“Soms hoor ik achteraf: je kon niets doen, maar je was er wel toen het zo slecht ging”

Gerwin Rikkers is veldwerker en jongerencoach voor Stichting Ontmoeting. Hij is getrouwd en woont samen met zijn vrouw en hun drie kinderen van zeven, vijf en vier jaar oud in Hendrik-Ido-Ambacht. Hij vertelt hoe hij na een flinke carrièreswitch op het eiland terecht kwam. “Ik heb eerst commercieel werk gedaan, maar ik merkte dat dat niet meer bij me paste. Steeds vaker vroeg ik me af: wat wil God van mij? Dat zorgde ervoor dat ik een U-turn maakte. Ik heb mijn baan opgezegd en ben huismeester bij het Leger des Heils geworden in een beschermde woonvorm voor cliënten met een dubbele diagnose: verslavingsen psychische problematiek. Ik vond het mooi om achter die stoere buitenkant te komen en echt contact te maken. Daar heb ik tweeënhalf jaar gewerkt.” Vervolgens ging Gerwin aan de slag bij Stichting Ontmoeting in de werktrajectbegeleiding. “Ik ontmoette en begeleidde mensen die hun leven aan het opbouwen waren. Toch miste er voor mij iets. Ik vind het juist mooi om mensen te spreken waar anderen met een boog omheen lopen. Toen er een mogelijkheid kwam om in Rotterdam op straat te gaan werken, ben ik dat gaan doen. In 2017 kwam ik naar Goeree-Overflakkee.”

Aan de keukentafel

Of de overgang naar het eiland een cultuurschok was? Dat heeft Gerwin niet zo ervaren. “Ik herken de christelijke cultuur, omdat ik er zelf in opgegroeid ben. Daarnaast is er hier een soort van ‘ouwe jongens krentenbrood' gevoel, het is gemoedelijk.” Als veldwerker en jongerencoach is Gerwin aanwezig op straat om in gesprek met jongeren te komen, maar dat is niet het enige. “Ik coach een aantal jongeren tussen de 14 en 27 jaar. Het gaat bijvoorbeeld om jongeren waarover ouders zich zorgen maken tot aan jongeren die verslaafd zijn geraakt. Mijn werk is heel wisselend. Ik zit bij ouders aan de keukentafel, maar ik schuif soms ook op school aan voor overleg over een jongere. Of ik ga met een jongere mee naar de intake bij een kliniek.” Stichting Ontmoeting Goeree-Overflakkee wil jongeren vinden en verbinden aan passende zorg, legt Gerwin uit. “Soms is alleen een luisterend oor en het geven van wat tips genoeg, maar er zijn ook jongeren die worstelen met psychische problematiek, verslaving, trauma's en lastige thema's. Hen help ik om de juiste behandeling te vinden. Dat is vaak best even zoeken. Het is fijn en belangrijk dat we goede contacten hebben met partners op het eiland en daarbuiten.”

Appels met peren vergelijken

Dat er veel drugs gebruikt wordt op het eiland is algemeen bekend, maar is de benaming ‘het witte eiland' wel terecht? “Sinds twee jaar hebben we echt feiten”, zegt Gerwin. “Wat we al dachten, werd door het rioolwateronderzoek bevestigd: het gebruik van amfetamine is hoog. Er is hier gemakkelijk aan speed te komen. Het is de meest gebruikte soort drugs, naast wiet en hash, en daarboven nog alcohol.” Toch wil Gerwin de cijfers in perspectief zien. “Op het platteland wordt veel speed gebruikt. Het heeft zelfs de bijnaam ‘boerencoke' gekregen. Maar als je zegt dat het speedgebruik hier zeven keer zo hoog is als in Amsterdam, vind ik dat appels met peren vergelijken. In de stad worden veel meer andere middelen gebruikt. En als je ergens anders op het platteland zo'n meting zou doen en die zou vergelijken met Goeree-Overflakkee, zouden er dan ook zulke grote verschillen zijn? Het is belangrijk om de resultaten van zo'n onderzoek objectief te bekijken.”

Present zijn

Door op straat contact met de jongeren te maken, probeert Gerwin een relatie met hen op te bouwen. “Het is nodig om eerst vertrouwen te winnen. Dat opent de weg naar de hulpvraag. Ik heb ook contact met jongeren die (nog) geen hulpvraag hebben en nog midden in hun verslaving of in andere problemen zitten. Je kunt je dan machteloos voelen, maar ik wil erbij blijven en present zijn. Soms hoor ik achteraf: je kon niets doen, maar je was er wel toen het zo slecht ging. Ik vind het mooi als jongeren me in vertrouwen nemen. Dat kan een uur, een week of drie jaar duren en dat is allemaal goed. Wat ik tegen jongeren wil zeggen? Vooral dit: als je ergens mee zit, probeer dat te delen. Het mag er zijn.” Gerwin begrijpt dat het moeilijk kan zijn om hulp te vragen. “Soms weten jongeren ook niet precies waarom ze zich zo naar voelen. Ik wil hen dan helpen om te ontdekken wat er aan de hand is. Bij een verslaving speelt schaamte vaak een rol. Jongeren kunnen dat lang verborgen houden en gewoon naar school blijven gaan of blijven werken. Erkennen dat je verslaafd bent, is een grote stap, ook voor ouders trouwens. Het is gemakkelijk om in een soort schijnwereld te leven en te denken dat het wel weer overwaait, maar die schaamte levert ook schade op. Ik heb veel respect voor ouders die contact met me opnemen. Doe dat alsjeblieft. Het kan helpen als er iemand is die meekijkt naar de situatie. Blijven hangen in ‘misschien gaat het wel over' helpt niet. Het is veel beter om samen te bekijken wat we kunnen gaan doen. Dat is een begin.”

Onder de pet

Schaamte is begrijpelijk, maar niet helpend, vindt de veldwerker, al zijn er ingewikkelde situaties te noemen. “Als je van je kind hoort dat één van zijn of haar vrienden of vriendinnen drugs gebruikt, ga je dat dan tegen die ouders zeggen? Dan word je misschien gezien als een klikspaan of als iemand die het beter doet dan een ander. Dat snap ik helemaal, maar het zou zo mooi zijn als we in vertrouwen kunnen delen en naast elkaar kunnen staan, in plaats van dingen onder de pet te houden.” Drugs is trouwens niet het grootste probleem, weet Gerwin. “Dat is alcohol, hoewel we zelden aanmeldingen van jongeren met een alcoholverslaving krijgen. Alcohol wordt veel minder als een probleem gezien. Er wordt al jong alcohol geschonken en het is veel meer geaccepteerd. Maar het kan erg misgaan, zoals bijvoorbeeld bij jongeren die comazuipen of die onder invloed van alcohol in gevaarlijke situaties terecht komen. Het is belangrijk dat ouders afspraken met hun kind maken. En dat ze zelf het goede voorbeeld geven.”

Jongeren willen vooral gehoord en gezien worden Als veldwerker en coach wil Gerwin naast de jongeren

Als veldwerker en coach wil Gerwin naast de jongeren staan. “Als ik een jongere drugs zie gebruiken, zal ik dat nooit veroordelen, al doet het me wel pijn om te zien. Veel liever ga ik op zoek naar de reden waarom die jongere drugs gebruikt. Ik begrijp dat jongeren blowen. Het lijkt even te helpen, maar het is geen oplossing.” Jongeren worden vaak bestempeld als lastig, maar Gerwin wil uitdagen om anders naar hen te kijken. “De jongens en meisjes op straat willen vooral gehoord en gezien worden. Ze hebben positiviteit nodig. Probeer ze te zien, ook al is hun gedrag soms lastig.”

Soms gebeuren er mooie dingen. “Ik kreeg pas een geboortekaartje; een jongen die ik begeleid heb, is vader geworden. Het gaat nu goed met hem. Heel mooi om dat te zien.” Gerwin gelooft in wonderen. “Er is altijd hoop en dat geloof maakt dat ik hoopvol mijn werk kan doen.”

Ouders die zich zorgen maken om hun kind, kunnen altijd vrijblijvend en kosteloos contact met Gerwin Rikkers opnemen via grikkers@ontmoeting.org of telefoonnummer 06-34 36 25 44. Meer informatie over Veldwerk Goeree-Overflakkee is te vinden op www. veldwerkgoereeoverflakkee.nl.

Ontmoetingsavond

Op donderdag 9 juni om 20.00 uur organiseert Stichting Ontmoeting een interactieve Ontmoetingsavond in de Beth-El kerk in Stellendam. Iedereen is welkom, maar in het bijzonder worden ouders, docenten, JV-leiders en jongerenwerkers uitgenodigd. Meer informatie hierover vindt u in de krant van woensdag 8 juni.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen