Huisarts Gijs Jan Wieringa zwaait af

HBS

"Het beroep huisarts is zo veelzijdig" vertelt hij. "Je krijgt met veel verschillende mensen en kwaaltjes te maken, geen dag is hetzelfde. Ik heb dan ook altijd met heel veel plezier dit werk gedaan,hoewel er ook mindere dagen waren". Op de vraag of hij het vak met de paplepel heeft binnengekregen antwoord hij ontkennend. "Vele mensen denken dat, omdat mijn vader ook huisarts was en dat ik van huis uit dus erg gestimuleerd ben om dit te gaan doen. Niets is minder waar. Mijn vader ontraadde het me juist. En om eerlijk te zijn, als kind en tiener hield ik me ook niet zo bezig met het werk van mijn vader. Dat is op die leeftijd niet zo interessant. Ik gmg naar de basisschool en daarna. naar de HBS hier in Middelharnis en had daar een hele leuke schooltijd. Pas aan het eind van de HBS kreeg ik belangstelling voor geneeskunde en ik besloot om dat in Utrecht aan de Rijksuniversiteit te gaan studeren. Studententijd

Studententijd Ook op zijn studententijd kijkt Gijs

Ook op zijn studententijd kijkt Gijs Jan Wieringa met veel plezier terug. "Utrecht is een ontzettend leuke stad en ook mijn studie vond ik erg interessant. Destijds kreeg ik ook al plannen om naar de tropen te gaan, om me daar voor de mensen in te zetten. Na mijn studie medicijnen, gevolgd door de studie huisarts ben ik verder gaan leren om in aanmerking te komen voor uitzending. Hiervoor heb ik opleidingen chirurgie en gynaecologie gevolgd en verder ook de aanvullende opleiding voor de tropen. Alles bij elkaar duurde het nog zon drie jaar voor ik daadwerkelijk kon vertrekken".

;ana

"Ik had me aangesloten bij Memisa. Hoewel ik het zelf niet ben, een katholieke organisatie. Memisa zond me uit naar Ghana. Daar heb ik van 1977 tot 1979 gewerkt op een zogenaamde 'compound'. Een groot terrein met een ziekenhuis, verblijven voor artsen, verpleegkundigen en gebouwen voor alle verdere benodigdheden. Het waren echt tropenjaren. Het ziekenhuis teldel20 bedden, maar we telden meestal het dubbele aantal patiënten, dus dan weet je het wel. We liepen daar met drie artsen, maar het gebeurde regelmatig, dat er eentje vrij was of ziek was, dus dan stond je er alleen voor. En je deed daar alles hè. Gewoon allround arts en chirurg. Uiteraard bijgestaan door verpleegkundigen". "Ik heb er veel gezien en meege

"Ik heb er veel gezien en meegemaakt", vervolgt hij. "Maar opvallend was, dat het me erg meeviel met het aantal tropenziektes. De meeste patiënten hadden dezelfde kwalen en kwaaltjes als de mensen hier in Nederland. Ik heb het goed naar mijn zin gehad daar en me nooit bedreigd gevoeld. De mensen zijn er heel beleefd en vriendelijk en hoewel ze erg arm zijn, zijn ze erg optimistisch. Een prachtig land, waar ik over enige tijd, samen met mijn vrouw Mieke, die daar ook heeft gewerkt als verpleegkundige, naar terug ga. Als toerist uiteraard, maar mocht het nodig zijn op medisch gebied, dan steken we beslist onze handen uit de mouwen".

Terug in Middelharnis

In 1979 keert Gijs Jan terug in Nederland. "Twee jaar en twee maanden was lang genoeg", verklaart hij. "Na een jaartje te hebben gewerkt als waarnemer bij verschillende praktijken in de omgeving van Utrecht, ben ik in 1980 mijn vader gaan helpen in zijn praktijk aan de Hobbemastraat in Middelharnis. Tot 1984 runden we een tweemanschap en daarna ben ik zelfstandig verder gegaan". "Nee, mijn eigen kinderen hebben nooit de intentie gehad om erbij te komen. Ik heb er vier en die zijn allemaal een heel andere kant op gegaan. In de sport, rechten, maatschappelijk werk en de ICT, dus helemaal niets met medicijnen", voegt hij er lachend aan toe.

\ < r.indt'ringen

De afgelopen decennia is er heel veel veranderd in de zorg. "Op één ding na", lacht Gijs Jan "en dat is, dat ik al sinds de start van mijn carrière hoor, dat er bezuinigd moet worden op de zorg. En daar is in al die jaren nog nooit iets van terecht gekomen. En dat is niet zo gek, want het is een vicieuze cirkel. Men ontdekt een nieuw medicijn, apparaat of behandelmethode en dat wordt op de markt gebracht. Alles wat nieuw is, is duur, maar als patiënten weten, dat er een nieuw medicijn of nieuwe behandeling bestaat, dan willen ze daar gebruik van maken, dat is logisch. Eer dat zo'n nieuwe ontwikkeling betaalbaar is geworden voor de massa, is er alwéér iets nieuws en dus duur en ook daar wil iedereen dan graag weer gebruik van maken. En zo gaat het maar door. Een mooi voorbeeld daarvan is de peperdure MRI-scan. Nu mensen weten, wat zo'n apparaat kan, willen ze er allemaal, voor iedere klacht doorheen, terwijl dat in de meeste gevallen niet eens zo nodig is".

Een zeer goede ontwikkeling vond Gijs Jan Wieringa de komst van de huisartsenpost. "Nu hebben we met 20 huisartsen bij toerbeurt dienst en dat is wel fijn hoor. Ik had al een goede 1 op 1 vakantieregeling met dokte Van de Ven, maar die weekenddiensten, avond-en nachtdiensten zijn nu verminderd. Hoewel de frequentie hier nog steeds hoog is . Wij zijn om de drie weken aan de beurt en in de steden is dat een keer in de drie maanden en we hebben elke week wel een avonddienst of nachtdienst te vervullen". Volgens Wieringa maken mensen wel steeds vaker gebruik van de HAP. "Ik merk toch wel, dat er soms mensen komen met kwalen, waarvan ik denk, dat had best tot het spreekuur op de volgende dag kunnen wachten. Over bezuinigingen gesproken hè, een consult bij de HAP is veel duurder dan een consult gewoon bij de eigen huisarts. Daar zouden mensen zich best een beetje bewust van mogen worden".

Ook de komst van praktijkondersteuners en de uitgebreidere taken van de doktersassistenten ziet Gijs Jan als een positieve ontwikkeling. "Het scheelt enorm veel tijd, als mensen voor een klein prikje, onderzoekje of verbandje dit even bij de assistenten kunnen doen. Als er echt wat is komen ze toch wel bij mij terecht. Het is absoluut niet zo, dat wij niemand meer zien. In tegendeel zelfs". En verder heb ik ahijd veel steun gehad van mijn vrouw Mieke. Zij was echt het organisatorisch brein achter mijn praktijk. Zonder haar zou het een puinhoop zijn geworden".

.Mondiger

Gijs Jan Wieringa heeft ook gemerkt, dat de patiënten mondiger zijn geworden. "En dat komt vooral door het internet", is zijn verklaring. "Als mensen iets voelen, gaan ze kijken op de computer. Velen weten eigenlijk niet goed waar ze moeten zoeken, want niet alle sites zijn even betrouwbaar. Daarnaast lezen de mensen meestal alleen de allerergste diagnose. En dat terwijl er heel vaak nog vele andere, minder ernstige opties zijn, voor hetgeen men voelt. Maar dat is een vorm van ongerustheid, die ook nog eens gevoed wordt door alles wat men hoort, leest en ziet via de media. Dat begrijp ik best".

Spijt

Gijs Jan Wieringa kijkt met tevredenheid terug op zijn loopbaan. "Goeree- Overflakkee is een prachtig eiland om te wonen en te werken en dat zeg ik, terwijl ik in Mijnsheerenland woon, maar dat is puur om praktische redenen, vanwege het werk van Mieke bij de buitenpoli van het Ikazia ziekenhuis in Barendrecht". "Toch heb ik van één ding een beetje spijt", zegt hij tot slot. "Ik had wat vaker op bezoek moeten gaan bij mijn patiënten, die in de Samaritaan zijn gaan wonen. Die ben ik min of meer uit het oog verloren en dat is jammer. Het komt, omdat ik ervan overtuigd ben, dat ze daar in goede handen zijn, maar desondanks had ik ze vaker kunnen bezoeken. Het is iets, wat ik mijn opvolgster, dokter Valstar beslist ga meegeven" En verder wenst Gijs Jan iedereen alle goeds voor de toekomst. "Net als mijn vader in zijn afscheidsinterview, wil ik de bevolking oproepen om wat minder te snoepen en meer te bewegen, want het aantal diabetespatiënten is hier enorm toegenomen. De eilanders zijn snoepers hoor, neem dat maar van mij aan. Ze houden van snoep en lekker eten, en dat mag natuurlijk, maar met mate".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen