Respect

Vorige week kwam er een noodkreet van mijn oudste zoon. Hij zit in vwo3 en moest een dagje stagelopen om eens te proeven van het bedrijfsleven. Helaas hoorde hij kort van tevoren dat hij niet terecht kon bij het bedrijf van zijn keuze, dus moest er een alternatief worden gevonden. "Kan ik misschien bij Eilanden-Nieuws terecht?", appte hij wanhopig. Mijn collega's streken over hun hart en zo kwam het dat mijn zoon op mijn vrije dag op zijn fiets stapte en richting ons kantoor peddelde. Ik was benieuwd hoe hij het zou vinden. Gelukkig kwam hij die middag met een grote glimlach thuis. "Het is niet wat ik later zou willen doen, maar voor de sfeer zou ik best bij jullie willen werken."

De volgende dag zat ik zelf weer achter mijn bureau en kreeg ik de evaluatie te horen. Zoonlief had meteen de toon gezet door mijn collega's te vragen: "Hoe doet mijn moeder het eigenlijk hier?" Op de wedervraag 'hoe ze het thuis doet', had hij mijn kookkunsten besproken ("mijn vader kookt lekker en mijn moeder kookt gezond, maar meestal ook wel lekker"). Ik bleek verrassend genoeg wel in zijn achting gestegen te zijn. Als opdracht had hij namelijk een ingezonden persbericht verwerkt. Daar moet meestal wel het een en ander aan verbouwd en herschreven worden. Best een lastig klusje, vond mijn zoon. Hij was er dan ook ruim een uur mee bezig geweest. "Weet je hoeveel je moeder er in een uur doet?", vroeg mijn collega. "Wel een stuk of tien." Daar was mijn zoon even stil van. Tot vorige week was hij er blijkbaar van overtuigd dat ik mijn werkdagen op mijn dooie gemakje doorbreng met een beetje praten en een beetje schrijven. "Nu ga ik er toch wel anders tegenaan kijken", merkte hij op.

Sinds die stagedag wenst hij me steevast 'succes' als ik 's morgens naar mijn werk vertrek. Dat zijn moeder (meestal) een lekker maaltje kookt en zorgt dat zijn schone onderbroeken weer in de kast komen te liggen, wist hij wel. Maar dat ze buiten de deur ook haar mannetje weet te staan, daar heeft hij toch wel iets meer respect voor gekregen. Vooralsnog wil hij geen redacteur, maar piloot worden. Ik houd het maar bij een beetje praten en een beetje schrijven. Met beide benen op de grond. Dat is al moeilijk genoeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen