Echtpaar Melaard - Vervloet 60 jaar getrouwd

Sinds hun huwelijk in 1952 woont het paar in Stad aan 't Haringvliet. "Eerst woonden we in een oud huisje aan de Kaai, tegenover het pakhuis van Huizer", zegt de bruid. "We betaalden toen 85 cent huur per week." In 1956 verhuisde het paar naar de Oranjelaan. Ze werden de eerste bewoners van het nieuw gebouwde huis op nummer 21. "We hebben het hier zo goed naar ons zin, we gaan hier niet meer weg hoor", glimlacht de heer Meiaard. Ter illustratie wijst hij uit het achterraam naar het adembenemende uitzicht op de uitgestrekte polders. De achtertuin van het bruidspaar is in voorjaarstooi. Rijen paarse tulpen laten hun eerste bloemblaadjes zien en het aardappelveld ligt omgespit te wachten op de eerste pootaardappelen. Op de tuintafel prijken twee grote bloemenmanden die het paar afgelopen dinsdag cadeau kreeg. Liefhebberijen

De heer Meiaard is graag bezig in zijn tuin, als hij tenminste niet op de fiets zit. "Ik fiets heel graag", licht hij toe. In het verleden maakte hij met veel plezier deel uit van een fietsploeg . "We fietsten overal heen. Helaas zijn we als fietsploeg nog maar met z'n tweeën overgebleven", vertelt hij. 's Ochtends gaat hij meestal met de auto op pad om de boodschappen te halen en daarna drinken ze samen koffie.

De heer en mevrouw Meiaard verkeren beiden nog in redelijk goede gezondheid. "Alleen ben ik af en toe wat doof", zegt de bruidegom. Mevrouw Meiaard maakt gebruik van een roUator "Verder gaat het prima" zegt mevrouw Meiaard. Als het nodig is verlenen de kinderen wat hand- en spandiensten. Wanneer de heer Meiaard een rondje gaat fietsen begint mevrouw Meiaard meestal aan een puzzel. "Ik ben dol op puzzelen!"

Predikantengezin Tot haar huwelijk woonde mevrouw

Tot haar huwelijk woonde mevrouw Meiaard in Oude-Tonge. Ze werkte in de huishouding bij het predikantengezin Wolters. "Daar heb ik het zo goed naar mijn zin gehad. Ik had heel fijn contact met mevrouw Wolters. Later, toen we ai aan de Kaai woonden, is ze nog verschillende keren bij me op bezoek geweest." De heer Meiaard ontmoette zijn bruid Leuntje in haar geboorteplaats Oude-

Tonge. "We gingen met vier jongens op de fiets van Stad aan het Haringvliet naar Oude-Tonge. Daar liepen we een rondje en kwam ik op een mooie zaterdagavond Leuntje tegen." Het paar kreeg twee zoons en twee dochters en samen zijn ze inmiddels de trotse (over-)grootouders van 10 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen.

Uitvoerder

De heer Meiaard werkte in het verleden een tijdje als riethakker in het gors. "Dan had je een hoop goede dagen en veel slechte weken", lacht hij. Na verschillende werkzaamheden in de havens ging hij aan de slag bij Bitumarin. Hij werkte als uitvoerder aan verschillende constructies in de waterbouw. Zijn arbeidzame leven voerde hem naar alle hoeken van Nederland zoals de Lauwerszee, de Noordoostpolder, de stroomgoot van Lith, de Brouwersdam en het Haringvliet. In 1987 stopte de heer Meiaard met zijn werkzaamheden en ging hij in de VUT. Vol trots toont hij de gedenkpenning die hij kreeg ter gelegenheid van de ingebruikname van de stormvloedkering Neeltje Jans. Hij pakt het artikel uit de Zierikzeesche Nieuwsbode van 1984 erbij. Een interview over zijn werk als uitvoerder aan een project in de Scheelhoek te Zierikzee toont aan dat de heer Meiaard zijn werk met overgave en enthousiasme deed. Hij heeft een brede interesse en volgt de actualiteiten op de voet. "Mijn man houdt alles wat er in de wereld gebeurd goed bij hoor", vertelt mevrouw Meiaard.

Dankbaar

Mevrouw Meiaard werd in de oorlog geëvacueerd naar Rotterdam. "Daar werd ik van Leuntje opeens Lenie", herinnert ze zich. "Mijn naam werd een beetje deftiger gemaakt." De heer Meiaard kwam als evacué eerst in Pernis en later in Groningen terecht. "Daar leek het allemaal zo rustig, net alsof er geen oorlog was". Door de inundatie, het onder water zetten van een deel van Goeree-Overflakkee in 1944, moesten beiden met het gezin van herkomst vertrekken van Flakkee. Het water kwam opnieuw in februari 1953. "Ons oudste zoontje was toen al geboren. We hadden net nieuw zeil op de vloer en ik herinner me dat het omhoog kwam, met het water mee", vertelt mevrouw Meiaard De heer Meiaard haalde met een roeiboot verschillende mensen uit de huizen en boerderijen buiten het dorp.

Samen maakten ze veel mee in hun lange leven. Verdriet en blijdschap wisselden elkaar af Beiden verloren dierbare familieleden. Dat maakt het gedenken van deze dag tot een dag van oprechte vreugde, maar ook tot een dag van terugblikken en herinneren. "We zijn erg dankbaar dat we al zó lang samen mogen zijn", aldus de heer Meiaard. Afgelopen zaterdag toog het diamanten paar met familie en vrienden naar de Wok van Zeeland om met elkaar een gezellige avond door te brengen ter ere van hun huwelijksjubileum.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen