Voorjaarshoning wordt geslingerd

Honing, dat is vooral suiker. Honing mag pas wettelijk honing heten als er minimaal 80 procent suiker in zit. Dat percentage meten we met een refractometer: Het apparaat meet de breking van het licht en geeft dan het percentage suiker weer. Onze ‘beste’ ramen hadden 84 procent suiker, dan blijft de honing moeiteloos twee jaar goed. Het halen van nectar is een arbeidsintensieve klus voor bijen. Voor ieder potje honing vliegen de bijen 25.000 kilometer. Ze maken er zoveel werk van omdat de honing hun bron van leven is in de winter. Honing is vooral heel veel energie en dat hebben ze hard nodig om een beetje op temperatuur te blijven tussen oktober en april.

Wanneer de nectar uit de bloemen gehaald wordt, bevat het slechts tot maximaal 20 procent suiker, de rest is water. Om er honing van te maken moeten de bijen het water eruit verdampen. Dit gebeurt in de bijenkast waar de bijen honing in wording in de bijenraat opslaan. Wanneer het suiker percentage hoog genoeg is, sluiten de bijen de raat af met een laagje zegelwas.

Om honing uit de raat te kunnen oogsten, te slingeren, moeten we de honing eerst ontzegelen. Bij grote imkers gaat dat machinaal, wij doen het met een ontzegelvork. Zo’n vork is een soort brede kam met scherpe punten die de wasdeksels van de honing verwijdert. Bijen hebben de honing verzegeld om te voorkomen dat de honing water aantrekt en dan gaat gisten. Alcohol is dodelijk voor bijen, dus gisting is slecht nieuws. De wasdeksels die de bijen aanbrengen op eitjes en larfjes zijn juist wel water- en luchtdoorlaatbaar, anders zou het broed stikken. Het zit knap in elkaar allemaal.

Laten we er niet omheen praten, bijen zijn niet blij als we de honingkamers van de kasten komen halen. De dames zijn een paar uur goed narrig, er dreigt hongersnood. Als we later op de dag de vers geslingerde en nog kletsnatte honingramen teruggeven aan het volk, keert de rust al snel terug. De werksterbijen storten zich op de reparatie van de ontzegelde honingraat en de haalbijen gaan weer snel verder met de productie van de zomerhoning.

Voorjaars- en zomerhoning kunnen behoorlijk verschillen. De voorjaarshoning, meestal begin juni geslingerd, wordt gewonnen uit vroege bloeiers: wilg, koolzaad, kastanje, fruitbomen. Die honing zal over het algemeen wat eerder kristalliseren. De honing wordt dat uiteindelijk hard in het potje. Dat zegt niets over de kwaliteit van de honing, het is een natuurlijk rijpingsproces. Even au bain-marie verwarmen tot een graad of veertig en de honing is weer vloeibaar.

De zomerhoning, meestal eind juli/begin augustus gewonnen, komt hier op het eiland als het een beetje meezit met de dracht, vooral uit lindebomen. Die honing is geel-groenig, heeft een subtiele muntsmaak en kristalliseert pas na vele maanden.

Over de gezondheid van honing gaan verhalen de ronde. Zo zouden de stuifmeelkorrels die in grote getale in honing zitten, de kans op hooikoorts verminderen. Wel, laten we het erop houden dat we het doorslaggevende bewijs daar nog niet voor hebben gevonden. Wijzelf vinden honing vooral erg lekker.

Eind volgende maand slingeren we de zomerhoning. En daarna storten we ons op de bestrijding van de varroamijt. Over die mijt en andere gevaren voor de honingbij, komen we terug in de volgende aflevering van deze serie.

Meer weten over de dagelijkse gang op een imkerij? Imkerij Achter ’t Duunhek in Ouddorp en Landwinkel Keizer in Stellendam doen mee aan de Landelijke Open Imkerijdag, 8 juli aanstaande, van 10 tot 4 uur. Meer informatie op loi. debijenhouders.nl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen