Burgemeester Zevenbergen bezoekt oudste burger van Nieuwe-Tonge en oudste inwoner van Goeree-Overflakkee

"Honderd jaar..., das wat! Dan heb ie veel meegemaakt, de oorlog, de ramp...", zei mevrouw Muije maanliagmorgen meer dan eens toen ze werd gefeliciteerd door verschillenden die haar kwamen opzoeken: naast familie en bekenden ook mensen van de thuiszorg, van de Rabobank, de huisarts en natuurlijk de burgemeester. "Maar toch ben ik gelukkig hoor. Als ik kijk naar mensea die in De Samaritaan zitten en naar wat ik dan allemaal nog heb in m'n eigen huisje, dan ben ik rijk en gezegend."

Arendje werd geboren in een boerderijtje aan de Zuiddijk te Nieuwe-Tonge. Ze heeft altijd hard gewerkt. Als önd al in het landbouwgezin, waar ^ thuis het vee verzorgde. Vanaf de Zuiddijk maakte ze dagelijks haar rondjes met paard en wagen, naar d *ei aan de andere kant van 't dorp, Om de koeien te melken. Later heeft ^ op verschillende adressen in de uuishouding gewerkt. Jarenlang ook m De Jager', een boerderijtje aan °e Oudelandsedijk tussen de Wel- "'ipsedijk en de watertoren van \sland. Hier heeft ze dan ook ^en zo vele jaren gewoond, "as later is ze getrouwd, met Cornehs

"as later is ze getrouwd, met Cornehs Muije, die ook landbouwer was. Ze was toen 43 jaar. Aanvankelijk hebben ze vele jaren aan de Klinkerlandseweg in Nieuwe-Tonge gewoond.

Daarna woonden ze enkele jaren in Middelharnis, maar trokken daarna weer naar Nieuwe-Tonge, waar ze aan de Tuinstraat gingen wonen. Daar is haar man ook overleden. Vijfentwintig jaar zijn ze getrouwd geweest. Kinderen hadden ze niet. Maar toen maandagmorgen de woonkamer van haar huisje gezellig vol zat, zei ze: "nu heb ik tqcJi ineens veel kinderen...!" Ze heeft ervan genoten. "Stel je nu eens voor dat er niemand zou komen, daar zou niks aan zijn." Dagelijks wordt ze goed geholpen.

Dagelijks wordt ze goed geholpen. Ondanks dat lopen heel slecht meer gaat en ze best hardhorend is, is ze verder nog goed gezond. "M'n gehoorapparaatjes zijn in de maak", liet ze maandagmorgen weten. "En m'n ogen zijn gelukkig ook nog goed. Ik kan de krant nog zonder bril lezen en 'n mug op die muur daar zie ik nog zitten!"

Met het bereiken van de zeer hoge leeftijd van 104 jaar is mevrouw Dijkgraaf-Blok niet alleen de oudste inwoonster van Middelharnis/Sommelsdijk, maar van heel het eiland. In Middelharnis is ze geboren en getogen en ze is er haar leven lang ook bhjven wonen. Ze was de oudste van de dertien kinderen uit het ouderüjk gezin. Daarvan is alleen haar jongste broer, ds. P. Blok, nog in leven. Toen mevrouw Dijkgraaf 49 jaar was overleed haar eerste man, de heer Horseling. Uit dit huwelijk zijn twee zonen geboren: Gerrit en Leen. In 1951 is ze opnieuw getrouwd en sindsdien heet ze mevrouw Dijkgraaf Toen ze honderd jaar werd, woonde ze nog m verzorgingshuis 'De Goede Ree' te Sommelsdijk Toen ze 102 jaar was üep ze nog wat met behulp van een rollator. Ook is ze heel lang scherp van geest geweest. Maar dat is de laatste jaren allemaal minder geworden en nu woont ze in 'De Samaritaan', waar burgemeester Zevenbergen haar dinsdagmiddag opzocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen