrucht hadden gegeten: "Toen werden hun beider ogen geopend en zij werden gewaar dat zij naakt waren; en zij hechtten vijgenboombladeren samen en maakten zich schorten". Kleren dienen om de schande van de naaktheid in het openbaar te bedekken.

Daarom is naaküoperij het ontkennen van de schaamte die de mens meedraagt, als hij zich in het openbaar naakt vertoont! Schaamte hangt samen met zonden die de mensen doen. Hierin zijn zij van de dieren te onderscheiden. De reactie van de heide

De reactie van de heide genoemde heren komt er eigenlijk op neer dat zij eisen die de zedelijkheid stelt, ontkennen. Wie wat dieper doordenkt zal ook zeggen dat hiermee het oordeel dat in de zonde opgesloten ligt, wordt verworpen!

Het is nogal wat als mensen met een officiële, publieke fiinctie kritiek op naaküoperij als discriminatie afdoen.

Ik weet het: de een gebruikt deze term, de ander (de burgemeester) onttrekt zich aan zijn verantwoordelijkheid om dit af te keuren. Hij laat het gaan. Wie zich zo wil gedragen in het openbaar, heeft van de burgemeester geen kwaad te duchten en al helemaal niet van de directeur van het Dierenpark.

Ieder ga zijn gang, hoe vreemd hij of zij zich gedraagt.

Volgens De Telegraaf zouden twee miljoen burgers zich van tijd tot tijd zo vertonen. Ik zie dat gelukkig niet. Het getal lijkt mij opgeklopt. Dat dit onderwerp zo in de samenleving behandeld wordt, is een teken des tijds. Daarom signaleer ik het.

Nu dit onderwerp toch aan de orde is lijkt het mij goed er met nadruk en kritiek op te wijzen hoe een primitief stadium van dit thema gepraktiseerd wordt in zwaar gedecolleteerde dameskleding.

In mijn vakantie was ik in Athene en reisde veelvuldig met de métro. Wat daar allemaal onbeschaamd vertoond werd, valt voor een deel ook onder het thema van deze column.

Het lijkt mij goed dat ook in christelijke kring hierover nagedacht en gesproken wordt.

Het verlies van de goede zeden rukt op!

Ik schroom niet, aan noodrem te trekken. de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen