Dingeman Hoogmoed liet de projector snorren in het Meijer Theater

Dingeman Hoogmoed (bijna 80) begon in de jaren zestig bij het Meijer Theater, dat sinds 1946 aan de Vissersdijk in Middelharnis te vinden was. “Het moet 1967 of begin 1968 zijn geweest. Ik was toen kassier, als invalkracht. Mijn broer Adam werkte al sinds 1960 in het Meijer Theater. Als ouvreur wees hij de plaatsen aan en zorgde hij voor de koffie. Voorstellingen draaien deed hij ook wel. In 1970 overleed de toenmalige exploitant Adrie Kaptein en vier jaar later heeft mijn broer het theater overgenomen.” Zelf werkte Dingeman in die jaren bij de vestiging van Holec (destijds Smit Slikkerveer) in Middelharnis. Daar hield hij zich bezig met het bouwen en spuiten van apparaten. Het baantje bij het Meijer Theater was iets om de vrije tijd mee te vullen.

Zwaar werk

“Van 1974 tot 1982 was ik in loondienst om films te projecteren. Eerst alleen in het weekend, later gingen we ook doordeweeks meer draaien”, blikt Dingeman terug. “Ook deed ik allerlei technische klussen. Films repareren, machines repareren… Ik zat in de apparatenbouw, dus dat was wel een voordeel.”

“Dat projecteren was zwaar werk. Je werkte met twee projectoren. De ene nam het van de andere over. Onzichtbaar, je mocht geen take-over zien. Maar daar moest je wel wat voor doen. Het was een kwestie van goed inmeten. Bovendien moest je de booglamp goed in de gaten houden, wat niet altijd meeviel. Die booglamp zorgde via een soort lastechniek – met twee elektroden – voor de verlichting. Je moest constant op je qui-vive zijn, je zaakjes goed op orde hebben. Even tussendoor naar de wc beneden, dat kon nog net.”

Er is sindsdien veel veranderd. “Het was dag en nacht verschil met hoe het nu gaat in de bioscoop. Projecteren is nu op knoppen drukken. Alles is digitaal, de films komen binnen via de satelliet. Wat wij deden was spartaans… Ik heb wel een miljoen meter films opgerold. En vooraf moest je het hele programma klaarmaken: de hoofdfilm mét het journaal, de trailers en de reclames.”

Première

In het Meijer Theater – dat eerst 216 plaatsen telde en later 180, met meer beenruimte – kon je alle mogelijke films zien. Meestal waren ze al even in omloop in de grotere bioscopen, maar zo nu en dan had het theater in Middelharnis ook een première. ‘The Lost World’, herinnert Dingeman zich bijvoorbeeld. “Titanic? Die hadden we vier weken later.”

In oktober 1999 was het gedaan met het Meijer Theater. Het gebouw was toen al eigendom van een projectontwikkelaar. Die gaf voor het gebruik als filmtheater tijdelijk toestemming, maar zegde zijn medewerking kort voor de millenniumwisseling op. Toen gingen de deuren voorgoed dicht.

Volle zalen

Jammer, vindt Dingeman Hoogmoed, die ook favorieten als ‘Dances with wolves’, ‘Saving Private Ryan’ en ‘Schindler’s List’ op het doek van het Meijer Theater ‘toverde’. “Het theater had een belangrijke functie op Goeree-Overflakkee. Je had het Meijer Theater, de patatzaak en de voetbal… en verder bijna niets. Het liep ook best goed, voor Flakkeese begrippen, zeker als we een film hadden van Bud Spencer en Terrence Hill, of van James Bond. Al nam het later wel af. Dat kwam door de tv en door de opkomst van andere activiteiten. In de jaren 70 hadden we volle zalen.”

Het Meijer Theater was lange tijd ook dé locatie voor toneel-, muziek- en gymuitvoeringen. Dingeman brengt ook het biljarten en boksen in herinnering. “We hebben zelfs een keer André van Duin hier gehad.”

“Wij waren echte hobbyisten. Het kon omdat mijn broer er geld bij legde en ik een baan had. Maar het was, behalve het einde, een mooie tijd, ik had het voor geen goud willen missen. Nou, vooruit, nog een anekdote: in de pauze draaiden we altijd reclamedia’s van de plaatselijke middenstand. Er was een dia met een vrouw in een plooirok. Die plaatsten we ondersteboven. En dan rammelen om die rok te laten zakken… Wat natuurlijk niet gebeurde. Het publiek was euforisch, ze braken de boel af.”

Vrij Vreugde

Van het Meijer Theater resten alleen de vier buitenmuren nog. Recent is het pand omgevormd tot een woongebouw met appartementen. De wandschildering Vrij Vreugde, die direct na de Tweede Wereldoorlog is aangebracht in het theater, is behouden. Het stuk muur met de afbeelding, gemaakt om de viering van de Bevrijding in 1945 luister bij te zetten, staat bij de Wilhelminabrug, niet ver van het voormalige theater.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen