Sinterklaas – een zwarte roetveeg

Als ik op mijn herinnering afga en die van mensen van mijn eigen leeftijd dan werd zelfs in familiekringen die behoorden tot de orthodoxe en bevindelijke stroming in de kerken Sinterklaas ‘in ere’ gehouden. Het had wel wat om het verhaal te vertellen over de schoorsteen en de daken. Het deed een beroep op de fantasie van kinderen, het bleef spannend. De traditie van een schoentje zetten bij de kachel, de verrassing (of teleurstelling) ’s morgens en vooral het gezellig samenzijn op een koude en donkere avond. Men zag er geen kwaad in, want het was slechts het verhaal dat ruimte bood aan gezelligheid. En je kon elkaar ook nog eens de oren wassen op een humoristische manier, iemands eigenschappen uitvergroten zonder azijn te gebruiken. Ja, het was geen ‘Sinterklaasviering’, want we deden niet aan de verering van heiligen. Pakjesavond, maar wel met dezelfde liedjes. ‘Hoor wie klopt daar, kind’ren?’ en ‘wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe’. En er kwam niet alleen maar iets uit de zak, je kon ook nog de zak in…..

Het is allemaal onschuldig, want slechts een fantasiewereld. Toch maak ik me soms zorgen over Sinterklaas en de moraal. Sinterklaas als een stok achter de deur of een stok om mee te slaan. Het hele beloningsysteem waarin een beroep gedaan wordt op een bepaalde ‘braafheid’. Je moest dan toch wel zorgen dat je meer ‘zoet’ dan ‘stout’ was geweest. Ernstig wordt het namelijk wanneer het Sinterklaasverhaal verbonden wordt met de geschiedenis – dus geen fantasieverhaalover de Ander die klopt op de deur. ‘Vol verwachting klopt ons hart’, kregen we ook in de kerk te horen: de komst van de Heiland van zondaren in deze wereld. Mijn zorg? Dat we Hem gaan behandelen als Sinterklaas: ‘wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe’. Dat is een lelijke roetveeg over het Evangelie. Het veroorzaakt een verbinding tussen Zwarte Piet en een godsbeeld. Het Evangelie van Jezus Christus werkt immers niet met deze ‘staat van dienst’ in termen van ‘zoet’ en ‘stout’. In die geschiedenis staat een ander woord centraal: genade. Je krijgt juist wat je niet verdiend hebt en daar hoef je echt je best niet voor gedaan te hebben. ‘Wie stout is, ontvangt genade’. De Bijbel zegt niet zoveel ‘zoets’ over ons, maar wel over Hem, de Zaligmaker van zondaren. ‘Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop …’. Zijn binnenkomst maakt het een feest.

Columnisten dr. P.C. Hoek en dr. M.J. Kater geven om de beurt iedere eerste dinsdag van de maand hun visie op de dingen die om ons heen gebeuren in de wereld. Dat doen ze vanuit een christelijke visie, gestoeld op de boodschap van de Bijbel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen