Scheelhoekeilanden broedvogelrijk door laagje wegenzout

Tekst en foto's: Adri van der Laan

De Plaat van Scheelhoek is één van de weinig natuurgebieden op het eiland die niet vrij toegankelijk zijn. Beheerder Natuurmonumenten (sinds 1974) heeft er voor gekozen omdat het fungeert is al een rustge-bied voor veel vogels. Scheelhoek was oorspronkelijk een

Scheelhoek was oorspronkelijk een onbegroeide zandplaat in het Haringvliet. Bij hoogwater liep de plaat onder. Aan het eind van de 19e eeuw kwamen er steeds meer droogvallende delen. En vanaf 1914 werd er riet, biezen en gras aangeplant. Dit om het zand vast te houden en gebied te winnen. Het gevolg was dat er aan de noordzijde van Scheelhoek duin werd gevormd, waar de zee regelmatig doorheen brak. Tijdens de Deltawerken heeft men aan de noordzijde van Scheelhoek een dijk aangelegd en werd de plaat afgescheiden van het Haringvliet.

Eilanden Tegen Scheelhoek aan, in het

Tegen Scheelhoek aan, in het Haringvliet liggen vijf vogeleilanden. Deze zijn zeventien jaar geleden aangelegd door Rijkswaterstaat. Ze dienen als compensatie voor verloren gegane broedgebieden door de Deltawerken. De eilandjes hebben de volgende namen: Achtereiland, Groot & Klein duineiland. Betoneiland en Stuifeiland. Eén van de eilanden, betoneiland is aangelegd met een zandcement mengsel. Dit om overtollige begroeiing tegen te gaan. Want met teveel begroeiing zou de oorspronkelijke functie van de eilanden - broedgelegenheid voor de kustbroedvogels - verloren gaan. Tot afgelopen jaar werden de eilanden ieder jaar gemaaid en geploegd om ze 'open' te houden.

Ted Sluijter van Natuufmonumenten legt uit dat deze Scheelhoekeilanden belangrijke broedplaatsen zijn voor een aantal bedreigde kustbroedvogels. "Op de eilanden komen maar liefst drie verschillende sternensoorten voor: de Grote Stern, Visdief en Dwergstern. Maar ook de Zwartkopmeeuw, Kluut, Bontbekplevier en Strandplevier". Natuurmonumenten heeft in de afgelopen jaren een voortdurende strijd gevoerd tegen de begroeiing. Door de snel toenemende vegetatie vestigen de sterns zich niet rneer of komen de opgroeiende kuikens in de verdrukking. "Juist deze kustbroedvogels zijn sterk afhankelijk van schaars begroeide open landschappen", aldus Ted Sluijer. Op de meeste eilandjes nam de

omvang van de ruigtekruiden zodanige vormen aan dat er ingegrepen moest worden. "De aanleg van de eilanden destijds was wel succesvol. Voor de Grote stern zijn de eilanden de belangrijkste broedkolonie in de noordelijke delta. Maar de aanwezige begroeiing was een groot probleem geworden".

Oplossing

Om iets aan deze situatie te doen heeft Natuurmonumenten een niet alledaagse maatregel genomen. Voor het broedseizoen heeft men de eilanden omgeploegd en er een zoutlaagje op aangebracht. Hiervoor heeft men gewoon wegenzout gebruikt. Als we langs de eilanden lopen blijkt dat deze ingreep in de natuur van deze organisatie succesvol is geweest. De zoutlaag is in het vroege voorjaar op drie van de vijf eilanden aangebracht en het blijkt dat de broedvogelpopulatie sterk is toegenomen. Zo zijn er dit jaar ongeveer 3100 broedende paren Grote Sterns waargenomen. Vorig jaar waren dit er nog maar 1.900. De mensen van Natuurmonumenten

De mensen van Natuurmonumenten zijn blij met het positieve resultaat van het zout maken van de eilanden. Dit project kon worden gerealiseerd met subsidie van de provincie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen