100e verjaardag voor mevrouw M. Polder-Hollaar

DIRKSLAND - De kamer van mevrouw Polder-Hollaar in zorgcentrum Geldershof is opgesierd met slingers, boeketten en een kleurig cijfer '100' aan de muur. Tientallen felicitatiekaarten ter ere van haar honderdste verjaardag kreeg ze de le afgelopen dagen. "Ik ben er een beetje stil van", bekend ze.

Door Jolanda Driesse-Bosland Dertig augustus 1912 werd ze geboren in Sommelsdijk. Ze was de jongste in een gezin van zes kinderen. "Ik had vier broers en twee zussen. Van mijn broers en zussen ben ik nog als enige over. Maar mijn oudste broer is 102 geworden, dus zo oud worden als ik zit wel een beetje in de familie hoor!"

Fijne tijd in Dirksland

Al vroeg leerde ze om flink aan te pakken en werkte ze mee op het land. "Aardappels rapen, uiten poten en in de witlof werken, er was altijd iets te doen hoor", glimlacht mevrouw Polder.

Na haar huwelijk in 1935 met Willem Polder verhuisde ze naar Dirksland. "En daar heb ik mijn verdere leven gewoond." Lange tijd woonde mevrouw Polder samen met haar man en zoon Herman aan de Kralingseweg. Hier bewaart ze goede herinneringen aan. "Met de buren heb ik altijd een heel goed contact gehad. Mijn vroegere buurvrouw Joke komt nog altijd twee keer in de week bij me langs." Ze vertelt dat de Kralingseweg eerst nog Sommelsdijks grondgebied was. "Het was toen nog een grindweg. Later ging onze straat bij Dirksland horen en kregen we stenen bestrating. Toen gingen we er echt op vooruit!", lacht ze.

Eerste auto Veel zag mevrouw Polder veranderen

Veel zag mevrouw Polder veranderen in een eeuw tijd. Ze zag de eerste auto's rijden door Dirksland m de tijd dat het vervoer op Flakkee per tram en boot was geregeld.

"Een telefoon was vroeger ook iets bijzonders", herinnert ze zich. "Mijn man was jachtopziener en zijn baas woonde in Sommelsdijk. Vandaar dat wij een telefoonaansluiting kregen, dat was makkelijk om te overleggen over het werk. De aanleg van de telefoon koste 2,50 gulden!" Ze maakte twee oorlogen mee en de

Ze maakte twee oorlogen mee en de watersnoodramp van 1953. "Er stond een meter water in huis. Alles was met modder overdekt. Dat was een troep!"

Niet klagen

De gezondheid van mevrouw Polder is redelijk goed. Haar gehoor is wat minder geworden en het lezen gaat niet meer zo makkelijk. "Verder mag ik niet klagen. Ik kan het soms niet geloven dat ik er nog ben", zegt ze dankbaar. Sinds 10 jaar woont ze m zorgcentrum Geldershof. "De verzorging is erg goed voor me. Ik kan het niet beter hebben!" Het personeel van Geldershof het

Het personeel van Geldershof het haar verjaardag niet onopgemerkt voorbijgaan. "Ze hebben een draaiorgel laten komen, mijn kamer was versierd en ze hebben voor me gezongen", vertelt mevrouw Polder. I de verjaardagskamer van Geldershof vierde de eeuwelinge haar verjaardag met familie en bekenden. Uiteraard waren ook de (achter-)kleinkinderen van de partij. Terwijl mevrouw Polder terugkijkt

Terwijl mevrouw Polder terugkijkt op de gebeurtenissen rondom haar verjaardag wordt er geklopt. Voor de deur staat het volgende bezoek te wachten; burgemeester Stoop en zijn echtgenote vereren de jarige met een felicitatiebezoek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen