Meer dan 2.500 kerstpakketten voor de zeelieden

Het is druilerig en donker als we op een dinsdagochtend in de auto stappen van Felix Henrichs. Felix woont met zijn gezin in Dirksland en is afkomstig uit Duitsland. Dertien jaar geleden kwam hij naar deze regio om als evangelist te gaan werken onder de zeelieden in het Rotterdamse havengebied. Felix vertelt dat hij als zendingskind -een deel van zijn jeugd bracht hij door in Pakistan waar zijn vader zendeling was- altijd al een hart voor de zending en evangelisatie heeft gehad. Zijn weg werd geleid naar de haven van Rotterdam om daar zending te gaan bedrijven onder de zeelui. Regelmatig wijst hij erop dat je niet ver weg hoeft om actief te zijn in de zending, want op enkele tientallen kilometers van het eiland verwijderd, ligt een heel groot zendingsveld waar dagelijks duizenden zeelui aan het werk zijn, afkomstig van vrijwel alle landen in de wereld.

Samen met zijn collega en verschillende vrijwilligers worden dagelijks de schepen bezocht. De zeelui die vrijwel het hele jaar op zee zijn, waarderen een goed gesprek waarin belangstelling wordt getoond voor hun werk en hun leven. Een deel van hen staat open voor het evangelie en krijgen daarom ook een Bijbel in hun taal of materiaal voor Bijbelstudie. Daarnaast wordt er ook persoonlijke hulp of een luisterend oor geboden als er bijvoorbeeld problemen zijn in de thuissituatie.

Kerstpakketten

De maanden november en december staan bij de SCFS (Seamen's Christian Friend Society) in het teken van de kerstpakketten. Felix legt uit dat het werk aan boord van de schepen tijdens de kerstdagen gewoon doorgaat. De meeste zeelieden zijn ver van hun huis en familie en dat is voor velen toch een moeilijke tijd. “De meeste gewone zeelui zijn negen maanden of langer van huis. De officieren wisselen vaker. Ze blijven maar heel kort in de havens en hebben vaak geen tijd voor ontspanning op de wal en dan is er toch wel eenzaamheid aan boord.”

De kerstpakketten zijn mooi ingepakte schoenendozen, die door vrijwilligers uit de achterban van de organisatie uit Nederland en Duitsland zijn gevuld. Ook ontvangt men veel giften waarvan men de inhoud van de kerstpakketten kan betalen. De pakketten bevatten snoep, toiletartikelen, een USB-stick met de kerstboodschap en natuurlijk een warme gebreide muts waar ook veel eilandelijke breisters voor hebben gezorgd. Dit jaar heeft men een recordaantal kerstpakketten kunnen verzorgen. Aan het eind van vorige week waren alle pakketten uitgedeeld. Het waren er dit keer ruim 2.500! “Een mooi aantal waar we heel dankbaar voor zijn”, aldus Felix Henrichs.

Aan boord

De thuisbasis van de organisatie is een bedrijfspand in Rozenburg, midden in het havengebied. De auto wordt geladen en in gezelschap van zijn collega René Reifel, ook uit Duitsland afkomstig en sinds 2015 verbonden aan het havenwerk, wordt koers gezet richting de havens. Om op het haventerrein te komen dient men zich tevoren digitaal aan te melden en je paspoort te tonen. Anders wordt geen toegang tot de haven verleend. Het eerste schip dat bezocht wordt, ligt dichtbij Rozenburg: aan de Brittanniëhaven.

Het is de reusachtige Helios Ray, een schip dat auto’s vervoert. Al we bij het schip arriveren, worden de personenauto’s efficiënt de boot afgereden. Het bezoek aan een schip wordt niet van tevoren aangekondigd, dus het is niet zeker of we ook aan boord mogen. “Vorige week heb ik vier van deze autoboten bezocht maar ik mocht er maar aan één aan boord. Dit vanwege corona, zo was de reden.” Bij de Helios Ray zijn we meer dan welkom. De wachtsman bij de ingang van het schip -een soort drijvende parkeergarage-noteert onze namen en roept collega’s, die de 23 pakketten naar boven helpen te sjouwen. Gelukkig is er een lift want het autoschip telt maar liefst dertien verdiepingen….

Onderweg naar de messroom passeren we het kantoor van de kapitein. Hij heet ons hartelijk ‘welcome on board’. Met een aantal bemanningsleden wordt koffie gedronken ook komt de stuurman -een Bulgaar- even kennismaken. Men is heel blij met de kerstpakketten en wil tussen de drukte door wel even tijd maken voor een praatje. Er is ook wel interesse voor het evangelisatiemateriaal en de Bijbels die René en Felix hebben uitgestald. Hier valt de gastvrijheid van de zeelieden op. We krijgen direct koffie met een flink stuk koek erbij. Met Fritz een matroos -zoals zo velen afkomstig uit de Filippijnen- is er een gesprek over het geloof. Hij staat er wel open voor en is blij met de Bijbel en de contactgegevens die hem worden overhandigd. Desgewenst kan hij later nog contact opnemen. Ook wordt gevraagd of zijn naam doorgegeven mag worden aan een ander afdeling van SCFS, want het is een wereldwijde organisatie met evangelisten in veel grote wereldhavens. De kok van het schip, zou ook graag een praatje maken, maar hij heeft het te druk met het voorbereiden van de maaltijd.

De matrozen op de zeeschepen zijn veelal Filippino’s. Voor deze Aziatische eilandengroep neemt de zeevaart een belangrijke plaats in en daarom zijn er veel Filippino’s werkzaam op grote zeeschepen. Fritz vertelt “dat er zoveel Filippino’s op de wereld zijn, dat ze niet allemaal tegelijk terug naar huis kunnen want dan is het land vol”, lacht hij.

Containerschepen

Na een uurtje wordt de auto weer opgezocht en wordt -na nog wat inladen van pakkettenkoers gezet naar het terrein van de ECT Delta Europoort, waar de grote containerschepen liggen. Bij het eerste containerschip dat we willen bezoeken zijn ‘de roeiers’ al gereed, want het schip vertrekt bijna. Gelukkig kan nog net een aantal kerstpakketten worden binnengetakeld en natuurlijk worden ze hier ook in dankbaarheid ontvangen. Een stukje verder ligt de Mol Proficiency. Hier een hartelijk welkom en de zware dozen met kerstpakketten worden door bemanningsleden de lange ‘gangway’ opgedragen.

In de messroom staat de warme maaltijd voor de bemanning klaar. En natuurlijk worden we hier uitgenodigd om mee te eten. Van deze uitnodiging wordt graag gebruik gemaakt. Rijst met vis en -waarschijnlijkwitlof in saus. Tijdens de maaltijd raken Felix en René in gesprek met Ryan, ook een Filippijn. Hij is heel geïnteresseerd in het geloof en in de Bijbel. Zelfs is hij Rooms-Katholiek en zijn vrouw is van de Zevende Dag Adventisten. De evangelisten nemen alle tijd om Ryan meer te vertellen over het evangelie. Overigens weet deze man al veel over de Bijbel, maar het verschil tussen andere godsdiensten en sektes is voor hem niet altijd even duidelijk. Na een gesprek dat bijna twee uur duurt, en waarin ook persoonlijke dingen gedeeld worden, wordt met de zeeman gebeden en studiemateriaal overhandigd. Felix benadrukt bij hem -maar ook bij de andere zeelui- om dagelijks een vast moment te nemen om de Bijbel te lezen en te overdenken. Hoewel andere zeelui soms uit beleefdheid naar de Felix en René luisteren, merken ze dat Fritz “goed voorbereid is”, en doelen dan God het zo geleid heeft dat er een ontmoeting met de evangelisten plaats kan vinden en dat hij zijn hart voor het evangelie openstelt.

Feeders

Terwijl de duisternis langzaam over het havengebied valt -maar het werk gewoon doorgaat-, staan er nog twee schepen ‘op de lijst’ om kerstpakketten te ontvangen. Felix vertelt overigens dat bij het uitdelen van kerstpakketten er geen lijst is, wel houdt men bij welke schepen al pakketten hebben gehad want ook andere teams van de organisatie zijn actief met het uitdelen.

De twee laatste schepen die bezocht worden zijn feeders. Deze containerschepen zijn ‘kleinere’ schepen en maken kortere reizen langs de kust van Europa. “Omdat ze kortere reizen maken, is het hard werken op deze schepen en daarom ‘verdienen’ ze volgens ons in ieder geval een kerstpakket”. Tijd om aan boord te gaan van de Anina is er niet, daarom worden de pakketten alleen maar afgeleverd. Verderop ligt de JSP Mistral. Als we daar aan boord komen, blijkt de wachtsman zo blij te zijn dat hij ons ziet, dat we alle drie spontaan een hug krijgen. De 12 pakketten worden afgeleverd en deze keer is er thee, vergezeld van een reusachtig stuk koek. Voor een gesprek is er geen tijd, maar we worden alleen gelaten in de messroom. Weer een teken van de enorme gastvrijheid die we deze dagen op de schepen hebben mogen ervaren. En natuurlijk een hug ten afscheid.

Als we weer terug naar Dirksland rijden, geeft Felix aan dat hij heel blij is dat hij dit werk mag doen. Dankbaar is hij ook met de vele steun die hij krijgt van vrijwilligers en donateurs, niet alleen van het eiland maar uit het hele land en Duitsland.

Zo kwam er een eind aan een donkere dag waarin met het evangelie licht mocht worden gebracht. De ontmoetingen aan boord zijn doorgaans vluchtig en het is ‘toevallig’ als men de zeelui nog eens tegenkomt, maar de evangelisten weten dat Gods werk gewoon doorgaat, ook als de zeelieden later andere evangelisten ontmoeten of de Bijbel gaan studeren. Gelukkig zijn ook hier voorbeelden te vinden, zoals Bijbelstudies of kerkdiensten die aan boord plaatsvinden, geleid door gelovige zeelui.

Wie meer wil weten over SCFS Rotterdam kan terecht op de site van de organisatie: www.scfs-rotterdam.nl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen