Echtpaar Vogelaar-van der Sluijs viert 60-jarige trouwdag

De bruid en bruidegom zijn allebei afltomstig uit de Hoekse Waard. Mevrouw Vogelaar werd geboren "iWestmaas en de heer Vogelaar in Heinenoord. Hij had drie broers en *ii zusje dat op achtjarige leeftijd overleed. Wim was toen zeven. "Op donderdag kwam ze uit school, ze voelde zich niet lekker en de volgende donderdag werd ze begraven". Een groot verdriet voor het gezin Vogelaar. De heer Vogelaar is de enigé uit zijn ouderlijk gezin die nog in leven is. Een foto aan de wand toont de

Een foto aan de wand toont de bruidegom met zijn broers. Op de opmerking over de volle haardos van de bruidegom op de foto lacht hij: "een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken!" De bruid heeft vijf zussen en een broer, allen mochten ze de diamanten bruiloft van hun oudste zus meebeleven. "Het is een wonder, dat we er allemaal nog mogen zijn", benadrukt de bruid.

'Zij is het!' Het huwelijk werd voltrokken in

Het huwelijk werd voltrokken in Westmaas, waar voor genodigden een receptie werd gehouden in gebouw 'Concordia'. "Het was prachtig voorj aarsachtig weer op 6 maart 1952", weet mevrouw Vogelaar. "De dagen erna werd het guur en koud." Het stel had tweeënhalf jaar verkering voordat ze trouwden. Mevrouw Vogelaar leerde haar man kennen bij een vriendin. Zonder dat ze het wist had de heer Vogelaar had al langer een oogje op haar. Tijdens het aardappelen rooien had hij haar een keer aan het werk gezien bij haar vader op het land en hij wist het meteen: "zij is het!"

'Warm, liefdevol gezin' In de afgelopen 60 jaar hebben ze

In de afgelopen 60 jaar hebben ze het uitstekend naar hun zin gehad op Goeree-Overflakkee. "We hebben het hier zo goed gehad!" vertelt de bruidegom. In het begin van hun huwelijk was het nog een lange reis om een bezoekje aan familie in de Hoekse Waard te brengen. "We moesten dan eerst naar de Prinses Beatrix, de veerboot, en een reisje van Den Bommel naar Numansdorp nam al gauw anderhalfuur in beslag", zegt mevrouw Vogelaar. Na hun huwelijk woonden ze tijdelijk bij de ouders van de bruid en later bij een paar tantes, want hun huis in Herkingen was nog niet klaar Samen begonnen ze een gemengd boerenbedrijf, met melkkoeien en akkerbouw. Het huwelijk werd bekroond met de geboorte van drie dochters en een zoon. "Door de goedheid van de Heere vormen we met elkaar een warm, zorgzaam en liefdevol gezin", vertelt mevrouw Vogelaar. De gezondheid van de heer Vogelaar is de laatste jaren minder geworden. Hij kreeg twee keer een herseninfarct. Mevrouw Vogelaar is dankbaar dat ze haar man zelf kan verzorgen èn dat ze het samen goed hebben. "Met Gods hulp kan ik nog steeds alles zelf, en de kinderen staan ons liefdevol bij", aldus mevrouw Vogelaar Het echtpaar is dankbaar dat hun kinderen altijd voor hen klaar staan.

Van Gendt en Loos Samen waren ze graag in de weer

voor anderen. De bruid kookte en bakte graag voor oudere buurtgenoten die wel wat extras konden gebruiken. De heer Vogelaar bracht de goede gaven rond. "Hier komt van Gendt en Loos", grapte hij dan. De zoon van het bruidspaar herinnert zich dat zijn vader op 80-jarige leeftijd 55 kisten appels plukte om uit te delen in de buurt. Die 825 kilo uitgedeelde appels leverde hem een zere heup van het sjouwen en een heleboel dankbare afnemers op! 's Morgens fietsten ze regelmatig samen een rondje en rond koffietijd zorgden ze altijd weer thuis te zijn. Me^^ouw Vogelaar was 15 jaar werkzaam voor de Unie van Vrijwilligers in zorgcentrum Geldershof. Ze is ook graag bezig in de tuin met bloemen en planten. "Dan kom ik helemaal tot rust." Tot voor kort schilderde ze graag versieringen op gebruiksvoorwerpen, zoals dienbladen. Nu de zorg voor haar man intensiever wordt, komt ze daar minder aan toe.

Watersnood Mevrouw Vogelaar herinnert zich de

Mevrouw Vogelaar herinnert zich de dagen rondom de Watersnoodramp in 1953 nog goed. "Onze oudste dochter Nelleke was toen 12 dagen. Het woonhuis van de familie werd omringd door water. "Dat vergeet je nooit meer", zegt ze.

Veteranenspeld

Nog weer iets verder terug in de tijd vertelt de heer Vogelaar over zijn h^' inneringen aan de Tweede Wereldoorlog in de Hoekse Waard. Hij o"'' ving van het Ministerie van Defens'^ de Veteranenspeld als waardering voor zijn inspanningen tijdens de oorlog; de heer Vogelaar was onder meer actiefin het ondergronds ver» tijdens deze periode.

Dankbaar echtpaar

Negentwintig jaar geleden streek W echtpaar neer aan de Julianalaan te Dirksland. Ze wonen met veel plez" in hun knusse huis, waar tastbare herinneringen in de vorm van vele famiheportretten de wanden siere" "De Heere omringt ons dag aan dag met Zijn gunstbewijzen", besluit mevrouw Vogelaar. "Elke dag is ^ geschenk!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen