Vervolgverhaal

Ik kijk over de Merwede en het volgelopen land waarvan nog niemand weet wat er onder de waterspiegel ligt en wie een veiUg heenkomen vond.

De Biesbosch zal ooit weer verrijzen, zelfs groeien. Ooit zullen weer nieuwe wilgenloten in de slik worden gestoken en zal er tijdens het steksteken misschien wel dwars tussen de ribben van een verdronken griendwerker door gestoken worden.

De loten zullen wortel schieten onder een geraamte van een ver famihehd van een nieuwe generatie. Zo is het leven hier. Al eeuwenlang. De storm kwam en het water dat uit de hemel en uit de aarde kolkte, verwoestte.

De Biesboschbewoners schreeuwden hun klacht naar de hemel en naar de aarde. Door de regen heen kwam de zon. En de regenboog verscheen. En het werd stil.

'Je moet nog een paar dingen voor me doen,' zeg ik tegen Aike.

Hij kijkt me van opzij aan en zwijgt. 'Wü jij Hakker bij je nemen?'

Aike knikt.

'En als mijn roeiaak wordt teruggebracht, wil jij die van me overnemen, voor niks? Wil je er de naam Job op schilderen?'

Weer knikt Aike. Aike is nu mijn beste vriend. Dat weet ik zeker. Zo zeker dat ik hem ook de laatste vraag durfte stellen.

'Wil je me zo af en toe komen bezoeken in het gevang?'

'Ja, dat wil ik zeker,' zegt Aike en kijkt me aan; z'n ogen schieten vuur.

Ineens schiet weer die zin uit dat boekje door m'n hoofd: 'Totdat het zijn rust vindt in U.'

Ik geef Aike mijn beurs die ik ooit van Wil kreeg.

'Om voor Hakker te zorgen. Er zit nog genoeg in.'

Eerder dan ik besef lopen we dwars over de markt naar de groene deuren van het politiebureau, waar mensen op lijsten staan te kijken. Het is zachtjes gaan regenen. Ook schijnt de zon en het is stil. De regenboog boven Aike is de mooiste die ik ooit heb gezien.

Met hun ruggen naar ons toe, precies voor de groene deuren met de aangeplakte lijsten, staat een groepje mensen. Bekende silhouetten. Annie, kleine Aag, Lies, Wil en Job. Mijn knieën willen niet meer en aUe spieren m mijn gezicht trillen. M'n oog loopt vol, dat zal het wel zijn.

Uit de rechterzak van mijn boks haal ik het mes van mijn pa tevoorschijn; laat het Aike zien.

'WU je dit aan Job geven?'

EINDE

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen