Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

“Ik had zelfs nog nooit een hoortoestel in mijn handen gehad”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

“Ik had zelfs nog nooit een hoortoestel in mijn handen gehad”

Aukje Goedegebuure was dierenverzorger en werkt nu als audicien : Den Bommel

7 minuten leestijd

Nog niet zo lang geleden verzorgde Aukje Goedegebuure de dieren op een kinderboerderij. Nu helpt ze als audicien mensen aan een beter gehoor. In een kamer vol apparatuur, waar normaal gesproken gehoortesten worden afgenomen, vertelt ze over haar bijzondere carrièreswitch.

“Het was eigenlijk vanzelfsprekend dat ik met dieren ging werken”, vertelt Aukje Goedegebuure (35), die oorspronkelijk uit Leerdam komt. Na een periode in de stad te hebben gewoond, verhuisde ze zeven jaar geleden met haar man en twee kinderen, die nu elf en negen jaar oud zijn, naar Den Bommel. “Je moet al heel jong kiezen welke richting je uit wilt. Ik deed vrijwilligerswerk op een kinderboerderij en dat lag me heel goed, dus ben ik de opleiding dierenverzorging gaan volgen.

Daarna ging ik aan de slag op een kinderboerderij in Capelle aan den IJssel. Wat me zo aansprak in het werk was de combinatie mens en dier. In de functie van assistent beheerder stuurde ik onder andere de vrijwilligers aan, maar ik was ook veel met de dieren bezig. Beheerder worden wilde ik niet, omdat ik dan vooral binnen zou moeten werken. Op de kinderboerderij beweeg je mee met de seizoenen. In het voorjaar is het bijvoorbeeld altijd druk, omdat er dan veel lammetjes worden geboren.” Dat Aukje genoot van haar baan, blijkt wel uit het feit dat ze tien jaar op dezelfde kinderboerderij bleef werken. “We woonden toen ook in Capelle aan den IJssel. Ik was binnen vijf minuten op mijn werk. Heel gemakkelijk, alleen konden we niet aarden in de stad.

Daarom besloten we in 2015 naar Den Bommel te verhuizen. Mijn man komt van het eiland, dus helemaal onbekend was het niet voor me. Ik riep als kind altijd dat ik richting Zeeland wilde.” Lachend: “Dat is het dus net niet geworden, maar Goeree-Overflakkee is ook prima, hoor”.

Testje op Facebook

De verhuizing naar Den Bommel betekende wel dat het aantal kilometers woon-werkverkeer drastisch toenam. Aukje reed drie dagen per week op en neer naar haar werk. “Die reistijd ging me steeds meer tegenstaan. Ik was helemaal klaar met de files. Bovendien voelde ik steeds duidelijker dat deze baan mij niet alles bracht wat ik zocht.” Aukje ging op zoek naar een nieuwe uitdaging. “Dat moest wel iets met mensen zijn. Ik vond een baan op Goeree-Overflakkee in de maatschappelijke hoek. Maar al snel kwam corona en lagen alle activiteiten stil. In die periode begon ik na te denken over wat nu eigenlijk echt wilde. Ik houd van techniek, maar daarbij mis ik het menselijke aspect. De zorg is ook niet echt mijn ding.

Op een gegeven moment kwam ik op Facebook een testje tegen van de plaatselijke audicien. Laat ik nu gek zijn op dat soort testjes, dus ik begon de vragen in te vullen.

Als snel leek het meer om een sollicitatie te gaan, dus brak ik de test af. lk had echter wel mijn e-mailadres ingevuld. Niet lang daarna werd ik via mail door de audicien benaderd, maar die berichtjes negeerde ik. Tot ik een telefoontje kreeg van een HR-medewerker en in gesprek raakte. Zo ben ik vorig jaar zomer begonnen als audicien in opleiding. Best bijzonder.” Aukje kon meteen in de praktijk aan de slag. Daarnaast volgt ze de opleiding tot audicien. “In november van dit jaar hoop ik mijn officiële papieren te behalen. De eerste examens zijn in elk geval al in de pocket.”

Werken met techniek en met mensen

Het beroep van audicien is niet zo bekend, volgens Aukje. “Er zijn maar weinig jongeren die denken: ‘Laat ik eens audicien worden’. Meestal stromen medewerkers pas op latere leeftijd in, net als ik dus. Aukje heeft haar draai helemaal gevonden. “Ik werk hier met techniek én met mensen. Wat mij betreft de beste combinatie. Ik kan eindelijk mijn kennis van natuurkunde weer gebruiken, wat naast scheikunde en wiskunde mijn favoriete schoolvak was. Ik vind het heerlijk om me verder te verdiepen in de geluidsleer.” Handenwrijvend: “Kom maar op met die formules!”

Tissues op tafel

Naast alle technische vaardigheden rondom het verrichten van metingen en het instellen van hoortoestellen, vindt Aukje het menselijke aspect van haar werk minstens zo belangrijk. “Ik zie klanten met allerlei verschillende gehoorproblemen. Het geluid dat de computer aangeeft, is zeker niet het geluid zoals de klant dat ervaart. Ik vind het dan ook een uitdaging om elke klant zo goed mogelijk te helpen. Met alle nieuwe technologie is er heel veel mogelijk. Ik vraag altijd naar de motivatie van de klant, zodat ik juist in dat ene stukje verbetering aan kan brengen. Dat levert soms diepgaande gesprekken en emotionele reacties op. ‘Dat geluid heb ik al zo lang niet gehoord!’ zeggen mensen dan.” Ze wijst naar de doos tissues op tafel. “Die staan daar niet voor niets.”

Bewustwording

De grootste doelgroep van de audicien is de oudere generatie, geeft Aukje aan. “Toch zien we nu helaas ook veel jongeren met gehoorschade en komt tinnitus, een constante piep of ruis in het oor, steeds vaker voor. Daarom richten wij ons niet alleen op het verbeteren van het gehoor, maar ook op bewustwording. Het gebruik van gehoorbescherming is erg belangrijk en kan veel problemen voorkomen.” Jongere mensen die een hoortoestel nodig hebben, zijn vooral enthousiast over de technologie en de mogelijkheden die daarmee gepaard gaan, merkt Aukje. “Hoortoestellen worden steeds meer gadgets, dat is voor jongeren fantastisch.”

Binnen werken

De wereld van de audicien was compleet nieuw voor Aukje. “Ik had, voor ik hier binnenkwam, zelfs nog nooit een hoortoestel in handen gehad.” Om haar nieuwe werk tot in de kleinste details te leren kennen, wilde Aukje veel ontdekken en uitproberen. “Ik heb zelf ook een poosje hoortoestellen gedragen. Niet omdat ik ze nodig heb, maar gewoon om te ervaren hoe dat is. Het duurt best wel even voor klanten aan een nieuw toestel gewend zijn. Iedereen beleeft geluid weer op een andere manier.” Ook thuis ging het onderzoek gewoon door. “Ik heb eens een kapot gehoorapparaat mee naar huis genomen. Dat heb ik ’s avonds onder het eten helemaal uit elkaar gehaald, omdat ik wilde weten wat er allemaal in zat.” Het grootste verschil met haar baan als dierenverzorger is toch wel de manier van werken, denkt Aukje. “Op de kinderboerderij bepaalden de dieren het ritme. Dat was de kern van waaruit je werkte en bijvoorbeeld activiteiten plande. Nu zit er een klant tegenover me en is mijn vraag: ‘Waarmee kan ik u helpen?’ Eigenlijk precies het tegenovergestelde.” Een ander groot verschil is dat Aukje niet meer in de buitenlucht werkt. “Ik stap ’s morgens hier naar binnen en daar ben ik de rest van de dag. Toch is de overgang minder hard dan ik verwacht had. Door corona zat ik al veel meer binnen dan voorheen. En na het werk kan ik thuis lekker de tuin in, zeker nu het weer voorjaar wordt.” Of ze de dieren van de kinderboerderij niet mist? Aukje lacht. “Nee hoor, ik heb thuis een paar baardagamen, een kat, vier honden en acht cavia’s. Er valt dus nog genoeg te verzorgen. Prima om er als hobby bij te hebben.”

Gewoon doen

De overgang naar haar werk als audicien was vooral praktisch een uitdaging voor Aukje. “Ik ben meer gaan werken, dus mijn man is veel meer in huis gaan doen. Als vrouw is het soms wel een dingetje om dat uit handen te geven, maar ik ervaar dat niet als lastig. Mijn gezin staat ook helemaal achter mijn werk en vindt het leuk om te weten waar ik mee bezig ben.” Ze kan anderen de overstap naar een compleet ander werkgebied van harte aanraden. “Als je merkt dat bepaalde vacatures je aandacht trekken, zegt dat iets. Misschien moet je dan toch eens verder kijken. Natuurlijk is het eng, want je weet niet wat je te wachten staat. Dóe het gewoon. Dat klinkt simpel, maar zo is het wel. Ik heb daardoor gevonden wat ik zocht. Zeker weten.”


Heel ander werk gaan doen dan waarvoor je bent opgeleid, al dan niet gedwongen door omstandigheden zoals de coronacrisis. Er zijn niet zo heel veel mensen die zo'n stap aandurven. Maar ze zijn er wel en Klazina de Bakker gaat met hen in gesprek over wat hen heeft bewogen een carrièreswitch te maken. Deze week deel 3: Aukje Goedegebuure uit Den Bommel. Bent of kent u iemand die ook een opvallende carrièreswitch heeft gemaakt? Tip dan zeker even de redactie via redactie@eilandennieuws.nl.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 februari 2022

Eilanden-Nieuws | 24 Pagina's

“Ik had zelfs nog nooit een hoortoestel in mijn handen gehad”

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 februari 2022

Eilanden-Nieuws | 24 Pagina's