Verhoging AOW leeftijd

Een historisch besluit In de nacht van 10 op 11 juli nam de Senaat, de Eerste Kamer, kunnen we wel zeggen, een historisch besluit. Want ruim een halve eeuw na de invoering van de Ouderdomswet, in 1957 aangenomen, werd besloten de leeftijd van 65 jaar, waardoor elke Nederlander pensioen krijgt, te verhogen. De partijen die het zo geheten Kunduz-akkoord overeenkwamen en de SGP stemden voor het wetsvoorstel. De uitvoering ervan betekent dat vanaf 2013 elk jaar de AOW leeftijd met een maand wordt verhoogd. En vanaf 2016 betreft de verhoging elk jaar twee maanden. In 2023 is dan de leeftijd om pensioen te krijgen tot 67 jaar gestegen.

Een verstandig besluit

Veel is ervoor te zeggen. Ik noem enige overwegingen: 1. de ouderen blijken steeds ouder te worden in ons land; 2. de beroepsbevolking die aan het werk is krimpt; 3. de staatskas kan zo in tact blijven en het geld betalen; 4. op de arbeidsmarkt kunnen ouderen langer doorwerken; 5. wel moet de positie van de ouderen op de arbeidsmarkt zo mogelijk verbeterd worden; 6. en voor de lasten draaien dan niet de jongeren alleen op.

Een vervelend besluit

Voor ouderen die van een klein inkomen moeten zien rond te komen is dit besluit niet gemakkehjk te verwerken, want het verlies van een maand AOW niet te krijgen moeten zij dan zelf maar zien op te lossen.

En kunnen en mogen wij hen de rekening laten betalen? Terecht is dan ook afgesproken dat minister Kamp van Sociale Zaken nog eens heel goed zijn blik erover laat gaan. In ethisch opzicht is het van belang de ouderen, die soms veel jaren hebben gewerkt bij te staan en niet onnodig te belasten met geldzorgen.

Een uitvoerbaar besluit

Verstandig is het in dit opzicht dat de voorstemmende partijenbesloten hebben pogingen te ondernemen om het voor werkgevers en oudere werknemers aantrekkelijker te maken om niet langer aan het arbeidsproces deel te blijven nemen. Als alleen maar het zo te heten bezuinigingsbeleid de leiddraad is geweest, ook nog in combinatie met de versoepeling van het recht om werknemers te kunnen ontslaan, dan kunnen ouderen daarvan heel negatieve gevolgen van ondervinden. Uitvoerbaar is het genomen besluit van de Eerste Kamer alleen, als men zich inzet vooreen betere kans op werk voor ouderen. Zeker de christelijke parlementariërs en ministers mag gevraagd worden de ouderen overeenkomstig de Schrift niet opzij te zetten maar bij te staan in hun situatie, toch?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen