Eerste leerjaren bij juffrouw Jannie

Vlee weeke las in in de rubriek "uit koude doos" een mooi verhael mkleuterjufjanny, en de kleutaschoole van Stellendam.

ikhet lezen en de foto, kwamme trmn eigens herinneringen boven, mt mn eige periode op die schoolt, ie ik graeg ophaele voor de lezers van Eilanden Nieuws.

Dra eersten schooldag in 1958 Mmn noggoewd bie: een heele mimke kinders, want nae de ramp m er een geboortegolf zoas de meste van juule wel zulle weete.

!^e^enenveertig kleuters stienge khr voor hun carrierestart. Haest éemaele droege ze zelfgebreide imien mit ingewikkelde noorse fetroontjes, zoas die toen in zwang mere, heel kleurig en vermoede- \\]\.voor een overgroat deel van wt^etrokke aore breisels gemaekt, tnzeker voor een deel, kleren die nofdroege, omdat ze ze hadde m ouwere neefjes en nichtjes, keruut gegroeid waere. Zo was iiin tiet: zuunigjes an en deele mit mkoare.

Onze nieuwe juf was een stoere jtf, vond ik, waerof je je gelieke wtrouwd hie voelende. Je gaf fieur een handje en je zei een beetje schoe je naem, bie de breeje ^eure van het ouwe schooltje. Veul Mendammers zulle dr eige dat ^ilkunneherinnere, het schoollihouwtje stieng nessen de kaar- 'ke, op een pleintje mit grint, dat omslote wier deur ouwe huusjes. J» één daervan had Jan Lokker z'n ^^oewntewienkel, die open was op ^H^n dat hie niet langs de deure l'emg mit zn karre. As je naer msging, dan kreeg je wel eens Jpd van zn, mar noe terug naer ^kleuters hie juffrouw Janny.

^efe/f ons veul kunne leere, dat h^n al mit heleefdheidsvurmen: ^fn handje geve, as je binnenwam, dat hiew ze er in. lederen %^nd, een mooi ritueel waerbie i^f'^n aai over je bol kreeg, den da m prachtig.

^^^^rende ons aok, hoe je mit """""pjes in de zandbak kan ^P«"fe, hoe je dan deur staepel- ^"arlc, saeme, pyramides kan ""ive: kortom ze lerende ons soci- "^^ omgang en technisch inzicht.

omdat je de zandbak inging, trok Jkattenet weg, dat niet altiet ff'^fgefunktioneerd: zo kon «>vel ns beure, datje handen nae v3f"'^" vrese/!;fc stonke. Dan "e«e«de ze een mooi verhael Jfenetuunomdiestankte '^n. Knap bedocht, dienk ik mterof.

''^^^esstrieng geregeld? Dat U'^ "'ef. or! Je mocht altiet je eige ^^esmaeke. Ik wou toen vracht- '^'""ha^ffeurwarreen ik ^^ W heel veul van dr op de gange "^ grote houte kieper heen en '^'^Je-Zobrochtzeonsbie, 'e m het leven eige keuzes mag ^^']e hoeft niet altiet te doe- "^"f de groep doet. Een prach tige opvatting, waerof ik nog altiet veul an hoa in het leven.

Dan wazze daer de griesblauwe kleiblokken, die onder hetplestiek nat gehouwe moste worre. As je ermee gespeuld had, bievoorbeeld een paddestoel gemaekt had, dan eindigende de oefenig altiet mit het weer in mekoare douwen van de klei. Het most weer een blok worre, mit vuuf gaetjes, waerin je mit een gietertje dan waeter goot. Zo bleef de klei vochtig en zacht voor hergebruuk. Die oefening heit paedagogisch netuurlijk een paer aspekten: creativiteit stimulere, mar oak het afstand doewe van iets waeran je gehecht raekte omdat je het zelf gemaekt had, kortom maeken en afstand doewe van de maeksels. Bouw en afbraek, tiedelijk rent

Bouw en afbraek, tiedelijk rentmeester der dingen weeze.

De juffrouw stimulerende, datje dee fantasere, over bievoorbeeld de waerelddelen: we bouwden van ouwe kleden bedoewiene tenten, je waenende je eige in de woestijn, In de winter snee ze uut plakken ies en sneeuw mit ons een iglo, haest op waere grootte. Zo kwamme wiele op de noordpool. We reisden wat mit heur of! Prachtige herinneringen, je kwam in een onbekende waereld uut, in verwondering mocht je draome.

In de tekst van "uit de oude doos" wordt ds Jansens geciteerd. Ik kan me zo voorstelle, dat de predikanten altiet nauw betrokke raekende bie het kleuterschooltje, want de pastorietuun grenzende an het speulveldje. Toen ik kleuter was, stieng ds Smith in het durp, zn kinders piepende wel ns tussendeur naer huus, dat was een leuk avontuur, vooral op maendagoggend, as ze dr eige deeje verstoppe achter de laekes an de waslijn. De juf ging ze nooit zoeke, ze kwamme vanzelf weer trug naer de gezellligheid van de klasse, daer had ze vertrouwen in. Dat is oak noemenswaerdig: ze lerende ons, dat we vrieheid machte gebruuke, datje eige grenzen ontdekt. As de ontsnappers terugkerende, dan zei ze blieje: "mn verlare schaepjes vonde de weg trug".

Altiet was ze opgeruumd, een goerees karakter, mit veul plezier dienk ik daeran terug.

Teslatte: ze bleef voor mien altiet "juffrouw Jannie". Ze most er uutbundig om lache, dat ik heur altiet zo bin bluuve noeme, dan zei ze: mag je jufjoe noe ns vraege hoe oudjoe al bint? ik nam altiet bie zo n ontmoeting afscheid mit "was weer gezellig or juf!" noe zie ik in Eilanden Nieuws de foto, van haer afscheid, jaeren geleje, precies as elke schooldag is in mn herinnering: de juf goedgeluumd tussen zelfgeplakte slingers, een feestje was het, zo'njuf Mooi, toch?

René Mijnders e-mail: renemijnders@live.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen