�Christus zoekt het verlorene�

Dit woord van Christus vindt zijn bevestiging in de roeping van Levi, die in zijn tolhuis te Kapernaum zit. De Heere Jezus gaat aan de Schriftgeleerden, de eigen-gerechtigde theologen van Israël voorbij en gaat naar het tolhuis in Kapernaum. Hij roept in zijn genade Levi de tollenaar. Op het korte: "Volg Mij", keert Levi de tollenaar, overweldigd door de genade van Christus, het tolhuis voorgoed de rug toe en gaat achter Christus aan.

Christus zoekt het verlorene. Dat blijkt uit die roeping.... het blijkt uit nog meer.

Want als Levi de tollenaar het .feest der genade en een overvloedige maaltijd aanricht, dan zit Christus aan de gedekte tafel aan met tollenaren en zondaren. Hij schuwt niet de gemeenschap met het minste allooi van Israel's maatschappij.

Hierin is de heerlijkheid van Christus.

De keurige theologenstand van Israël, Farizeeën en Schriftgeleerden ergeren zich uitermate aan dit gedrag van Christus. Hoe kan Hij zich met zulke mensen inlaten!

Maar dan verklaart Hij hun het doel van Zijn komst: "Want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren...." Reeds in de eeuwige vrede-raad heeft Hij zich daartoe aangeboden. Brandoffers en slachtoffers konden God niet behagen. Die konden geen uitkomst bieden.

Maar toen zei de Zoon in zelfovergave: "Zie, Ik kom". En Hij is gekomen. In de volheid van de tijd is Hij gekomen als Kind in Bethlehem's kribbe. Gekomen niet om te roepen rechtvaardigen. Want ziet... aan tempel en synagoge gaat Hij voorbij. De geestelijke stand van Israël, in eigen ogen kerngezond, heeft Hem niet nodig. Het mist niet alle gerechtigheid voor God. Het volk van de Wet heeft van die Wet een verkeerd gebruik gemaakt. God had die Wet aan Israël gegeven, om tot kennis van eigen verdorvenheid en verlorenheid te komen. Maar men heeft die Wet gebruikt om in de hemel op te klimmen. Men heeft in de werken van de Wet zijn gerechtigheid. En dan is er voor . Christus geen plaats. Alleen daar is plaats voor Hem, waar men alle gerechtigheid mist

Hij zoekt het verlorene: "Want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren...." Dit woord van de Heere Jezus is ontdekkend voor ieder, die uit de werken van de Wet zoekt rechtvaardig te worden. Het leert ons, dat deze gerechtigheid niet genoegzaam is voor God.

"Zondaren".... dat zijn mensen, die met al hun werken en al hun kunnen, in het slop zijn terecht gekomen. Die ontdekt hebben, dat het aan hun kant een afgesneden zaak is.

Alleen genade kan hen redden. Ze hebben niets anders aan te bieden dan een verdorven hart en een verloren leven. Als God ons leven doorlicht met de röntgenstraal van zijn Wet, wordt dat onze ont-dekking. Schuldig aan al Gods geboden en het eeuwig verderf waardig.

De farizeër in ons zoekt gronden. In ons nette leven, in ons spreken over geestelijke zaken, in bepaalde bevindingen. Het is te kort en te smal!

Er zijn rechtzinnige mensen, die een hoofd vol dogmatiek hebben. Zij weten het goed. Maar wat het hoofd bezig houdt, laat het hart koud. Spreekt Christus zulken zalig? Neen, Hij spreekt zalig de armen van geest. De mensen die het niet meer weten. Die aan het eind van hun latijn zijn gekomen.

Die niet weten hoe het aan moet met hunzonde, met hun schuld, met het telkens weer verlaten van de Heere.

Wet u wie het ook niet meer wist? Die tollenaar daar in de uiterste hoek van de tempel. Eén schreeuw bleef hem over.... de schreeuw om genade! "O, God wees mij (de) zondaar genadig". De farizeër dat was een andere man! Die wist het wel! Die schreed, breeduit en in het volle gewicht van zijn rechtvaardigheid, door de tempel.

Maar wie ging gerechtvaardigd naar huis? Niet de farizeeër, maar de tollenaar!

Bent u, die dit leest, al geworden wat u bent.... zondaar voor God?

Werd het Woord van God door de Heilige Geest zó doorgelicht, dat alle grond u gans ontviel en u met tollenaren en zondaren solidair in de schuld kwam? Dan gaat ook voor u van dit woord van Christus:, ,Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren...." een bevrijdende kracht uit. Hij roept in zijn genade juist zulke mensen, die niets anders te bieden hebben dan hun zonde en schuld. Hij wil met hen zitten aan de gedekte tafel. Ja, hier is de vrijmakende kracht van het Evangehe, dat Christus juist mensen roept, die alle gerechtigheid missen. Hij zoekt het arme, het ellendige, het verdorvene en het schuldige. Dat vindt in Hem een eeuwige gerechtigheid.

Neen.... het is niet uit de Wet der werken, maar door de Wet der genade, dat is Christus, dat wij behouden worden.

Zo belijdt het geloof tot roem van Christus:

Jezus, niet mijn eigen kracht, Niet het werk door mij volbracht. Niet het offer dat ik breng. Niet de tranen die ik pleng. Schoon ik ganse nachten ween, kunnen redden... Gij alleen.

Zie ik breng voor mijn behoud IJ geen wierook, mirr' of goud; Moede kom ik, arm en naakt, tot de God die zalig maakt, die de arme kleedt en voedt, die de zondaar leven doet".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen