Voor u gelezen

‘Wat blijft er over van een huwelijk dat alleen nog bij elkaar wordt gehouden door de nietjes uit het trouwboekje?’ Arthur Meijerink heeft zich over laten halen om nog één keer op vakantie te gaan met zijn dementerende vrouw Dieneke. Te midden van het glooiende Zuid-Limburgse landschap ligt het tot hotel omgebouwde kloostercomplex waar Arthur en Dieneke worden verwacht. Na een lange autorit die niet zonder hindernissen verloopt, installeert het echtpaar zich in de hotelkamer om te beginnen aan een onvergetelijke vakantieweek. Er is volop hulp van vrijwilligers aanwezig om Arthur bij te staan in de zorg voor zijn vrouw en zodoende heeft hij na lange tijd zijn handen weer eens vrij. Er staan diverse uitstapjes op het programma en Arthur legt contact met meerdere lotgenoten die een dementerende partner verzorgen. In de dagen die volgen overdenkt Arthur zijn levensloop en beleeft hij diverse flashbacks. Een traumatische gebeurtenis uit het verleden dringt zich steeds meer aan hem op en hij valt ten prooi aan angst en verwarring. Op de feestavond, aan het einde van de week, voltrekt zich een grote tragedie met vergaande gevolgen. ‘Goede dagen’ is in eerste instantie een aangrijpend en ontroerend verhaal over de gevolgen van dementie en het stap voor stap afscheid nemen van een geliefde. Daarnaast bevat het boek meerdere verhaallagen. Het vertelt de levensgeschiedenis van de bejaarde Arthur en zijn vrouw Dieneke. Aan de hand van brieven uit het verleden wordt stukje bij beetje ontrafeld welk geheim Arthur met zich meedraagt. Ook speelt een traumatische gebeurtenis die Dieneke en Arthur vlak voor hun huwelijk doormaken een belangrijke rol.

Balans opmaken

Arthur maakt de balans op en probeert het verleden letterlijk te begraven in de kloostertuin. Daarbij raakt hij steeds meer in de knoop met waan en werkelijkheid. ‘Goede dagen’ roept op tot reflectie. Over het dienen van de naaste en zelfverloochening. Het boek stemt ook tot nadenken over het naderende levenseinde en de onthutsende impact van een leven met dementie. Arthur kijkt terug en weet dat de resterende tijd slechts kort is. ‘Ubi caritas et amor, Deus ibi est’. ‘Waar liefde is, daar is God.’ Ergens, diep van binnen, vindt het opschrift weerklank in de ziel van Arthur. De schrijfster heeft zich bijzonder goed ingeleefd in de wereld van dementie. In het verleden schreef ze, als journalist voor een vakblad, een artikel over een vakantieweek voor dementerenden en hun mantelzorgers. Naast het maken van aantekeningen voor haar artikel werkte de schrijfster mee als vrijwilliger tijdens deze week. Ze deed in deze periode een aantal onvergetelijke ervaringen op die ze uiteindelijk verwerkte in haar boek. (De personages en gebeurtenissen in ‘Goede dagen’ berusten overigens op de fantasie van de schrijfster). Helga Warmels heeft diverse kinderboeken op haar naam staan. ‘Goede dagen’ is haar debuutroman.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen