Na 46 jaar in het onderwijs neemt directeur Ankie van Wageningen afscheid

"Van jongs af aan wilde ik al het onderwijs in. Een tante van mijn moeder was juf op de Groen van Prinstererschool in Middelharnis. Ik mocht haar wel eens helpen en dat vond ik geweldig. Zij was eigenlijk mijn grote voorbeeld." En dus werd het een opleiding aan de (toen nog) pedagogische academie. Een opleiding van drie jaar, met daarin – in vergelijking met nu – weinig oog voor praktijkervaring. "Je had tijdens de opleiding eigenlijk nog geen hele werkweek gedraaid in het onderwijs."

Aap-noot-mies

Ze begon zelf ook met lesgeven op de Groen van Prinstererschool. De kleuterschool was toen nog apart, dus waren er de klassen 1 tot en met 6. Vanwege de hoeveelheid leerlingen waren alle klassen gesplitst, dus in totaal waren er 12 groepen. Samen met een andere, ervaren, onderwijzeres had Van Wageningen klas 1 (de huidige groep 3) onder haar hoede. "Gelukkig kon ik haar veel vragen stellen, dat heb ik ook gedaan. Het onderwijs was toen heel anders dan nu."

"Zo stonden er in het klaslokaal drie busjes: een voor de zending, een voor het sparen en een voor de schoolmelk. Ik had helemaal niet verwacht dat de kinderen geld meenamen voor de verschillende busjes, dus achteraf heb ik alle ouders nog moeten benaderen hoeveel geld nu precies voor welk doel bestemd was", gniffelt ze. Aan het begin van haar loopbaan lag de focus op de basisvaardigheden: rekenen, taal en lezen. "Ik heb zelfs nog één jaar met Lezen Leren van Van der Hulst – aap-nootmies – gewerkt." Ook zijn er nu veel meer projecten bij gekomen. "Maar wat hetzelfde is gebleven, is dat dat de onderwijzers zoeken naar manieren om het aansprekend te maken voor de kinderen. Door er tekeningen bij te maken bijvoorbeeld."

Nieuwsgierig

"Het leuke van groep 3 is dat kinderen als echte kleuters binnenkomen. Zodra ze echter leren lezen gaat er een wereld voor ze open. Dat was toen zo, en is nog steeds zo. Je moet dan opeens oppassen met bijvoorbeeld afwezigheidsbriefjes van ouders op je bureau te laten liggen, want dan staan ze er nieuwsgierig bij te gluren. Je ziet de ontwikkeling echt hard gaan." Later gaf ze ook les aan de groepen 6 en 8. "Het leuke daarvan is dat je andere vakken gaat geven, vakken die ik zelf ook leuk vond. In groep drie zijn aardrijkskunde, geschiedenis en biologie nog niet zo aan de orde."

Intussen was ze ook IB’er; intern begeleider. "Dan begeleid je leerlingen die wat extra zorg of aandacht nodig hebben." In 2006/7 werd ze samen met een collega directeur van de Groen. "Dat is best een stap. Er verandert veel: je staat minder voor de klas en opeens ben je leidinggevende van je collega’s." Ze bleef wel lesgeven. "Het is goed om die verbinding te houden, met zowel de leerlingen als de lesmethoden."

Hart voor beroep

In maart 2016 begon er een nieuw avontuur. De Oranje Nassauschool (ONS) in Nieuwe-Tonge zocht een nieuwe directeur en dat werd Van Wageningen – samen met dezelfde collega met wie ze eerder op de Groen directeur was. "Ik had nooit gedacht dat ik nog eens van school zou veranderen. Maar vanaf dag één voelde ik me hier thuis. Het is een klein dorp met veel betrokkenheid op elkaar. De Groen van Prinsterer was inmiddels toch een stuk groter geworden, en er waren meerdere basisscholen op het dorp bijgekomen." De ONS telde op dat moment negentig leerlingen, verdeeld over vier klassen. Inmiddels telt de school 140 leerlingen. Een flinke stijging dus. "Er zijn nieuwe gezinnen bijgekomen, zowel van buiten het eiland als Nieuwe-Tongenaars, en de gezinnen zijn nog relatief groot." Momenteel zit de ONS in een renovatietraject. Achter het bureau staan een aantal grote borden met schetsen. "Het plan gaat bijna naar de gemeenteraad ter goedkeuring. Dan volgt de aanbesteding. We hopen in december op onze tijdelijke locatie te zitten." Dat is het oude voetbalveld in het dorp. Van Wageningen blijft na haar vertrek nog betrokken bij het project. Ook om haar opvolger enigszins te ontlasten. "We zijn blij dat we die hebben kunnen vinden in meester Van den Werken, die inmiddels al een paar jaar meedraait op school." Ze vervolgt: "Ik ga het dus niet helemaal loslaten. Al wordt het natuurlijk wel allemaal anders. Ik hoef hier niet zo vroeg te zijn, ben niet meer het aanspreekpunt voor de ouders enzovoorts. De contacten ga ik het meest missen: zowel met de leerlingen, ouders als het personeel. We hebben hier een heel fijn team, met hart voor hun beroep."

Gedragsproblemen

Tekorten aan onderwijzend personeel gaan ook het eiland niet voorbij. "Toch valt het hier gelukkig mee. Je ziet wel dat er steeds meer parttimers in het onderwijs komen. Ook binnen Kindwijs (de scholenkoepel voor het protestant-christelijke onderwijs, red.) zijn de meeste vacatures op dit moment weer ingevuld." Ze schudt zo nog een heel aantal veranderingen in het onderwijs uit haar mouw: "Er wordt nu veel meer maatwerk geboden aan leerlingen, er zijn veel meer dingen bijgekomen (zoals burgerschap bijvoorbeeld), er wordt meer gewerkt met verschillende niveaus, het onderwijs is steeds meer digitaal geworden..."

Over dat laatste: bijna alle kinderen hebben inmiddels een eigen laptop. "Maar we vinden het belangrijk dat er ook op papier gewerkt wordt. Al is het alleen maar omdat we kinderen niet heel de dag achter een scherm willen zetten." Ze signaleert dat het aantal kinderen met gedragsproblemen lijkt toe te nemen. "Het kan voor een school soms best lastig zijn om daar op een goede manier mee om te gaan." Toch heeft ze nooit spijt gehad van haar keuze voor het onderwijs. "Het is een mooi vak. Zeker als directeur zie je ook de andere kant van het onderwijs: je hebt een school draaiende te houden."

Voorlezen

In het bijzonder benoemt ze het belang van christelijke onderwijs. "Het is van meerwaarde om kinderen ook op dat gebied bagage mee te geven voor het leven. Door bijvoorbeeld de Bijbelverhalen en de Psalmversjes, maar ook daarin de verbinding te zoeken met de actualiteit. Dat kan zeker bij de oudere groepen. Het geeft een diepere dimensie aan het onderwijs. Ik hoop dan ook van harte dat het christelijk onderwijs in de huidige vorm in Nederland zal blijven, en dat er niet geknot wordt op Artikel 23 van de Grondwet, waarin de vrijheid van onderwijs vastgelegd is."

Ten slotte merkt Van Wageningen op dat de vluchtigheid van de maatschappij is toegenomen. "Dat zie je terug bij de kinderen: het concentreren is moeilijker en de spanningsbogen zijn korter. Wat dat betreft zijn het echt kinderen van hun tijd. Daarom is het ook zo belangrijk dat lezen blijft." Gelijk voegt ze eraan toe: "Gelukkig wordt bij ons in iedere klas nog steeds voorgelezen!" Haar eigen toekomst ligt nog niet vast. "Ik ben dankbaar dat ik kracht van de Heere heb ontvangen om dit werk zoveel jaar te doen." Nuchter sluit ze af: "Ik zit eigenlijk niet te wachten op mijn pensioen, maar mijn agenda vult zich vanzelf wel weer..."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen