MS Zuiderdiep maakt schoon schip

Het beunschip Zuiderdiep is voor de schrijver van dit artikel geen onbekend terrein. In het najaar van 2005 had hij het voorrecht om een week mee te varen met het schip en daarvan ook verslag te doen in deze krant. Schipper was in die tijd Kees Klink. Samen met zijn zoon Remco zorgde hij in die tijd voor het vervoer van zand en grind in het zuiden van Nederland en noorden van België.

In de afgelopen vijftien en een half jaar is er veel veranderd aan het schip. Het inmiddels zestig jaar oude schip heeft menig verbouwing ondergaan. Zo is er een andere verdeling van de twee ruimen gekomen en is er een speciale autokraan aan de voorkant van het schip geïnstalleerd. Verder heeft de bemanning eveneens een verandering ondergaan. Zoon Remco Klink heeft al lang een baan aan de wal en vader Kees Klink is nu samen met zijn zoon Sander schipper. Sander heeft nu de dagelijkse bedrijfsvoering van het Scheepvaartbedrijf Zuiderdiep. Zo zijn er nu twee schippers aan boord.

In de voorbije jaren heeft de Zuiderdiep over het algemeen economisch gezien goede jaren gehad. Vroeger werd er vooral met zand in België gevaren. Hier was ook in de slechte tijd voor de binnenscheepvaart voldoende werk, omdat het beunschip Zuiderdiep relatief weinig diepgang heeft en daardoor diep in België en Noord-Frankrijk kon komen. Maar sinds Sander Klink de leiding heeft over het schip, wordt er nauwelijks meer in het buitenland gevaren. “Varen in België was niet leuk meer. Je moet meestal heel lang wachten bij sluizen en ook op andere terreinen wordt er in België trager gewerkt”. Daarom werd gekozen om meer in Nederland te gaan varen. Dat deze keuze gemaakt werd, lag ook aan de gunstige omstandigheden in Nederland. De overheid heeft veel werken, waar veel zand en grind nodig is, onderhanden en op stapel staan. Zo heeft de Zuiderdiep in de afgelopen twee en een half jaar zand vervoerd voor de aanleg van de Groene Boog: een nieuw stuk snelweg A16 bij Rotterdam. Hiervoor was veel zand nodig en dus veel werk voor binnenschepen als de Zuiderdiep.

Green Award

Doordat de Zuiderdiep verschillende malen door een aantal verbouwingen, die ook verbeteringen en moderniseringen waren, is aangepast aan de omstandigheden, kan het schip nog geruime tijd mee. Momenteel vindt één van de ingrijpendste verbouwingen plaats. Bij Lemmen Diesels Engines in Sliedrecht ligt het schip een maand aan de kant. In die tijd wordt de Zuiderdiep voorzien van twee nieuwe Volvo-motoren. Dit zijn heel moderne motoren, die aan de strengste milieueisen voldoen. “Als deze motoren zijn geplaatst en er ook nog wat andere maatregelen worden getroffen, voldoen we aan het programma van eisen voor de Green Award. Dat is heel belangrijk, want de overheid eist van aannemers die voor grote projecten inschrijven, dat er duurzaam gewerkt wordt. En omdat wij veel voor de overheid werken, geeft dit certificaat ons ook voordeel”, aldus Sander, die aangeeft dat de Zuiderdiep één van de twee schepen in Nederland is, die een dergelijke milieuvriendelijke motor heeft. Voordelig is ook de subsidieregeling van de overheid op deze investering. “We hebben straks echt (een) schoonschip gemaakt, want er zal nauwelijks meer CO2-uitstoot zijn”. “Het grappige is dat het andere schip de eerste Zuiderdiep was, die nu onder een andere naam vaart”, vult Kees aan.

Door het gebruik van katalysatoren, die ook nieuw in het schip worden gemonteerd en de toevoeging van Adblue aan de brandstof, gaat de Zuiderdiep straks veel zuiniger varen. Sander verwacht dat er ongeveer 10 ton op jaarbasis op brandstof zal worden bespaard. En dat is voor een fors bedrag met de huidige hoge brandstofprijzen.

Toekomst

Kees Klink, die bijna heel zijn leven op de rivieren heeft geleefd, verwacht dat hij nog een aantal jaren mee zal varen met zijn zoon voordat hij wat de binnenvaart betreft voorgoed aan de wal gaat. “Als het nodig is, zal ik nog wel eens bijspringen, maar dan ben ik officieel uit het bedrijf en zal ook de naam Stellendam als thuishaven van het schip verdwijnen”. Sander woont in Sliedrecht en dan zal dus Sliedrecht ook de thuishaven voor de Zuiderdiep worden. Overigens nuanceert Kees ‘het voorgoed aan de wal’. Turend over de drukbevaren Merwede bij Sliedrecht, geeft hij aan dat hij eigenlijk niet zonder het leven op de rivier kan. Daarom heeft hij een motorjachtje gekocht, dat hij gaat opknappen en de naam Fide Deo - Geloof in God - zal geven. “Het leven op het water kan ik niet meer missen”.

Evenals de vorige schippers die we voor deze serie spraken, geeft ook Sander Klink aan dat er wel degelijk toekomst is voor de binnenvaart. Vooral nu men ook in de binnenvaart overgaat op een duurzame bedrijfsvoering. Hierdoor zal de binnenvaart schoner worden dan vrachtvervoer over de weg.

Binnenvaartschepen Goeree-Overflakkee

Jaren geleden telde het eiland nog een flink aantal binnenvaartschepen dat onder de vlag van één van de plaatsen van Goeree-Overflakkee voer. In 1995 schreef streekhistoricus David Hoogzand een boek over schepen en schippers van Goeree-Overflakkee. In dit boek - ‘De blijde aankomst’ - worden tientallen schepen, hun eigenaren en opvarenden beschreven van de regionale binnenvaart. Dit boek kan als een waar naslagwerk worden beschouwd en ook als een geschiedenisboek, want de vele schepen en varende families van het eiland zijn écht geschiedenis geworden. Toch is er nog een aantal schippers op het eiland. In een korte serie artikelen haalt Eilanden-Nieuws een aantal van hen voor het voetlicht. Deze keer een verhaal over een binnenvaartschip met standplaats Stellendam, dat momenteel van nieuwe milieuvriendelijke motoren wordt voorzien. Bij de redactie zijn niet alle ondernemingen in de binnenvaart (met een link naar het eiland) bekend. Wie graag iets over het werk op of rondom de binnenvaart wil vertellen, kan mailen naar redactie@ eilandennieuws.nl.

Schippersfamilie

Kees en Sander Klink en de oudste zoon van het gezin, Martin, die schipper is en een chemicaliënbinnenvaarttanker vaart, zetten de familietraditie als binnenvaartschippers voort. De opa van Kees, Cornelis Klink, voer al in de jaren twintig van de vorige eeuw op een klipper van 155 ton, de Spes Salutis. De vader van Kees en een oom kregen later ook een eigen schip. Kees groeide dus op op het schip van zijn ouders. In 1977 kocht hij een eigen schip - een spits. Na een tijdje aan de wal te hebben gewerkt, werd er toch weer een schip aangeschaft en vanaf die tijd tot heden vaart hij op de Zuiderdiep.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen