�Naomi of Mara�

Het zou zomaar kunnen dat u een bijnaam hebt. In mijn geboortedorp had vrijwel iedere dorpeling een bijnaam: Keesje Vreugdevuur, Henk Soepbuik, Gerard Geit... Vaak zit er een heel verhaal achter zo'n bijnaam. En meestal zijn het anderen die je zo'n bijnaam geven. Soms is het een regelrechte scheldnaam.

In het Bijbelboek Ruth lezen we ook over een vrouw met een bijnaeim, waar een heel verhaal achter zit. 't Is geen bijnaam die anderen haar geven, maar die ze zelf voorstelt. 'Naomi' heet deze vrouw. 'Liefelijkheid', betekent dat. Eerst paste die naam haar prima! Want Naomi was gelukkig getrouwd met Elimelech; samen runden ze een bloeiend boerenbedrijf in Bethlehem en God gaf ze twee jongens. Wat wil een mens nog meer? Maar toen kwamen de crisisjaren. Er

komt hongersnood en het gezin van Naomi wordt asielzoeker in buurland Moab. Maar daar is ook het paradijs niet. Naomi krijgt slag op slag te verduren. Eerst sterft Naomi's man en vervolgens haar beide jongens. Met twee kinderloze schoondochters blijft Naomi achter. Ze beschouwt haar leven als een gelopen race. Als Naomi met een van haar schoon

dochters na verloop van jaren terugkeert in haar geboorteplaats, is het verdriet gewoon van haar gezicht af te lezen. In haar ogen zie ik twee grote vraagtekens staan: Waarom? Waarom?

Vandaar dat voorstel van Naomi: Noem mij maar 'Mara'. 'Bitterheid', betekent dat. Die naam kennen we uit de geschiedenis van Israel. In de snikhete woestijn denkt het volk eindelijk water te hebben gevonden. Maar zodra ze ervan proeven, spuwen ze het weer uit. Het is bitter.

Mara. Nou, zo smaakt het leven voor Naomi. Noem mij maar Mara, want de Almachtige heeft mij grote bitterheid aangedaan. Ja, Naomi, daar kan ik nou helemaal inkomen. Van je vroegere geluk heb je alleen de scherven nog over. Wie zou deze vrouw nog wel Naomi, 'liefelijkheid' durven noemen?

Toch is er iemand die dat wel doet. De schrijver van het boek Ruth. En achter deze auteur zit de hand van de Heilige Geest. De naam 'Mara' staat in het boek Ruth alleen maar in dit vers. Als je verder leest in dit Bijbelboek, is het overal: Naomi! De Heilige Geest neemt Naomi's voorstel niet over. Niks Mara.

Blijkbaar is er iets, wat Naomi kwijt is. Wat dan? Nou, dat ons eindpunt vaak Gods beginpunt is. Voor Naomi lijkt alles over en uit. Maar de HEE­ RE God slaat de bladzijde om. Hij schrijft verder. Er komt een onverwachte ontknoping. Want daar zit ze, aan het eind van het Bijbelboek Ruth. Die grijze en gerimpelde Naomi. Met Obed op haar schoot, die gerekend wordt als haar nakomeling. Obed, de opa van David, de voorvader van de Heere Jezus. Want zo lopen de lijnen in het boek Ruth! God schrijft heilsgeschiedenis.

De HEERE laat Ruth uit Moab komen, om voorouder van de Messias te zijn. Nee, da,t had Naomi nooit vermoed. Die hoop had Naomi allang opgegeven. Noem mij maar Mara, want de hand van de Almachtige is tegen mij uitgegaan. In al dat leed ziet ze de slaande hand van de HEERE.

Maar Gods is de Schepper van de einden der aarde. Hij laat alle dingen meewerken ten goede, voor hen die God liefhebben. Hij geeft leven op ons dode punt.

Psalm 138 zingt daarover: Als ik omringd door tegenspoed - bezwijken moed - schenkt Gij mij leven! Zó verrassend is de God van de Bijbel. Dat blijkt telkens weer:

- Abraham en Sara zijn bejaard - de kinderzegen zit er niet meer in. En toch zegt de HEERE: Over een jaar zal Sara een zoon hebben. - Israels weg lijkt letterlijk dood te

- Israels weg lijkt letterlijk dood te lopen op de oever van de Schelfzee, maar de HEERE baant een pad door de zee. - En als Gods volk in de ballingschap

- En als Gods volk in de ballingschap is, lijkt alle hoop vervlogen. Maar daar klinkt Gods stem: Troost, troost. Mijn volk!

Ons nulpunt is Gods vertrekpunt.

God kan wat beginnen met een afgehakte boomstronk. Dat zien we toch allermeest op Golgotha. Daar hangt een stervende Man van smarten. Zijn lichaam wordt afgebroken en in het graf gelegd. Maar dät allerdiepste nulpunt is voor ons een oorzaak van eeuwige zaligheid geworden. Want het wordt Pasen. Door het nulpunt van de dood maakt God een nieuw begin. Jezus leeft in eeuwigheid!

Nu zit Hij aan de rechterhand van Zijn Vader. Als de medelijdende Hogepriester, Die geknakte mensen kent, door en door. En wie in het stof lag neergebogen, wordt door Hem weer opgericht! Wat is Zijn Naam?

Jezus, Zaligmaker. Kent u die Naam? Hij weet u in elk geval wel te vinden. Hij kent ons verdriet, ons getob. Hij doorgrondt de onrust van ons hart. Soms kunnen wij alleen maar Mara denken. Daar is zoveel te klagen, daar is zoveel geween... En dat mag ook. De Psalmdichters gaan ons erin voor. 'k Ben gewoon in bange dagen, mijn benauwdheid U te klagen. Ook voor Naomi blijft het gemis van man en kinderen recht overeind. Klagen bij de HEERE, dat mag! En toch: Als de Naam van Jezus

En toch: Als de Naam van Jezus klinkt in ons leven, dan schijnt er tóch zoveel licht door de wolken heen. Het licht van de blinkende Morgenster. Voorbode van een nieuwe dag. Als die ster gaat stralen in de wereld,

Als die ster gaat stralen in de wereld, spreekt de engel tegen Zijn moeder Maria: En gij zult Zijn Naam heten JEZUS, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden. Dankzij die Naam is het nooit alleen maar Mara wat de klok slaat. Al gaat het nog zo diep. Want de Heere Jezus zegt: Ik ken Mijn schapen bij name. En niemand zal ze uit Mijn hand rukken. , Kent gij die Naam nog niet? Die Naam draagt mijn Heiland, mijn lust en mijn lied!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen