�Piet de kapper� en zijn vrouw vieren platina huwelijksjubileum

Onlosmakelijk zijn ze aan Stad aan ‘t Haringvliet verbonden geweest. Eigenlijk ook nu nog, ondanks dat ze alweer een aantal jaren niet meer ‘op Stad’ wonen. Want wie ‘Piet de kapper’ zegt, weet dat ‘t over de welhaast legendarische dorpskapper van Stad aan ‘t Haringvliet gaat, die daar 56 jaar lang en tot op 79-jarige leeftijd de kappersschaar hanteerde. En dat zijn vrouw Marie onafscheidelijk naast hem in de kapperswinkel te vinden was. De winkel aan de Voorstraat naast ‘t oude gemeentehuis, die voor menigeen een ware bezienswaardigheid was, een heus museumpje, omdat Piet het winkelinterieur bewust liet zoals ‘t vroeger al was. Ook menig toerist die Stad aandeed raakte al gauw in vervoering van de unieke en museale omgeving waarin ze terechtkwamen als ze binnenstapten. Verscheidene fotootjes werden er dan ook gekiekt. “Ja, de winkel was hartstikke verward, het was simpel en eenvoudig, maar ik had er geen enkel belang bij om te moderniseren”, licht Piet nu toe. Zelf heeft hij ook kisten vol foto’s staan, hij vermoedt dat hij wel ‘n slordige 1200 foto’s van de winkel heeft liggen. De kapperswinkel van Piet en Marie was zeer laagdrempelig. Iedereen was er welkom. Op afspraak werd niet gewerkt. Je kon zo naar binnen voor een knip- of scheerbeurt. “En ik was nog de goedkoopste ook”, weet Piet. Daarnaast kon je er terecht voor allerhande waar, waarvan je vrijwel zeker kon zijn dat ‘t bij Piet en Marie te vinden was. Niet alleen producten die met haarverzorging te maken hadden, maar “letterlijk van alles”, zoals Piet zelf zegt. Van lampjes tot punaises, en niet te vergeten: een veelheid aan rookwaren, in allerlei soorten en smaken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit alles veel, heel veel klanten trok, van het hele eiland. Piet de kapper en zijn vrouw én hun winkel, het was een begrip.

Maar dit is verleden tijd geworden. Piet knipt niet meer, al zou hij ‘t zeker nog kunnen. Maar samen met Marie woont hij nu in verzorgingshuis ‘De Goede Ree’ te Sommelsdijk. Aan de Voorstraat in Stad aan ‘t Haringvliet herinneren nu alleen de winkelraampjes nog aan het verleden, ook al is het pand waarin ze tien jaar geleden hun bijzondere winkel nog hadden inmiddels verkocht.

Proberen op burgemeestershoofd

Piet werd in Den Bommel geboren. Zijn vader had er een kapperszaak en toen Piet op 14-jarige leeftijd van school kwam kon hij daar aan de slag. Vader had bij Buijsse in Middelharnis een wit jasje voor hem besteld en als klein kappertje in spe kon Piet het vak zich in de praktijk eigen gaan maken. Zijn eerste klant was de toenmalige burgemeester van Ooltgensplaat, weet hij nog. “Een klein mannetje met alleen nog een randje haar om het hoofd. Daar mocht ik ‘t op gaan proberen…” Toen Piets vader na verloop van tijd zijn zoon niets meer kon leren, gaf hij aan dat ‘t goed zou zijn als hij eens een poos elders in de leer zou gaan. Zo kwam Piet in 1941 bij een kapper in Rotterdam-Pernis terecht. Na een jaar daar te hebben gewerkt, kwam hij terug naar Den Bommel.

Hier leerde hij ook Marie van der Plaat kennen, met wie hij in 1942 in het huwelijk trad. Marie werd in Stad in ‘t Haringvliet geboren en ging na de lagere school aan ‘t werk in de huishouding en in de winkel bij de bakker in het dorp.

Oorlogsjaren

We zitten inmiddels in de oorlogsjaren. Tijdens de mobilisatie heeft Piet in Stad aan ‘t Haringvliet de toenmalige kapperswinkel van Toppers overeind gehouden. Maar het was in mei 1943 dat hij, als enige man uit Den Bommel, naar Duitsland moest en daar in een fabriek werd tewerkgesteld waar tanks werden geproduceerd. In de tijd dat Piet in Duitsland zat, moest Toppers uit Stad evacueren en vertrok hij naar Den Briel, waar hij ook altijd is gebleven. Hij stuurde naar Piet in Duitsland een brief waarin hij aangaf dat deze de kapperszaak in Stad aan ‘t Haringvliet maar over moest nemen als hij weer terug was, de rest zou later wel geregeld worden. En zo is ‘t gebeurd ook. Voor Piet en zijn vrouw betekende dit het begin van een carrière als zelfstandig kapper die 56 jaar zou duren. Ze zijn hier ook altijd gebleven. Samen kregen ze hier drie zonen en een dochter. “Ook kleinkinderen en achterkleinkinderen, maar ik durf eerlijk niet te zeggen hoeveel ‘t er zijn”.

Niet mee bemoeien

Heel veel praatjes hebben en Piet en zijn vrouw te horen gekregen, als klanten bij hen onder ‘t knip- of scheermes zaten. “Wel eens te veel”, zegt Piet, “maar je bemoeide je verder nooit ergens mee”. Elco Brinkman, die als burgemeesterszoon naast Piet en Marie woonde, heeft hij als kleine jongen dikwijls genoeg geknipt. Heel wat huisartsen behoorden ook tot zijn vaste klantenkring, maar Piet wilde die niet overdag in zijn winkel hebben, om te voorkomen dat zij door andere klanten zouden worden bestookt met allerlei gezondheidsvragen. Menigmaal trok de kapper van Stad er ook op uit om mensen thuis te knippen, veelal als ze zelf niet meer in staat waren om naar de kapperswinkel te komen. “Autorijden heb ik nooit gedaan, maar als ik ergens nodig was, werd ik er altijd wel gebracht”.

Nooit meer knippen

Sinds 2008 woont Piet in De Goede Ree. Zijn vrouw verbleef er al eerder, toen dit om gezondheidsredenen noodzakelijk werd. Toen ditzelfde ook voor hem ging gelden, kwam ook hij naar het verzorgingshuis. Piet geniet nog een goede gezondheid, al heeft hij wel veel, en zichtbaar, last van evenwichtsstoornissen. Bij zijn vrouw zijn de gedachten niet meer zo helder als vroeger. Zelfs nu hij en Marie in De Goede

Zelfs nu hij en Marie in De Goede Ree zitten, heeft Piet de haren van z’n vrouw nog wel ‘ns een enkele keer geknipt. En als hem gevraagd wordt of hij deze en gene in het verzorgingshuis eens zou willen knippen, doet hij dat pertinent niet. “Er zijn hier een paar mensen die dat voor hun brood doen, en daar wil ik niet tussen gaan zitten”, verklaart hij. “Bovendien heb ik er het juiste gereedschap niet meer voor. Nee, knippen doe ik nu nooit meer”.

Wie met Piet aan de praat raakt over wat ‘ie in z’n leven zoal heeft meegemaakt komt erachter dat hij vol herinneringen en verhalen zit. Tussendoor loopt hij regelmatig naar de kast om even iets te laten zien van hetgeen waar hij ‘t over heeft. En feilloos weet hij te vinden wat hij op het oog had. Regelmatig ontmoet hij nu medebewoners met wie hij in het dagelijks leven vroeger ook wel te maken had. En van de herinneringen die dan opgedist worden geniet Piet nog steeds.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen