Opinie: ‘Absurde voedselvisie van ministerie van LNV’

In 2030 moeten Nederlanders volgens de overheid een voedingspatroon hebben van 50 procent plantaardig versus 50 procent dierlijke eiwitten. Demissionair landbouwminister Adema (ChristenUnie) vindt deze doelstelling in het huidige tempo niet haalbaar. Het gaat te traag. Een versnelling is volgens Adema wenselijk. Voor de visserijsector ‘lonkt’ bovendien het oogsten van mosselen, oesters en vooral zeewier in windparken, waarvan de infrastructuur van elektrische kabels een enorme impact op het mariene milieu veroorzaakt. Zie onder andere: https://www. hw.ac.uk/news/articles/2022/underwaterpower-cables-make-lobsters-bad.htm. Er zijn meerdere onderzoeken waaruit blijkt dat de elektrische kabels van windparken helemaal niet bevorderlijk zijn voor het leven onder de zeespiegel. Maar dat is niet relevant. En ook de impact van de draaiende wieken van duizenden windturbines op vogels vormt geen bezwaar. De windparken moeten er komen. Er is geen weg terug. Dat realiseren wellicht ook de ngo’s. Zij hullen zich al lange tijd in stilzwijgen en accepteren de enorme aantallen aan slachtoffers. Het milieu wordt er niet beter van. Het elektrificeren van de samenleving vergt dus een hoge tol.

De energiesector beseft dit ook en dus worden alle middelen ingezet om draagvlak te scheppen voor het plaatsen van nog meer windparken. Zij, en ook de overheid, beweren dat de windparken een walhalla zijn voor vissoorten, zoals kabeljauw, en verschillende organismen. De landelijke media verspreiden continu artikelen die een prachtig beeld laten zien van de biodiversiteit binnen de windparken, waar je volgens mij als nuchtere burger met enig boerenverstand direct doorheen prikt. Maar veel mensen in ons land twijfelen niet aan de eerlijkheid van dagbladjournalisten en geloven alles wat geschreven wordt.

Adema heeft ook verkondigd dat de visserij zal voortbestaan en in moet spelen op veranderingen in de Noordzee. Adema weet waarschijnlijk niet dat vissers al eeuwenlang inspelen op veranderingen. Maar hij weet mijns inziens heel goed dat de huidige veranderingen niet of nauwelijks te maken hebben met klimaatverandering, maar wel met de gevolgen van de uitrol van duizenden windturbines. Hij ziet graag dat vissers de visserijkansen binnen zo’n park optimaal uitbuiten. Hoe meer zeewier er geoogst wordt, hoe sneller de voedseltransitie er doorheen gejast kan worden.

En zo wordt vanuit verschillende invalshoeken de corebusiness van de huidige visserij ondermijnd. Binnen het Europees Parlement, weer een andere invalshoek, is immers nog steeds veel draagvlak voor een algeheel verbod op sleepnetten. En de garnalenvisserij met vederlichte vistuigen wordt door milieuclubs beticht van het vernietigen van de zeebodem. Alles pleit tegen het vangen van wilde vis. Om het tij te keren in Den Haag en Brussel is veel lef, tact en kracht nodig. Hopelijk komt er een moment dat de samenleving opstaat tegen deze krankzinnige transities.

Willem M. den Heijer is freelance verbindingsofficier in de wereld van de offshore en werkt zelf ook regelmatig mee aan onderzoeken op de Noordzee. Daarnaast is hij actief voor de stichting EMK, een actiegroep van vissers die opkomt voor de belangen van een gezonde Noordzee. Ook schrijft hij regelmatig nieuwsartikelen over de visserij voor Eilanden-Nieuws.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen