�Vroeger had je een emmer vol snoeppapienernu een boterhamzakje�

Door: Harry Groenenboom

De huidige koster Cees Bogerman volgde zijn schoonvader H. Dorsman op. Sinds 1762 is het kosterschap door een lid van de familie Dorsman bekleed, respectievelijk door Com. Dorsman, L. Dorsman, J. Dorsman,

Dorsman, L. Dorsman, J. Dorsman, B. Dorsman en H. Dorsman. De laatste twee waren de grootvader en vader van mevrouw Bogerman. Haar grootvader was koster van 1912 tot 1950, haar vader van 1950 tot 1980.

Toen deze zijn kosterschap beëindigde, ontstond er een vacature waarop gesolliciteerd kon worden. Dit deed Bogerman, samen met zes anderen. e Mevrouw Bogerman: "Daarover hebben we wel eerst met elkaar gesproken". Voorheen had Bogerman aangegeven nooit koster te willen worden,

"want dan kan ik 's zondagmorgens nooit meer uitslapen". Maar dat probleem heeft hij niet meer: "Ik sta elke morgen om zeven uur op, ook 's zondags". Hij werd aangenomen en kon aan de slag. Inmiddels is hij alweer bijna tweeëndertig jaar koster in de plaats van zijn schoonvader, en al die jaren met plezier. Waar dat plezier m zit? "Gewoon dat je in Gods huis mag werken, dat je de gezondheid daar voor krijgt en dat je dat mag doen.

Tweeëndertig jaar geleden

Bogerman was 38 jaar toen hij koster werd. Dat is op 1 november aanstaande alweer tweeëndertig jaar geleden. Sinds die tijd is er het een en ander veranderd. Destijds waren er zon vierhonderd kerkgangers, tegenwoordig zijn dat er een kleine tweehonderd. Mevrouw Bogerman: "Veel mensen zijn ons ontvallen, en natuurlijk was er ook de kerkscheuring in 2004". Ook was de kerk in 1980 niet voorzien van warm water en telefoon, inmiddels IS dat wel het geval. Ook de crèche was er nog niet, wat betekende dat de kostersvrouw moeihjk naar de kerk kon gaan zolang er kleine kinderen waren. Wat ook veranderd is, is de hoeveelheid snoeppapier die Bogerman moet opruimen. "Vroeger had je een emmer vol snoeppapier, nu een boterhamzakje".

Een onderdeel van de kosterswerkzaamheden is zorgen dat de kerk 's zondags voldoende verwarmd is. Mevrouw Bogerman: "In de winter 'S het nu makkelijker dan vroeger. Om de drie uur moesten er cokes 'n de kachel gegooid worden. Opa Dorsman moest in de winter ook stoven zetten". Met de huidige centrale verwarming is dat allemaal niet meer '*" "^^ orde. Bogerman: "Zaterdag stel ik de temperatuur in van de centrale verwarming, dan kan die de «fk langzaam gaan opwarmen". Dat 'S mooi, maar dan moet die het wel oen. Eén keer was dat niet het geval Mevrouw Bogerman: "In de kerk was het vijftien graden. Nou, dan duurt een kerkdienst lang hoor, midden in de winter". Het kosterswerk met het oog op de

Het kosterswerk met het oog op de zondagse kerkdienst begint zaterdagmorgen. Bogerman: "Om half tien bel ik de predikant die voorgaat op voor de psalmen en de Schriftlezing". De psalmborden voor zondagmorgen maakt Bogetman zaterdag al klaar, 's Zondagmorgens begint de kerkdienst om half tien. Om half negen probeert Bogerman in de kerk te zijn. "Als 't kan om kwart over acht", zegt zijn vrouw lachend. Bogerman: "Ik ben graag op tijd. Dan kan je rustig nog eens iets controleren om te zien of het in orde is".

Ook tijdens de dienst let de koster goed op wat er in de kerk gebeurt. Kinderen die praten of niet kunnen stilzitten in de dienst, vindt het kostersechtpaar geen probleem. Bogerman: "Een kind mag praten in de kerk, daar is het een kind voor; iemand die slaapt is veel irritanter". Soms telt hij ook het aantal kerkgangers, "maar niet elke dienst". Orde handhaven

Het komt nauwelijks voor dat de koster de orde moet handhaven tijdens de dienst. Wel valt het hem op als de jeugd zich verveelt. "Dan vouwen ze bootjes. Of vliegtuigjes. Of ze scheuren hun nagels af". Ook spreekt hij na de dienst jongeren aan die tijdens de dienst met hun mobieltjes bezig zijn. Kosters waren vroeger strenger in de manier waarop ze de jeugd in het gareel hielden, meent Bogerman. Op verontwaardigde toon: "Dan lieten ze een kind naar voren komen en moest die vooraan tussen de ambtsdragers komen staan. Dan stond die voor de hele gemeente voor schande". Zijn vrouw heeft een vrolijker verhaal. De ambtsdragers en de koster zaten ook vroeger in 'de tuin', de ruimte rond de preekstoel waar de ambtsdragers zitten, met hun rug naar de gemeente. Die ruimte is afgeschermd met een

Die ruimte is afgeschermd met een doophek. Mevrouw Bogerman vertelt dat zij als kind naast haar vader bij de ambtsdragers mocht zitten. Dat leverde een grappig plaatje op: "Vroeger was het mode om van die grote strikken in je haar te hebben, die zag je net boven het hek van de tuin uitkomen". In die tweeëndertig jaar kosterschap

zijn er natuurlijk weleens bijzondere situaties geweest. Zoals de keer dat op zaterdagmorgen voor de avondmaalszondag bleek dat verkeerd avondmaalsbrood was geleverd. In sneetjes, terwijl was gevraagd om ongesneden witbrood. Gelukkig kon nog tijdig voor het juiste brood worden gezorgd.

Het was voor Bogerman altijd goed mogelijk om zijn werkzaamheden te combineren met zijn werk bij de gemeente. En als het lastig is, was er altijd wel een gemeentehd dat wilde assisteren. Joop: "Er zijn zovele bereidwiUige mensen om te helpen".

Bogerman ziet in zijn familie niemand die het kosterschap van hem kan overnemen als hij er mee stopt. Na 250 jaar wordt het misschien tijd dat een andere familie het kosterswerk gaat doen, wie weet voor een volgende 250 jaar...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen