Ingezonden: Het gereformeerde belijden

In het Eilanden-Nieuws van 14 oktober jongstleden schreef ds. W. Visscher een column onder het kopje Ethiek, hoewel de inhoud ervan eigenlijk meer dogmatisch was. In de column was een waarschuwing te lezen voor jonge mensen die boeken lezen van bepaalde christelijke schrijvers, omdat zij niet in het gereformeerde spoor gaan. Hoe erg is dat? Mensen mogen zelf bepalen wat zij lezen en daar een eigen mening over vormen. Het leert hoe andere christenen denken en kan verklaren waarom zij soms anders handelen dan zij die in het spoor van het gereformeerd belijden gaan. De Bijbel zegt in 1 Thessalonicenzen 5: 21-22: "Beproef alle dingen, behoud het goede. Onthoud u van elke vorm van kwaad” (HSV). Daarnaast kent de Bijbel ook geen gereformeerd belijden, maar zegt in 1 Johannes 4:15: "Al wie belijdt dat Jezus de Zoon van God is, God blijft in hem, en hij in God". Eigenlijk gaat dit hele gedeelte van dit hoofdstuk over wat ons belijden zou moeten zijn. Daarnaast hebben we dus niets nodig. Dit is de kern waar het om gaat.

Ds. Visscher spoort de lezers aan zich te verdiepen in de Constitutie van Calvijn. Hier valt ook wel wat op aan te merken. Calvijn had niet veel op met Joden. In Institutie I, VIII, 10 worden ze genoemd de ‘allerheftigste vijanden van Christus zelf ’. Calvijn, die een meester was in het vergeestelijken van de Schrift, maakt van de kerk een “geestelijk Israël” en past alle beloften voor Israël op de kerk toe (vervangingstheologie). Ook de in de column genoemde Luther was bepaald geen vriend van het volk Israël, zoals wel blijkt uit zijn traktaat uit 1543 (kort voor zijn overlijden), waarin hij stelt dat dat synagogen en scholen in brand zouden moeten worden gestoken, hun gebedenboeken vernietigd en rabbijnen verboden te prediken.

Het gereformeerd belijden heeft dan ook niets met Israël (het uitverkoren volk waar onze Verlosser uit voortgekomen is). Voor Israël is in geen van de belijdenissen uit de Reformatie een plek. Wie bijvoorbeeld het recente verzamelboek Confessies, gereformeerde geloofsverantwoording in zestiendeeeuws Europa, een boekwerk van zo’n zeshonderd pagina’s over alle gereformeerde geloofsbelijdenissen opslaat, ontdekt dat in het zaakregister Israël niet één keer voorkomt! In de Heidelberger Catechismus komt het woord Israël ook niet voor! Dit terwijl Israël 2907 keer in de Bijbel genoemd wordt.

Bij de meeste kerken die het gereformeerd belijden hoog hebben, staat vaak in de beleidsdocumenten te lezen dat de avonddienst het karakter van een leerdienst heeft, waarin de Heidelbergse Catechismus en andere belijdenisgeschriften aan de orde komen. Vaak op de liturgieborden als schriftlezing aangegeven. De Heidelbergse Catechismus is echter niet de Schrift en is dan dus ook geen schriftlezing. Sterker nog, bij het opslaan van deze Heidelbergse Catechismus gaat de Bijbel letterlijk dicht! Tijdens deze diensten hoor je veelvuldig hoe mooi de Heidelberger iets zegt. Hoort u de predikant dit ooit zeggen over een Bijbeltekst? Met het leren uit de Heidelbergse Catechismus leren we de kerk kennen en met het lezen en leren uit de Bijbel leren we God kennen. Zegt u maar wat belangrijker is. Bij deze kerken wordt doorgaans doordeweeks een Bijbelkring georganiseerd om uit de Bijbel te leren. Kunnen we deze avonden niet omwisselen? De kerkdienst voor het leren uit de Bijbel en doordeweeks een catechisatie? Het vasthouden aan deze traditie zal geen groei aan de kerk geven. Het is een gevolg van onze vrijheid, dat wij belijdenisgeschriften belangrijk zijn gaan vinden. Vervolgde christenen zullen niet om een Heidelbergse Catechismus vragen, maar om een Bijbel.

Het zou goed zijn om onze plaats als kerk beter te leren kennen, om die van het volk Israël te begrijpen. God heeft eeuwigdurende verbonden met dat volk gesloten en noemt is trouw aan Zijn woord. Hij heeft hen naast de Messias ook Zijn Heilige Geest gegeven in Handelingen 2, waardoor de eerste christelijke kerk is ontstaan en wat is het een groot wonder dat ook wij heidenen sinds Handelingen 10 daar in mogen delen. Laten we gehoor geven aan de oproep in Psalm 122, om te bidden om de vrede voor Jeruzalem. Geen vrede als afwezigheid van oorlog, maar de vrede van Gods koninkrijk. De kerk zal hierdoor gezegend worden.

Als u bovenstaande leest, denkt u wellicht dat ik een tegenstander ben van het gereformeerde gedachtengoed, maar dat is niet waar. Probeer bepaalde zaken wel te relativeren, omdat hier op aarde niets volmaakt is en omdat er in Gods koninkrijk geen hokjes zijn.

A. Heuvelman, Oude-Tonge

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen