Ramp

Mijn ouders waren in '53 net getrouwd en van Flakkee naar Breda verhuisd, toen de ramp zich voltrok. Tante J. en ome G. lieten zich evacueren. Niet dat er veel water in hun huis aan de Voorstraat van Sommelsdijk was gekomen, maar tante vond het zo'n rommel met al die bagger op straat. Op naar Breda dus! Oom had wel zin in zo'n uitstapje: zo kon hij zich wellicht aan het uitspiedend oog van tante en de besloten dorpsgemeenschap onttrekken. Daar zijn levensmotto bestond uit: "Geen mooierr werrk dan vuurrwerrk” (hij brouwde verschrikkelijk), waren er weinig werkzaamheden, afgezien van wat viooltjesteelt, die hem aan het eiland bonden. Ook zijn relatie met zijn echtgenote was niet echt hecht te noemen. Na een jarenlange verkeringstijd (oom had enige drempelvrees) was het uiteindelijk toch tot een huwelijk gekomen, waarvan iedereen zich afvraagt of het ooit geconsumeerd is. Tante was, hoe zeg je dat zo eufemistisch mogelijk, eh… niet zo makkelijk.

Het huishouden van mijn pasgetrouwde ouders werd direct door tante overgenomen: het koper was slecht gepoetst vond zij, het koken van aardappels kon wel met minder water en de ramen waren toch wel streperig gezeemd. Zo werd er dus onder directie van tante door mijn moeder gepoetst, terwijl oom ‘wandelde' c.q. een gezellige kroeg ontdekte. Door hem werd ook voor het eerst in zijn leven op straat patat gegeten. Een fenomeen dat tante verafschuwde, want voor het eten op straat werd nooit in gebed voorgegaan, had ze bemerkt. Uiteindelijk kwam het onvermijdelijke moment: ze konden terug naar Sommelsdijk. Oom trachtte dat te verhinderen, inmiddels gehecht aan zijn Bredase kroeg, door op te merken: "Zullen we wel terrug goa, vrrouw, het is een stad zonderr muurren”. Maar tante was onverbiddelijk. Uiteraard werden ze heel hartelijk uitgewuifd door mijn ouders. Hun terugkeer in Sommelsdijk zal ongetwijfeld waargenomen zijn: door het rooster van de voordeur kwamen rookwolken, want oom moest zijn sigaren achter het open deurrooster paffen, anders werd het plafond in de gang bruin.

Vijf jaar later werden ze door een '53 overtreffende hoeveelheid water getroffen. Op driejarige leeftijd met mijn moeder op de thee bij oom en tante heb ik in een onbewaakt moment het kraantje boven de paraplubak in de gang opengedraaid, waarna ik me weer bij het gezelschap in de achterkamer voegde. Het bezoek schijnt ruim anderhalf uur geduurd te hebben. De paraplubak was snel vol.

Andre Kastelein Reageren? Mail dan naar a.Kastelein3@kpnplanet.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen