Ds. De Borst verlaat hervormd Den Bommel: "Belangrijkste is dat je herder en leraar bent"

Voordat hij predikant werd, werkte ds. De Borst in verschillende functies bijna veertig jaar bij de politie. Voor een aantal jaar was hij ook actief bij de politie in Middelharnis, waardoor hij het eiland leerde kennen. Naast het politiewerk begon hij op een gegeven moment een studie theologie. Uit interesse, niet vanuit het verlangen om predikant te worden. Aan het eind van die studie kreeg hij echter alsnog dat verlangen. Met een lach: "Een late roeping, zogezegd. Naast de roeping moet je ook de gave hebben om het Woord te brengen."

Hij was ruim een jaar proponent toen er bericht kwam vanuit de hervormde gemeente van Den Bommel, een gemeente waar hij nog nooit gepreekt had. "Tijdens het kennismakingsgesprek klikte het tussen de kerkenraad en mij en mijn vrouw." Er volgde een beroep. De predikant kwam tot de overtuiging dat hij naar Den Bommel geroepen werd. Met een glimlach: "Ik heb wel gezegd: ik ben inmiddels 56, dus er is grote kans dat jullie het wel even met me moeten doen."

Geen preektijger

De gemeente zelf is redelijk vergrijsd, zo geeft de predikant aan. "Daardoor zijn er relatief veel overlijdens geweest in de afgelopen jaren. Daarnaast is Den Bommel een kleine gemeente. Dat maakt dat je, als mensen daar prijs op stellen, met mensen mee kunt leven en iets van troost kunt bieden." Daar zit een verschil met zijn werk bij de politie. "Neem als voorbeeld een heftig ongeval. Als agent ga je langs bij de familie om een slechte boodschap te brengen. Dan ga je weg en stopt het in principe daar voor jou. Maar als predikant begint dan het pastoraat eigenlijk pas."

Ds. De Borst noemt zichzelf een doorsnee predikant. "Hoewel ik het preken prachtig vind, ben ik geen preektijger zoals dat wel eens van predikanten gezegd wordt. Het mooie van predikant zijn in een kleinere gemeente, is dat je een persoonlijke band met mensen op kunt bouwen. En wat voor hen kan betekenen in het pastoraat, dat je echt met ze meeloopt. Er is meer aandacht voor het persoonlijke in een kleine gemeente dan in een grote. Als twee gemeenteleden niet in de kerk zijn ’s zondags, valt dat in een kleinere gemeente op. Als je voor zeshonderd man staat, is dat een stuk moeilijker op te merken."

Steun

"Ik ben dankbaar voor het in mij gestelde vertrouwen. Dat mensen je in vertrouwen nemen en dingen delen uit zowel hun persoonlijke als geestelijke leven." De band met de gemeente was goed, en ook daarbuiten had de predikant regelmatig fijne contacten. "In iedere gemeente heb je verschillende stromingen. Het kan soms lastig zijn om daarmee om te gaan. Binnen de kerk zijn er allerlei ontwikkelingen en rijst de vraag naar verandering. Maar ik ben niet gekomen om de gemeente of de kerkdienst diep te veranderen. Het belangrijkste doel van een predikant is dat je herder en leraar bent: je moet zorgen voor je gemeente en hen het Woord verkondigen. Hen wijzen op Jezus, waar ze troost en redding kunnen vinden."

Ook voor een predikant(sgezin) kan een beroep heel wat met zich meebrengen. "Toen we net op Flakkee woonden, had met name mijn vrouw het best moeilijk. Twee van onze kinderen kwamen namelijk niet mee naar Goeree-Overflakkee. Desondanks heeft mijn vrouw me altijd gesteund en heeft achter me gestaan. Die steun heb je ook nodig: het predikantschap kan soms best eenzaam zijn. Ook al is God je zender, en mag je dan ook vertrouwen hebben dat Hij het zal zegenen." Eveneens dankbaar is de predikant voor de fijne samenwerking met de kerkenraad van Den Bommel, en nu de bestuurlijke fusie tussen de kerkenraden van de hervormde gemeentes van Den Bommel en Stad.

Voorbijganger

Afgelopen dinsdag heeft hij informeel afscheid genomen van de kerkelijke gemeente. Aankomende zondag staat de afscheidsdienst gepland. Hoe ervaart hij dat? "Dubbel. Ik ben nog niet helemaal los van de gemeente, al merk ik wel dat ik het steeds meer los kan laten." De predikant verhuist begin volgende week naar Putten, waarmee hij dichter bij verschillende kinderen komt te wonen. "Een dominee is een voorbijganger. Dat weet je." Hij aarzelt even, iets wat niet vaak voorkomt in het gesprek. "Maar dat je mensen waarmee je een goede band hebt opgebouwd, moet loslaten, dat kan moeilijk zijn. Dat ga ik wel missen." Gevraagd naar zijn toekomstplannen antwoordt hij: "Ik heb moeten beloven dat ik ieder geval minder ga doen. Wellicht dat ik nog een aantal dagdelen ergens het pastoraat op me kan nemen als ik daarvoor gevraagd wordt. Ook zou ik graag willen blijven preken. Dat zal zich vanzelf wijzen. In ieder geval ben ik dankbaar voor de elf mooie jaren hier."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen