Bert Krijger legt kappersschaar neer...

De vader van Bert, Adrianus (oftewel Jaas) Krijger startte in 1933 met de herenkapsalon op d'n Diek. Het ondernemen zat wel een beetje in het bloed, want Bert zijn oma had daar ook al een snoepwinkeltje (ter hoogte van de firma Buijsse). "In die tijd waren er zo'n 11 kapsalons inMiddelharnis en ieder had zo zijn vaste klantjes", vertelt Bert. "Wij hadden echt een herenzaak. Er werden alleen mannen geknipt en, in die ti)d, ook nog geschoren. Een zeer arbeidsintensief werkje. Toen mijn vaarplannen niet door konden gaan, besloot ik het kappersvak te gaan leren. Dat was destijds nog echt een specialistische opleiding tot herenkapper. Hiervoor ging ik begin jaren 60 iedere dag met de brommer en de boot naar Rotterdam. Een hele reis.

Tijdens en na mijn opleiding werkte' ik bovendien een paar dagen in Rotterdam in de herenkapsalon van een van de leraren.

Drukke tijd

In 1964 kwam ik bij mijn vader in de zaak. Het was een drukke tijd, want er werd toen nog niet op afspraak gewerkt. Iedereen kon altijd binnenlopen en als je dan een paar scheerklantjes had, dan was het druk hoor. Eind 1978 stopte mijn vader ermee en ik ging toen alleen verder.

Dat was meteen voor mij de reden om op afspraak te gaan werken, want het was niet te doen. Er waren dagen bij, dat ik amper tijd had'om te eten of wat te drinken, continue liepen er klanten in en uit. Goed voor de zaak, maar niet goed voor de gezondheid".

Ontwikkelingen

Bert heeft in de loop der jaren alle ontwikkelingen in het vak nauwkeurig gevolgd. "Om bij te blijven bezocht ik vele beurzen, volgde cursussen en deed mee aan wedstrijden. Door de jaren heen zag ik dat er steeds meer damestechnieken in het herenvak integreerden. Het snijden van het haar bijvoorbeeld, komt daarvandaan en de huidige jongensmodellen zijn ook veelal geïnspireerd op dameskapsels. Maar de grootste verandering voor mij, was het permanenten van heren, wat erg populair was in de jaren 80. Dat had ik niet geleerd tijdens mijn 'herenopleiding'.

Daar heb ik dan ook een aparte cursus voor gevolgd. Al met al is ons vak dus veel creatiever geworden in de loop der jaren".

Zoon en dochter

Sinds 1986 wordt Bert bijgestaan door zijn zoon André, die de zaak, samen met zijn vrouw Marissa in 1996 van hem overnam. André leerde in eerste instantie voor timmerman, maar koos later toch voor het kappersvak. Ook hij heeft nog de traditionele opleiding tot herenkapper gevolgd. "Kort daarna is het herenkappen geïntegreerd in de opleiding uiterlijke verzorging", beaamt hij.

"Het leuke is, dat ook ik enige jaren bij dezelfde baas als mijn vader in Rotterdam heb gewerkt. Die man had nog steeds een aantal zaken daar.

Ook mijn zus Margriet werkt mee in de zaak, maar dan op de damesafdehng. Hiermee zijn we in 1988 gestart in de ruimte onder de herenafdeling.

Dat was een grote gok want Margriet moest helemaal vanaf nul beginnen.

Ondertussen werken we daar met 5 parttime dameskapsters en gemiddeld staan er iedere dag met 2 kapsters op deze afdeling.

Modern

André heeft de zaak op dezelfde voet voortgezet als zijn vader en opa. Een echte gespecialiseerde herenkapsalon dus, met daarbij een mooie aparte damesafdeling. Aan de buitenkant van de zaak is er niet zo veel veranderd, maar het interieur is met de tijd meegegaan.

Vorige maand nog werd de herensalon helemaal gerestyled en oogt nu modern en gezelhg. Ook wat kniptechnieken betreft is de zaak helemaal up-to-date. "De tijd dat we twee jaar achter liepen op de grote stad, hebben we ver achter ons gelaten", verzekert André, "jong en oud kan hier terecht voor een moderne coupe. "Binnenkort krijg ik assistentie van

"Binnenkort krijg ik assistentie van een zeer ervaren herenkapster, want zonder de hulp van mijn vader kan ik het niet alleen aan".

Bert zegt tot slot, dat hij het vak beslist zal gaan missen. "Al die gesprekken, die je in de loop der jaren met de klanten heb gehad. Ik wist alle nieuwtjes, maar wist ook precies wat ik wel en niet verder kon vertellen. Een kwestie van vertrouwen hè. Ook zijn er klanten, die je als kind al in de zaak zag en nu zelf met hun kinderen komen. Daar heb je als het ware een leven mee meegemaakt.

Ik zal dan ook beslist nog wel eens binnenlopen, maar heb gelukkig genoeg hobby's zoals, fietsen met mijn vrouw Ina, tuinieren, tekenen en schilderen. Ik red me wel".

Op 24 maart kunnen de klanten Bert de hand komen drukken tijdens een afscheidsreceptie. Deze begint om

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen