Ds. G. Meuleman 25 jaar predikant

In 1962 kwam, "vrij abrupt", de roeping tot het ambt, zegt Meuleman, maar hij kon "geen Bijbelse bevestiging" vinden. Later kreeg hij die, uit Handelingen 5:20. "Gaat heen, en staat, en spreekt in den tempel tot het volk al de woorden dezes levens." Na een lange tijd van overwegen begon hl) in 1970 met de sUidie voor catecheet of hulpprediker. "De roeping was er, maar het was niet direct mijn bedoeling om predikant te worden.

Dat kon niet met mijn vooropleiding."

De studie duurde lang in verband met het dagelijks werk op de boerderij. Door zijn studie kwam een gedeelte van dit werk op zijn vrouw neer. Toen Meuleman na negen jaar het diploma hulpprediker behaalde, gaf hem dat meteen preekbevoegdheid.

Toen hij in 1979 bijna klaar was met de studie had hij inmiddels een gezin met acht kinderen. De inkomsten van de boerderij waren daarbij hard nodig. Kerkelijk werk in deeltijd, zoals hij dat al verrichtte in Nieuwleusen, bracht te weinig op om in het levensonderhoud te voorzien.

De hulpprediker kreeg echter een fulltime benoeming in Ouddorp, waardoor in een keer zijn financiële zorgen werden opgelost. In Ouddorp werd Meuleman de rechterhand van ds. W. J. op 't Hof

In de jaren tachtig stelde de Hervormde Kerk een regeling in waarbij hulppredikers, na een studieopdracht, predikant konden worden. Zo werd ds. Meuleman op 53-jarige leeftijd als predikant verbonden aan de Hervormde gemeente van Ouddorp. Op de dag van zijn bevestiging ver

Op de dag van zijn bevestiging vertrouwde zijn vader hem toe dat al bij de geboorte van Gijsbert het vaders bede was dat zijn pasgeboren zoon later predikant mocht worden.

In 1987 nam ds. Meuleman een beroep uit Wekerom aan, waar hij bleef tot aan zijn emeritaat in 1998.

Toen keerde hij terug naar Ouddorp, waar hij tot 1 januari 2011 gedurende twee dagen per week pastoraal werk ging doen. Momenteel gaat hij elke zondag het land nog door om te preken.

"Ik ben hersteld hervormd, preek daar en ben niet van plan in een ander kerkverband te preken. Maar ik heb overal vrienden, van oud gereformeerd tot in de Protestantse Kerk.

Ik ben een vriend en een metgezel van allen die Gods Naam ootmoedig vrezen. Laten we vriendelijk en respectvol met elkaar omgaan, ook al zijn we het niet in aUes met elkaar eens. De Heere Jezus bad: opdat zij allen één zijn. Maar Hij vroeg niet: opdat ze het allen in alles ééns zijn.

We moeten één zijn in de Heere en elkaar verdragen in bijzaken. Als dit maar overblijft wat ik eens bij Ledeboer las: Het moet Jezus, Jezus, Jezus zijn!"

Ds. Meuleman ziet niet alleen gevaren ter Unker-, maar ook ter rechterzijde. "Daar legt men soms veel nadruk op uiterlijkheden, zoals kleding en bepaalde vormen van zondagsrust, waarbij de dierbaarheid van de Heere Jezus nogal eens in nevelen gehuld blijft. Men beroept zich wel op oudvaders, maar die zijn vaak toch ruimer dan velen denken. Laten we ook aan de jongeren denken die in deze tijd opgroeien. We moeten niet altijd naar verandering staan omdat dat beter zou zijn, maar we moeten ook niet bij het oude blijven omdat dat alleen goed zou zijn. We moeten voor en boven alles Bijbels blijven denken."

(Bron: Reformatorisch Dagblad)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen