Afscheid bakker Van der Ham met oranjetompoezen en oranjesoezen

Van der Ham runde de bakkerij vanaf 1969. Drie weken nadat hij in het huwelijk trad met Lenie Soeteman ging bij bakken en daar is hij 53 jaar mee doorgegaan. Het had ook anders kunnen lopen, want op het moment dat het stel trouwde, was hij autoverkoper. Volkswagens, bij De Lignie in Sommelsdijk.

Vanaf 1910

Maar zijn vrouw Lenie was de dochter van bakker Soeteman in Herkingen. Haar grootvader was al in 1910 met de zaak aan de Peuterdijk begonnen. En haar vader en moeder traden in zijn voetsporen. Lenie zelf stond vanaf haar dertiende in de winkel. Ze is nu bijna 73, dus ze heeft zestig jaar brood, gebak, broodjes en koekjes verkocht. En lange tijd ook levensmiddelen.

Voor Jan was de keus om in 1969 in de bakkerij te gaan werken niet moeilijk. Hij had de opleiding tot bakker gevolgd aan de ambachtsschool in Middelharnis en wist daarna ook zijn vakdiploma’s en middenstandsdiploma te halen. “Ja, en toen kreeg ik verkering met een bakkersdochter”, lacht de inmiddels 76-jarige bakker daags voordat de winkeldeur voor het laatst opengaat. “Ik wilde altijd al graag voor mezelf beginnen. Bij een tante en een oom in Oud-Vossemeer, die een bakkerij hadden, scharrelde ik al een beetje mee. Daar kwam ik erachter dat ik het vak wilde gaan leren.”

Kers op de taart

De zaken liepen vanaf het begin goed in de bakkerij aan de Peuterdijk. “De haven en de camping zorgden voor de kers op de taart.”

In 1976 verbouwden en vergrootten Jan en Lenie de bakkerij en twee jaar later was de winkel aan de beurt. “Vroeger deed ik alles zelf ”, zegt Jan. “Maar ja, toen had je drie soorten brood: wit, bruin en regeringsbrood. Om half vier stond ik op en om half acht reed ik weg met de bestelauto. Het begon met een Renault 4. Er stond meer op de auto dan erin… ook kruidenierswaren. Vijf ochtenden in de week reed ik het dorp rond en de polder in om alles te bezorgen.” Tegelijkertijd bediende Lenie de klanten in de winkel. Op een gegeven moment zijn de

Op een gegeven moment zijn de kruidenierswaren eruit gegaan en kwam de bezorging langs de deur ten einde. Elf jaar geleden stopte de bakker ook met het bakken van brood en concentreerde hij zich op het maken van gebak, eierkoeken, kadetjes, worstenbroodjes, krentenbollen et cetera. Collegabakker Koese leverde sindsdien het brood. Jan bleef vroeg opstaan, maar in de loop van de ochtend was hij wel klaar. De laatste jaren was de bakkerij aan de Peuterdijk vier dagen in de week geopend.

Met pensioen

Nu is het mooi geweest. Hij is 76, zij bijna 73. De laatste tompoezen en soezen zijn gemaakt. De oven, die er 68 dienstjaren op heeft zitten, kan ook met pensioen. En het pand – bakkerij, winkel en woonhuis – is verkocht.

“Het zal een hele omschakeling worden”, zegt Jan. “Mensen vragen: wat ga je nu doen? Uitrusten, zeg ik dan. We zijn veertig jaar niet met vakantie geweest. Dat wilde ik de klanten niet aandoen. We hebben heel veel uren gewerkt, maar als je zaterdag klaar was, gaf het altijd veel voldoening. Dat is niet in geld uit te drukken.”

Lenie: “We hebben het al die jaren heel graag gedaan, allebei. Klanten vragen of het huilen of feesten wordt als we stoppen. Nou, zeg ik, we gaan dankdag houden. We zijn heel dankbaar.” Klanten zijn dat ook, want die hebben ter gelegenheid van het naderende afscheid al aardig wat presentjes afgeleverd aan de Peuterdijk: tekeningen, chocolade, kaartjes, bloemen… Ze zullen Jan en Lenie nog weleens tegen het lijf lopen, want de bakker en zijn vrouw blijven in Herkingen wonen. Op een steenworp afstand van de bakkerij waar ze samen 53 jaar in de weer waren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen