"De brede christelijke identiteit wil ik vasthouden én versterken"

Olislagers omschrijft zichzelf als een geboren en getogen Rotterdammer -al woont hij er inmiddels ruim 22 jaar niet meer- met een achtergrond in de sociologie. Hij is getrouwd en heeft vier kinderen, in de leeftijd van 13 tot en met 23 jaar. Een van hen treedt in de voetsporen van haar vader en wil ook in het onderwijs gaan. Zij volgt momenteel de pabo. Voor Olislagers zelf is het onderwijs zeker geen onbekend terrein. Bijna twintig jaar was hij actief bij de evangelische middelbare school De Passie in Rotterdam. De laatste acht jaar was hij daarvan directeur.

Breed aanbod

"Dat heb ik met enorm veel plezier gedaan. We hebben de school vanaf de grond af aan opgebouwd. Nu telt De Passie zo’n 750 leerlingen. Na wat golfbewegingen de afgelopen jaren, hebben we een stabiele fase bereikt. Toen ging het bij mezelf wat kriebelen en zocht ik een nieuwe uitdaging." Van het een kwam het ander en uiteindelijk besloot hij te solliciteren bij de Prins Maurits. "Ik woon in Numansdorp, dus ik kende de school al een beetje. Met een Open Dag was ik er bijvoorbeeld al wel eens langs geweest."

Wat hem aanspreekt in de school is de "brede christelijke identiteit" van zowel leerlingen als medewerkers. "In principe is er een open aannamebeleid, iedereen die de grondslag van de school onderschrijft is welkom. En we hebben een heel breed aanbod, van praktijkonderwijs tot gymnasium en de Beroepscampus. Geen enkele leerling hoeft dus van het eiland af."

Schroom

De Passie in Rotterdam is een evangelische school, met een brede achterban. "Maar op de school vielen de kerkmuren weg. Je vindt elkaar in de Heere Jezus. Met leerlingen kon je daar ook over in gesprek. Dat is mooi. Natuurlijk zit er een verschil tussen een school in Rotterdam en in Middelharnis. Maar ook de Prins Maurits is een brede school, waar we elkaar ondanks de verschillen toch weten te vinden en samen één school willen zijn."

Gevraagd naar de verschillen qua religieuze achtergrond tussen De Passie en de Prins Maurits, valt er even een stilte. "Ik hou er niet zo van om scholen op dat vlak te vergelijken." Na wat aandringen formuleert hij voorzichtig: "Op het eiland is er wat meer schroom om over geloofszaken te praten. Het geloof is soms meer een persoonlijke zaak. Misschien is dat ook een stukje eilandcultuur, dat mensen niet zo snel het achterste van hun tong laten zien. Tegelijkertijd kom ik hier ook veel vriendelijkheid en hartelijkheid tegen. En wordt er prettig en open samengewerkt, niet in de minste plaats met de collega’s binnen het College van Bestuur."

Relaties

Over het eiland gesproken, hoe heeft hij dat inmiddels leren kennen? Olislagers glimlacht. "Twee woorden: ruimte en rust. Eerst reed ik via Zuidplein naar m’n werk, nu via de Hellegatsplaten. Prachtig is dat, ik geniet er elke keer van als ik langsrij." Ook geniet hij van de opgedane contacten in de eerste maanden. "Ik heb een warm welkom gehad van de collega’s. Fantastisch! Mijn voorganger had altijd een schaal chocolaatjes op tafel staan, die traditie heb ik voortgezet." Wijzend vervolgt hij: "En de deur staat zoveel mogelijk open. Dat typeert mij wel, denk ik. Ik vind het fijn om goede relaties met mensen op te bouwen."

"Ook onderwijskundig zijn de zaken op de Prins Maurits goed op orde, daar ben ik wel achter. We doen de goede dingen en we doen ze goed. Wat dat betreft is het een school met historie die staat als een huis." Dat vormt een mooi bruggetje naar de plannen van de nieuwe rector rondom de locatie. "Het gebouw ziet er op zich keurig uit, maar kan hier en daar nog wel verbeterd worden. Zo zijn we bezig met plannen om de aula een update te geven. En als je nu kijkt naar het schoolplein, staat dat soms halfvol met fietsen. Wellicht dat we dat in de toekomst nog kunnen verbeteren." Inhoudelijk wordt er gewerkt aan een nieuw beleidsplan, maar het is nu nog te vroeg om daar iets zinnigs over te zeggen.

Vorming bieden

"Binnen de school is het belangrijk om de samenwerking te zoeken, iedereen vanuit de eigen rol en functie. Je hebt elkaar daarin hard nodig. Bedrijfsvoering is belangrijk, maar het gaat bij onderwijsinstellingen niet in de eerste plaats om het geld. We zijn niet commercieel, nee, we willen jongeren iets meegeven. Vorming bieden, zogezegd. Bij de jaaropening heb ik iets verteld uit Markus 10, waarin Jezus zegt: ‘Laat de kinderen tot Mij komen’. Dat moet ook onze houding zijn. Geen kinderen wegsturen, maar hen met open armen ontvangen. Kiezen voor de Prins Maurits is een bewuste keuze voor een christelijke school. Als je je ervoor inschrijft, zeg je daarmee dat je achter de missie en visie van de school staat. En dan mag je je welkom weten."

Hoewel een nieuwe baan met zoveel nieuwe collega’s en leerlingen natuurlijk even wennen is, gaat het snel. "Soms steken collega’s even hun hoofd om de hoek en stellen ze zich kort voor. Ook breng ik flitsbezoeken in lessen van collega’s. Daarnaast zijn we bezig met het strategische beleidsplan te herijken. We gaan daarin door op de basis die de afgelopen jaren gelegd is, en maken de vertaalslag naar de wereld van de jongeren. De brede christelijke identiteit willen we vasthouden en versterken."

Kansen

Als het gaat over de toekomst van het (christelijk) onderwijs zijn er ook zorgen en vragen. Wat doen de leerlingenaantallen? Hoe zal het gaan met het personeelstekort in het onderwijs? Voor de komende jaren liggen er op die vlakken uitdagingen. "Maar we gaan de toekomst heel positief in. Er liggen nog prachtige kansen voor de school, en ik proef bij de collega’s de wens zichzelf en de school blijvend te verbeteren."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen