Ethiek

De laatste keer

Dit is de laatste keer dat ik deze rubriek verzorg. Vanai 2000 heb ik, de eerste jaren wekelijks, een bijdrage geleverd onder het kopje Ethiek. De laatste jaren deed ik dat tweewekelijks. Destijds heb ik zelf de hoofdredacteur voorgesteld er een andere coliminschrijver bij te zoeken. Om twee redenen. Allereerst werd het mij na zoveel jaren wat veel. Ik vond enige afwisseling voor de lezers nodig. Een mens moet nooit de gedachte koesteren dat hij het alleen kan. Vervolgens vond ik het ook gewenst dat er een tweede columnist bij kwam, omdat ik plotseling zou kunnen uitvallen. Daar moet een mens, zeker bij het ouder worden, rekening mee houden. Nu ik onlangs tachtig jaar ben geworden leek het mij goed de pen (want ik schrijf mijn stukken nog altijd met de pen) aan een ander over te dragen. Verleden jaar is mijn vriend

Verleden jaar is mijn vriend drs. Hovius als tweede columnist aangetreden. Wij hebben bijna wekelijks contact over het onderwerp dat we zullen behandelen. Alleen niet in deze drie maanden. Hij verblijft met zijn vrouw te midden van de gemeente van Benidorm. Hoewel, ook daar is hij telefonisch te bereiken.

Ik ben benieuwd wie mijn plaats zal innemen. Het is niet mijn gewoonte me te bemoeien met zaken die niet meer tot mijn taken behoren. Daarom wacht ik met u af, wie u om de andere week in deze lubriek zult ontmoeten.

Een woord van dank Voor ik enkele impressies

Voor ik enkele impressies weergeef van telkens weer een column te moeten - neen, te mogen verzorgen - wil ik graag de hoofdredacteur bedanken voor zijn grote welwillendheid naar mij en andere columnisten toe. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit aanmerking heeft gemaakt op de keus van een onderwerp; ook niet als het meer over pastoraat ging dan over ethiek. De lezers zullen begrepen hebben dat deze twee thema's dicht bij elkaar liggen, soms in elkaar overgaan. Ik ben God dankbaar dat ik regelmatig mijn bijdrage heb kunnen inzenden - op tijd, soms vóór de tijd. In 2004 ben ik zes weken als scribent afwezig geweest. Dat was kort na het overlijden van mijn vrouw. Verder kan ik me niet herinneren dat ik verstek moest laten gaan.

Over het algemeen heb ik weinig reacties - per brief of telefoon - op mijn columns gekregen. Wel hebben verschillende lezers mij aangesproken; soms als ik voor een spreek- of preekbeurt op Flakkee moest zijn; maar ook in andere delen van het land. Daardoor is het mij duidelijk geworden dat mensen die op Hakkee geboren zijn en er gewoond hebben, in hun nieuwe woonplaats - in welk deel van het land ook - graag het streek- of dorpsnieuws van Flakkee blijven volgen. Interessant is het dat ik op de Veluwe of bij een spreekbeurt in Friesland aangesproken werd over mijn werk als columnist van 'Eilanden-Nieuws'.

Hoe heb ik het ervaren?

Wellicht vraagt de lezer zich af hoe ik zelf dit werk in al deze jaren heb ervaren? Het komt me voor dat deze laatste column mij gelegenheid biedt om daar iets over te zeggen. Allereerst: het is mij nooit een last geweest, veeleer een genoegen; vooral wel omdat ik geheel vrij gelaten werd in de keus van het onderwerp.

Het was mijn gewoonte om de kopij in te zenden op de zaterdag voordat op de vrijdag daarop de desbetreffende column verschijnen zou. Een enkele uitzondering vanwege de urgentie van het onderwerp daargelaten.

Het meest spannend was voor mij telkens weer een onderwerp te vinden. Ik mag we) zeggen: te krijgen. Meermalen heb ik ervaren dat het onderwerp mij in de geest door de Heilige Geest aangereikt werd. U zult begrijpen dat daar gebed aan vooraf gaat. Laat ik het zo mogen zeggen: m het begin van de week voorafgaand aan de inzending van de kopij was ik in gedachten bezig met de vraag: Wat zal het onderwerp zijn?

Die vraag dwong mij om het nieuws voor radio, televisie en in de krant te volgen. De lezer zal gemerkt hebben dat ik niet van kletspraatjes houd - ook zondags op de preekstoel niet Waar nodig en mogelijk verwees ik naar bronnen, zodat de lezer mij kon controleren.

Verscheidenheid van onderwerpen

Er is een grote verscheidenheid aan onderwerpen door mij behandeld. Ik mag wel zeggen dat ik zelf veel heb geleerd van het verzorgen van deze rubriek. Het was nodig mij breed te oriënteren, tot in Van Dale's Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal. Soms ben ik bij bepaalde verschijnselen of gebeurtenis-sen kritisch, ja heel kriüsch geweest. Dan had mijn werk iets weg van een waakhondiunctie. Meermalen heb ik ook met vreugde en dankbaarheid verhaald van blijde gebeurtenissen, hulp aan medemensen als vorm van christelijke dienstverlening. Het was mij werkelijk een genoegen eerst alleen, laten samen met anderen deze rubriek te verzorgen. Misschien vraagt een lezer zich af: Kostte het niet erg veel tijd? ,\ls ik eenmaal het onderwerp gekozen, onderzocht en doordacht had, kostte het schrijven mij vijf kwartier.

Nu komt aan dat werk een einde. Ik heb daar vrede mee. Het besluit heb ik geheel eigener beweging genomen. Ik ben dankbaar dat ik zo lang de gelegenheid heb gehad met de lezer na te denken over tal van onderwerpen. Ik zal het schrijven van deze columns missen, zeker in het begin. Het is goed. Met dankbaarheid jegens mijn God en Vader, jegens de redactie en u als lezers neem ik afscheid.

Ik ben tot op vandaag dominee gebleven. Daarom eindig ik met u Gods zegen toe te wensen, hopend dat u zelf daar ook om bidt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen