Veel depressies bij predikanten

Schrik In de Verenigde Staten komt bij pre

In de Verenigde Staten komt bij predikanten vaak depressie voor. Toen ik daar een artikel over las trof mij dat en schrok ik ervan. Natuurlijk, ook predikanten zijn mensen. En bij hen op jongere of oudere leeftijd kan, net als bij anderen, een depressie gaan heersen. Een Amerikaanse Hoogleraar, Professor P D Trip, die pastoraat doceert, heeft daar vorige jaar een vijfdelige artikelenserie over geschreven. Ook predikanten zullen, zo zij 'het Woord van God recht snijden' door de boze vaak worden aangevallen en daardoor kan een gevoel van minderwaardigheid hen bekruipen en gaan overheersen.

Oorzaken

De genoemde hoogleraar vermeldt enige oorzaken die tot een depressie kunnen leiden. Zo noemt hij: 1) Onwerkelijke verwachtingen die een voorganger kan hebben, waarin hij zeer kan worden teleurgesteld; 2) Er kunnen spanningen ontstaan tussen het te vervullen ambtswerk en het eigen gezin, dat man of vader nogal eens moet missen; 3) Soms kan vrees voor kritiek heel wat veroorzaken, vooral als een predikant niet tegen kritiek kan en, als deze er komt, zich persoonlijk aangevallen kan gevoelen;

4) Er kan ook bij een dominee onduidelijkheid zijn over de gang van het Koninkrijk van God, Die soms andere wegen gaat en anders handelt dan een dienstknecht denkt of verwacht. Met name zouden aankomende en pas begonnen predikanten in Amerika heel hoog gespannen verwachtingen hebben van het predikantsambt, die lang niet altijd uitkomen.

Theologische studenten daar zouden aan de ene kant, volgens Tripp, nogal eens vergeten de harde werkelijkheid van leven in een door de boze gebroken wereld en aan de andere kant veel te weinig oog hebben voor de kracht van nog overgebleven zonden in de harten van ook gelovige mensen.

Vooral het 2e punt, de spanning tussen ambt en gezin, heerst behoorlijk hier en daar. Het lijkt er op dat de dominee vaak gedwongen wordt om een keus te maken uit 'twee kwaden': wat eigenlijk zou moeten worden gedaan en wat het gezin soms wil en vraagt. Die spanning zou heel wat voorgangers de vreugde van het pastorale werk beroven.

Nabijheid

Door depressies mee te maken komen dominees ook wel heel dicht bij andere mensen te staan en soms kan daardoor ook de hoogmoed van een pastor worden gebroken. En niet zozeer het werkklimaat maar veel meer de geestelijke situatie van het eigen hart veroorzaakt vaak neerslachtigheid.

Maar heeft een predikant dan juist ook niet in de weg van het gebed de aanwezigheid, de toezeggingen en de verzekering van de liefde van de Heiland nodig? Wanneer we zelf mogen weten en ook anderen verkondigen het lijden van Christus, Die Zich tot in de dood over had en overgaf voor arme zondaren, dan ontfermt Hij Zich over het lijden van Zijn kinderen en knechten. Die leed voor hen, toch?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen