Opa-moment

Sociale media gebruik ik nog steeds, maar de laatste tijd merk ik wel dat het voorzichtig ietsje minder wordt. Dit heeft iets van doen met mijn ‘opamoment’. Ik zal dit uitleggen…

…maar ik heb wel eerst een aanloopje nodig. Misschien zullen de geschiedenisboeken van de toekomst de periode waarin we nu leven vooral beschrijven als het tijdperk van de nieuwe media. Dertig jaar geleden hadden we de telefoon als elektronisch communicatiemiddel. Misschien kregen we op een gegeven moment ook een fax. Maar voor een fax moest je heel druk bezet zijn. Of helemaal gesjeesd van de nieuwste elektronica.

De conclusie zou kunnen zijn dat we het sindsdien blijkbaar drukker hebben gekregen. Of dat we allemaal IT-nerds zijn geworden. Ergens op de wereld loopt namelijk een knakker rond, Mark geheten, die op een dag besloot dat hij de sterke behoefte had zijn vrienden (en de vrienden van zijn vrienden, zijn achternicht van moeders kant en een verre buur) te vertellen dat hij net een lekker biertje op heeft en dat zijn kat de laatste tijd lichte haaruitval begint te vertonen. Het was het begin van Facebook. Ook kwamen er MSN en (in Nederland) Hyves. Inmiddels is dat uitgegroeid tot Facebook, Twitter, Instagram, Snapchat, WhatsApp, LinkedIn en nog-een-heleboel. Sociale media werden een succes. Mark is tegenwoordig miljardair.

Wat opvalt is de vluchtigheid van dit soort media. Van datgene wat erop komt en van de media zelf. Twitter kreeg een lelijk wit op zwart andreaskruis als logo en heet nu X. Sindsdien is het onder grote groepen al een paar keer mode geweest om ‘X’ te verlaten. ‘Wegens alle haat en nijd op dit platform ga ik het verlaten, nadat ik later vandaag nog een en ander zal plaatsen maar daarna nimmer terugkeer’ (lees: nadat ik eerst nog drie dagen terug zal schieten op alle mensen die me uitlachen). Meestal vertrekken ze een weekje. ‘X’ is niet voor mensen die normaal zijn, blijf er dus vandaan.

Facebook is intussen al helemaal niet hip meer (gelooft u mij maar, vijftigplus-lezer).

De laatste tijd vind ik het stukken leuker om op zaterdagmorgen mijn (komt-ie dan) ‘opa-moment’ te celebreren: bakje koffie, in de winter pantoffels en… de krant. Het is dat ik geen pijprook. Je leest nog eens iets zinnigs, iets waar mensen over hebben nagedacht, iets dat ambachtelijk gemaakt is. Iets dat leuk is om te lezen (tenminste, dat hoop ik).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen