Een warm onthaal voor meester Toon bij afscheid van o.b.s. Roxenisse

Door Hans Villerms

Het begon bijna tien jaar geleden. Toon Winkels, wonend in Oude- Tonge, had afscheid genomen van het middelbaar onderwijs, ook als concierge, maar in de praktijk vond 'ie stilzitten maar niks. Toen op o.b.s. Roxenisse een vacature bestond voor concierge, voor twee dagen per week, solliciteerde Toon en werd hij aangenomen. Momenteel leven we echter in een ti)d van bezuinigen en ook op Roxenisse moet dat gebeuren. "Als dat dan nodig is", had Toon gezegd, "ga ik maar weg". En zo kwam het moment dat 'ie ook weer ging, bijna 71 jaar jong. Maar het vertrek is node en gaat allen aan het hart, zowel bij de collega's als bij de schoolkinderen en niet m de laatste plaats bij Toon zelf "Ik heb er geen seconde spijt van gehad dat ik hier ben gaan werken. Ik heb 't met heel veel plezier gedaan en heb 't hier fantastisch gehad. Ik ben van dit schooltje gaan houden en één dmg weet ik zeker: dat ik jullie verschrikkelijk ga missen!" Zo verwoordde Toon zijn gevoelens rondom zijn afscheid.

Waardering

Ter gelegenheid van zijn vertrek was er donderdagmiddag een afscheids-bijeenkomst in de feestelijk versierde hal van de school. Daar kreeg hij diverse cadeaus aangeboden en werden hem vele warme woorden toegevoegd, vol waardering en dankbaarheid voor wie Toon was en wat hij voor de school en voor het leven op school heeft betekend. Van de kinderen hadden de jufs op school uitspraken verzameld, hoe zij over meester Toon dachten. En een bonte verzameling daarvan passeerde donderdagmiddag de revue, toen Toon en zijn vrouw, allebei met feestmuts op, op het podium in de hal zaten: 'n beetje gek, lief, mooie ogen, opruimen, spion, gereedschap, grapjes. handig, helpen, schoolkamp, z'n best doen, en nog veel meer.

Tim en Toon

Met één leerling bleek er de achterliggende tien jaar een speciale klik te zijn geweest. En ondanks dat die vorig jaar de school al had verlaten, heeft Roxenisse hem gevraagd toch nog 'n keer te willen komen, voor het afscheid van meester Toon. En dat deed 'ie van harte, Tim Visbeen, voor zijn 'oude' vriend. En zo stonden ze onverwachts weer oog in oog met elkaar, op het podium. Tim had een levendige voordracht voor Toon gemaakt en al gauw werd duidelijk wat de reden van die speciale klik was: beider grote voetballiefde. En omdat ze in het verleden wel eens wedden om een zak drop over hoe de uitslagen van voetbalwedstrijden uit zouden pakken, had Tim een heerlijke pot drop voor Toon meegenomen. Maar nu zonder weddenschap.

In het zonnetje

Verschillende pakjes mocht de scheidende conciërge deze middag open maken. Zoals een herinneringsboek, waarin allerlei bijdragen van de kinderen verzameld waren die ze speciaal voor meester Toon hadden gemaakt. En een grote fotocollage. ingelijst en wel, van diverse momenten uit het Melissantse schoolleven van Toon. Maar ook een cadeaubon voor een arrangement met een tweedaagse overnachting en theaterbezoek aan een stad in Nederland, Belgiè of Duitsland, samen met z'n vrouw. En als laatste was er het afscheidslied dat de school voor het vertrek van hun Toon had gemaakt. "Als er één verdient om in het zon

"Als er één verdient om in het zonnetje te worden gezet, dan ben jij het!", zo was aan 't begin van het afscheidsfeest tegen Toon gezegd. En in het zonnetje hééft hij gestaan. Een warm afscheidsfeest, ondanks dat het node was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen