Briljanten bruidspaar in Ooltgensplaat

Het gezin Kagchelland, met vier zoons, moest - evenals vele andere Ooltgensplaatse gezinnen - tijdens de oorlog evacueren naar Groningen.

De Groningse mannen waren tewerkgesteld in Duitsland en de boeren in de noordelijke provincie zaten te springen om personeel. Dus werk genoeg voor de broertjes Kagchelland en hun plaatsgenoten. De Warffumse Anna Dijk diende bij de eigenaar van de plaatseUjke koekjesfabriek. In de vrije tijd ontmoette de jeugd elkaar 'bij het spoor' en zo is het gekomen, dat er een aantal Flakkees/Groningse relaties zijn ontstaan. Na twee jaar verkering trouwden

Na twee jaar verkering trouwden Pieter en Anna in het bijzijn van alle familieleden, die speciaal daarvoor de verre reis naar het noorden hadden gemaakt. "Ondanks de geleende trouwkleding en de sobere dis, zo kort na de oorlog, werd het toch een gezellig feest", herinnert Anna zich. "Drie dagen later ging ik mee naar Ooltgensplaat, waar we introkken bij de ouders van Pieter aan het Weespad. Dat was wennen voor mij hoor, zo ver van mijn familie en dan nog die andere taal. ze konden nooit met elkaar praten als ze bij ons op bezoek waren, die verstonden elkaar gewoonweg niet". Militaire dienstplicht

"De wittebroodsweken duurden niet lang, want ik kreeg een oproep voor militaire dienst", vertelt Pieter.

"Velen moesten naar Indie, maar ik kreeg het gelukkig voor elkaar dat ik in Nederland kon blijven. Ik had een baantje in het militaire hospitaal in Amersfoort, waar TB-patiënten werden behandeld. Tussendoor kon ik gelukkig af en toe naar huis. In die jaren is onze oudste zoon Arend geboren, bij mijn ouders thuis". Na drie jaar militaire dienst keerde Pieter terug naar Ooltgensplaat en betrok het echtpaar een eigen huisje aan de Noord-Achterweg. Daar werd de jongste zoon Egbert geboren. Drie jaar later verhuisde het gezin naar de Meidoornstraat waar ze de volgende 43 jaar zouden blijven.

Pieter nam samen met zijn broers de witloftrekkerij over van zijn vader en hield zich daarnaast bezig met het verbouwen van allerlei andere landbouwgewassen als uien, peen en aardappelen. Ook Anna stak als het nodig was, de handen uit de mou-

Watersnoodramp

Uiteraard heeft het echtpaar ook de nodige herinneringen aan de watersnoodramp van 1953. "Ik had in die tijd twee biggen en wat kippen". vertelt Pieter. "Toen het water kwam wilde ik die graag redden, dus haalde ik ze naar binnen en zette ze beneden in de bedstee. Wijzelf en de jongens waren al naar de bovenverdieping gegaan.

Toen het water nog hoger kwam besloot ik de dieren ook naar boven te halen. Ik zette ze tussen een paar kasten zodat ze niet weg konden.

Echter, toen er een bootje kwam om ons van de zolder te halen, wilde men die beesten niet meenemen, dus die moesten achterblijven. Enkele dagen later ben ik gaan kijken. Alles leefde nog, op één kip na. Maar je wilt niet weten wat een smerige troep het was geworden. Ik heb er menig uurtje over gedaan om alles op te ruimen, geloof dat maar. Gelukkig was Anna ondertussen met de kinderen vertrokken naar Warffum, begin april 1953 kwamen ze weer terug naar Flakkee".

Gemeentepenning

In zijn vrije tijd was Pieter een druk baasje. "Ruim 30 jaar heb ik me ingezet voor de plaatselijke voetbalvereniging OFB", vertelt hij, "waarvan een groot aantal jaren als secretaris en als voorzitter. Ik vond het dan ook beshst een eer dat de vereniging me heeft benoemd tot erelid. Ook was ik actief in het bestuur van de Rabobank, bij de Dijkwacht en was ik 20 jaar voorzitter van de woningbouwvereniging. Deze functie leverde me in 1993 een zilveren gemeentepenning op". Na zijn pensioen stopte Pieter met al

Na zijn pensioen stopte Pieter met al zijn activiteiten en samen met Anna werden er vele tochtjes gemaakt. "Vooral naar Groningen", beaamt

"Vooral naar Groningen", beaamt Anna. "Sinds zes jaar wonen we met veel plezier in een 55-i-woning aan de Irenestraat. Samen redden we het nog prima, ondanks dat Pieter een aantal jaren geleden een herseninfarct heeft gehad. Daar is hij wonderwel goed overheen gekomen en houdt nu graag nog zelf het tuintje bij. Ik heb eenmaal per week hulp, ^ maar verder doen we alles nog zelf •

Anna houdt zich graag bezig met puzzelen en breien. Er was altijd genoeg te maken, want het paar kreeg vier kleinkinderen en tien achterkleinkinderen. Morgen, zaterdag, komen ze allemaal samen op de Grevehngendam, waar een receptie en een etentje worden gegeven voor dit briljanten en gelukkige bruidspaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen