‘Ik voel me zo nuttig’

Na enkele minuten hoor ik de voordeurbel op m’n pieper. De eerste vrijwilligers stappen binnen. Fris en energiek sluiten ze aan op onze dienst. Tijdens de overdracht met hen komt er een melding binnen. Klaas belt. Ik loop er naar toe en zie een magere man. Nog maar kortgeleden opgenomen. Of hij een bak koffie kan krijgen. Ik geef hem een flinke mok vol, een dubbel portie.

Hij pakt m’n handen vast. ‘Ben je getrouwd?’ vraag hij. ‘Jazeker’, zeg ik, terwijl ik een glimlach niet kan onderdrukken. Ik zie de humor in z’n ogen. Pretlichtjes die stralen vanuit z’n gezicht. Helaas voor 'em! Genietend van z’n bak koffie laat ik hem achter. Als ik terug kom op de zusterpost vertel ik van dit vermeende ‘huwelijksaanzoek’ op de vroege ochtend. Deze dag kan niet meer stuk.

Na verdeling van de taken gaan we starten. De vrijwilligers verzorgen het ontbijt en ik ga verder met het delen van de medicatie. Een bewoner belt. Ze wil graag gedoucht worden. Weer een ander wil liever gewassen worden op bed.

‘En wat zou u graag willen?’ vraag ik aan een lieve dame, bij wie elke inspanning heel veel energie kost. ‘Maakt niet uit, maar ik wil eerst plassen.’ Ik kijk of de katheterslang goed zit en zie dat deze goed doorloopt. ‘U hebt een katheter’, vertel ik haar, ‘dus u kan heerlijk blijven liggen. Het plassen gaat vanzelf.’ Verbaasd kijkt ze me aan. ‘Ehhh, maar ik wil wel uit bed. Als ik niet oefen met lopen, dan kan ik straks helemaal niks meer.’ Ik laat haar een poosje zitten op de rand van het bed. ‘Bungelen met m’n benen vindt ik ook al goed’, zegt ze. Daarna was en verzorg ik haar met de vrijwilliger, waarna ze vermoeid weer in slaap valt.

Wat doen de vrijwilligers veel en wat nemen ze een berg werk uit handen van ons. Staand aan het aanrecht vertelt één van hen hoe waardevol ze het in Calando vindt. ‘Ik voel me zo nuttig bij dit werk en zo gewaardeerd’, zegt ze glimlachend. Ik kijk naar haar stralende gezicht. Respect en bewondering heb ik voor deze vrijwilligers die, veelal naast een eigen baan en een drukke agenda, tijd hiervoor vrijmaken.

En ik voel me blij worden vanbinnen. Wat ben ik bevoorrecht dat ik deel mag uitmaken van zo’n geweldig team.

Maria Vroegindeweij werkt als verzorgende binnen Hospice Calando nadat ze eerst jaren gewerkt heeft in de ouderenzorg. Met haar columns wil ze de lezer een kijkje geven in het mooie werk binnen een hospice. Ze laat zien wat het is om samen met haar collega’s en alle vrijwilligers die zich met hart en ziel inzetten, deze bewoners in het laatste stadium van hun leven een zo waardevol mogelijk levenseinde te bezorgen.

*alle namen die gebruikt worden zijn gefingeerd; ook zijn alle personen onherkenbaar gemaakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen