Gerrit en Ma van der Valk uit Middelharnis vieren hun zestigjarig huwelijksjubileum

De eerste keer dat Gerrit en Ma elkaar ‘bewust’ ontmoetten, waarbij iets ontstond dat inmiddels al meer dan zestig jaar lang voortduurt, was op de boot naar Middelharnis, toen Gerrit in 1951 terugkwam uit Nederlands-Indië, waar hij op herhaling was geweest voor militaire dienst. Ze trouwden drie weken voordat de Watersnoodramp plaatshad. In Oude- Tonge hadden ze ‘s zaterdag vóór de ramp een stuk grond gekocht om een huis op te laten bouwen, waarvoor de maandag erop de handtekening gezet zou worden. Ze zouden dus eigenlijk in Oude-Tonge gaan wonen. Maar die plannen zijn in de meest letterlijke zin weggespoeld. Na aanvankelijk bij één van de grootouders in te hebben gewoond, kregen Gerrit en Ma aanvankelijk een huisje aan de Visserstraat in Middelharnis. Later verhuisden ze naar de Irenelaan, waar ze tot drie jaar geleden zijn blijven wonen. Toen werd Ma ernstig ziek en werd ‘t noodzakelijk om kleiner te gaan wonen. “In plaats van een eigen huis, wat we eerst van plan waren, hebben we dus altijd in ‘n huurwoning gezeten, en dat is ook prima bevallen”, zegt Gerrit, zestig jaar na dato.

Gezondheid

De gezondheid van Ma is in de achterliggende paar jaar weer wat beter geworden. Ze kan met behulp van een rollator best wel ‘n eindje ‘t dorp in en op die manier gaat ze regelmatig samen met Gerrit een boodschapje doen. Niettemin zijn er nog steeds zorgen rondom de gezondheid. Haar leven lang heeft ze gehandwerkt en nog steeds doet ze dit graag, al gaat niet alles even gemakkelijk meer.

Bij Gerrit is het gezichtsvermogen de laatste twee jaar achteruit gehold. Slechts wazig ziet hij de wereld om zich heen nog en dat levert voor het dagelijks leven best beperkingen op, zeker als je verder nog kerngezond bent en van alles aan zou willen pakken. “Maar je leert er wel mee leven”, relativeert hij nuchter. Met behulp van sterk vergrotende optische apparatuur kan hij nog wel wat dingen bekijken of zelfs lezen.

Grondwerk

Gerrit werd geboren aan de Oostdijk in Middelharnis, waar hij tot z’n vierde jaar bleef. Daarna is hij in Oude- Tonge gaan wonen. Na hier de lagere school bezocht te hebben, moest ‘ie aan ‘t werk en ging hij de landbouw in, waar hij ook wel aan de dorsmachine stond. Toen hij getrouwd was ging hij naar school bij de Heidemij, waar hij opgeleid werd tot uitvoerende. Negen jaar is hij bij deze werkgever gebleven. Daarna maakte hij een overstap naar Kievit & Kleijkamp te Hellevoetsluis, waar hij z’n verdere arbeidzame leven gebleven is. Het grondwerk heeft hem altijd aangesproken, zowel handmatig als met de dragline. Voor de liefhebberij heeft hij aan de Boomgaardweg dan ook jarenlang een hof gehad, waar hij een meester was in recht zaaien. Ook nu heeft hij nog een klein lapje grond en een schuurtje op Knorrenburg.

Zwemmen

Verder brengt hij zijn dagen door met veel naar het nieuws te kijken op televisie of zich voor te laten lezen door zijn vrouw, en regelmatig met haar om boodschappen te gaan. Autorijden gaat vanwege z’n slechte gezichtsvermogen al twee jaar niet meer, fietsen doet ‘ie soms nog wel eens. Dat deden ze in ‘t verleden trouwens ook graag, met het hele gezin, fietsen over ‘t eiland. Evenals naar de wintersport gaan, of de zomervakantie doorbrengen in hun caravan in Ouddorp. Het was, en dat is ‘t eigenlijk nog wel, voor Gerrit een waar genoegen om in zee te zwemmen. Dat deed hij al als het buiten nog maar dertien graden was. En eigenlijk overweegt hij dit toch weer eens op te gaan pikken. Of zelfs met de Nieuwjaarsduik mee te doen.

Secretaresse

Ma werd geboren aan de Langeweg in Sommelsdijk; “bie de zes huusjes”, verduidelijkt ze. Later is ze “in de Weistraetjes” gaan wonen, “in de Eerste Weistraat”, volgt nog ter verduidelijking, “tegen de ambachtshool aan”. Hier heeft ze tot haar trouwen gewoond. Na de lagere school is ook zij gaan werken, als kindermeisje en als dienstmeisje, daarnaast heeft ze wel op ‘t land gewerkt.

Toen ze getrouwd was, is ze niet alleen als moeder een spil geweest in het gezin, maar heeft ze ook een belangrijke rol gespeeld aan de zijde van haar man in diens beroepsuitoefening. Waar Gerrit veelal als uitvoerder de pad op was, verliepen de telefonische contacten voor het werk via thuis. Daar lag dan een soort secretaressefunctie voor Ma, die dit altijd accuraat op zich nam. “We waren de eersten in de straat die telefoon hadden”, herinnert ze zich, “veel mensen kwamen dan ook bij ons in huis bellen”. Ze weet ook nog goed hoe aan ‘t eind van de week de schoorsteen thuis vol stond met loonzakjes, die de werkmannen dan bij haar op kwamen halen. En ook de kinderen hebben nog helder voor de geest hoe vader erop gebrand was dat ook zij, in voorkomende gevallen, heel netjes en accuraat de contacten voor het werk onderhielden, als ook zij daar eens mee te maken kregen.

Drie kinderen kregen Ma en Gerrit, twee dochters en een zoon, en verder zeven kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. In de woonkamer van het diamanten echtpaar pronken meerdere fraaie groepsfoto’s van hun nakroost. Ze hopen nog een aantal jaren met en van elkaar te mogen genieten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen